Het is alweer bijna drie jaar terug dat Shiny Entertainment ons verraste met een spel dat een heel bijzonder element bevatte. Dit spel heette MDK en het bijzondere element was een sniper rifle. MDK stond in het begin nog voor ‘Murder Death Kill’, maar later werd de betekenis van de titel een beetje in het midden gelaten om zo geen tere kinderzieltjes meer te kunnen treffen.
Vreemd genoeg bleef de slogan ‘On a good day only 2.5 billion people will die’. Maar genoeg over vroeger, want nu is er MDK 2 en nu niet van Shiny. Shiny besteedde MDK 2 uit aan Bioware, bekend van onder andere Baldur’s Gate. Toch is het niet erg dat Shiny deze keer niet aan MDK 2 werkte.
Drie voor de prijs van één
Waar Bioware direct van afweek, was het feit dat alleen Kurt Hectic bestuurd kon worden. In MDK 2 kun je namelijk zowel Kurt als Max (de trouwe zesvoeter) en dr. Fluke Hawkins besturen (let op het feit dat de namen samen MDK vormen!). Je kunt ze echter niet tegelijkertijd spelen, maar per level één van hen. Level 1 speel je als Kurt, level 2 als Max en level 3 als de goede doctor en vanaf level 4 ga je dit rijtje dan weer opnieuw af. Dit geeft het gevoel dat je drie spellen speelt, net als Aliens vs Predator, maar nu in een volgorde die al is vastgesteld. Dit gevoel van 3-in-1 krijg je vooral, omdat elke speler zijn (sorry, geen ‘haar’) eigen stijl van spelen heeft, zoals in het volgende stuk uitgelegd wordt.
De hoofdrolspelers
Kurt Hectic
De grote held uit MDK, die toch liever conciërge is. Hij draagt het zogenaamde ‘coil suit’ dat hem beschermt en ook nog een flardenparachute heeft (een parachute bestaande uit ‘slingers’ in plaats van een groot doek). Met deze parachute kan hij door de lucht naar beneden glijden of door opstijgende lucht omhoog geduwd worden. Zijn wapen is een machinegeweer dat nooit leegraakt en ook nog eens las sniper rifle aan zijn helm bevestigd kan worden. MDK was overigens ook het eerste spel met een sniper rifle. Verder kan hij gebruik maken van handgranaten, een super machinegeweer, decoys,de nieuwe ‘black-hole grenade’ en nog wat van dat soort dingen.
Max
De eerste zesvoeter, uitgevonden door dr. Fluke Hawkins. Max loopt op twee poten en gebruikt de rest om veel wapentuig mee af te vuren. Zijn standaard wapen is een magnum die nooit leeg raakt en met zijn andere poten schiet hij met elk soort grof wapentuig dat ooit bedacht is: vulcan cannons, shotguns, uzi’s en doelzoekende raketten. Tevens heeft hij de mogelijkheid met een jetpack te kunnen vliegen om zo schijnbaar onbereikbare plaatsen toch te kunnen verkennen.
Dr. Fluke Hawkins
Geniale uitvinder met een enorm ego. Hij verliet de aarde om in zijn ruimtestation verder te kunnen werken en zwoer pas terug te komen als de aarde hem als briljant wetenschapper erkende. Zijn gameplay wijkt flink af van de anderen, want de doctor kan nauwelijks springen, zich niet aan randen optrekken en wapens kan hij ook niet afvuren. Zijn geheime wapen is ‘science’. Hij kan de meest uiteenlopende dingen samenvoegen om zo een bizar wapen of hulpmiddel te creëeren. Een paar voorbeelden: Een broodrooster, wat brood en iemand die zo vriendelijk is dat broodrooster radio-actief te maken geeft een prima wapen om explosief brood mee af te schieten. Een handdroger en wat pijpen maken een ‘blower’ waarmee je vijandelijk robots naar een uit z’n kluiten gewassen vleesetende plant kunt blazen.
En nog meer!
Deze eigenschappen maken van ieder level dus weer een compleet ander spel. Een Kurt-level bijvoorbeeld bestaat voornamelijk uit het juiste gebruik van de sniper helmet en de flardenchute. In Max-levels moet je vooral veel schieten en vliegen met de jetpack. De doctor-levels kenmerken zich vooral door het vinden van de juiste ‘ingrediënten’ om zo een wapen of hulpmiddel te maken. Gelukkig hebben de eerste drie levels een kleine tutorial die je met de op dat moment spelende figuur bekend maken.
Om het spel helemaal leuk te maken bevat het spel ook nog enkele andere subspellen. Herinner je nog het begin van de levels van MDK? Je moest Kurt dan uit de buurt van een radarstraal houden en raketten ontwijken. Dat is ook weer terug, tesamen met wat andere spelletjes zoals ‘dodge the asteroid’.
Stripverhaal
Het verhaal achter MDK 2 is eigenlijk een beetje hetzelfde als bij MDK. In MDK moest je de ‘stream riders’ verslaan. Dit waren buitenaardse wezens die even de aarde wilden veroveren. Dit wilden ze voor elkaar krijgen door met enorme voertuigen steden te vernietigen.
In MDK 2 vecht je nog steeds tegen de stream riders. Het verhaal wordt deze keer op een andere manier gepresenteerd, namelijk in stripvorm. Zo’n echte Amerikaanse comic. Met tekeningen wordt je van het voorgaande verhaal op de hoogte gesteld en ineens staan de figuren er echt. De hoofdrolspelers en de hele speelwereld blijven echter een comic-achtig uiterlijk hebben. En wat een mooi uiterlijk zeg! De omgevingen in MDK 2 zien er nog steeds enorm strak en oogstrelend uit, de kleuren zijn alleen iets feller. Het spel is echter niet in Direct3D te spelen, maar alleen in OpenGL. Bioware vond dat OpenGL het meeste stabiele platform was. Dit maakt het spel verder ook geschikt om onder Linux te spelen, dus misschien komt er nog een speciale versie voor dat platform. Voor de Dreamcast moet er ook een versie komen/zijn. De 3D techniek is al een stuk verder dan toen MDK uitkwam en dat is te zien aan
Kurt. In MDK was hij geen 3D object zoals zijn vijanden, maar een sprite, een figuur dat in z’n geheel al getekend is en waarvan de bewegingen dus niet real-time getekend worden (zoiets als in Doom, maar in MDK veel mooier). Kurt is deze keer wel een 3D object, maar hij ziet er toch heel goed uit (qua 3D object, natuurlijk). De omgevingen in MDK waren wel 3D gerenderde objecten en de ruimtes in het eerste deel waren vaak enorm. MDK 2 lijkt in het begin deze ruimtes te missen, maar al snel zul je ruimtes tegenkomen die niet enorm groot meer zijn, maar GIGANTISCH groot.
Het geluid in MDK 2 is gewoon goed. Geen irritante effecten of slecht geacteerde personages. De muziek is wel anders dan in MDK, maar klinkt wel lekker in de actiescenes.
AI is sinds enkele jaren ook belangrijk en hierover het volgende: die is ook dik in orde. Vijanden vallen goed aan, maar verdedigen niet echt door weg te duiken of zo. MDK 2 bevat dan ook meer arcade actie, waardoor je dus gewoon moet schieten op alles wat beweegt.
De gameplay is goed, hoewel de bestuurbaarheid soms te wensen overlaat: Kurt en Max laten zich altijd goed sturen en het richten van hun wapens lukt ook prima. Alleen de doctor springt soms te laat of zelfs helemaal niet en dat maakt het spel op sommige plaatsen heel irritant. Ook zijn sommige puzzels wel erg moeilijk.
Humor
Wie Shiny (of door Shiny geïnspireerde) spellen vooral om hun humor speelt, wordt niet teleurgesteld. Bioware heeft de humor prima overgenomen en op de meeste plaatsen zelfs nog wat verbeterd. Zo valt Kurt uit het ruimtestation in plaats van te springen en blijft er van Max’s machogedrag weinig over als hij een echte tegenstander tegenkomt. Het spel maakt daardoor snel een bizarre indruk. De humor wordt tevens versterkt door de aanwezigheid van stemmen. Grapjes en misverstandjes vliegen je om de oren en dat geeft gewoon een nog leukere sfeer! Bioware heeft goeie stemmen gekozen voor de personages, want ze klinken zoals ze eruit zien. Dat kan bij sommige andere spellen wel beter! Toch hebben de humor en puzzels veel weg van MDK en dat maakt het spel soms toch weer ‘meer van hetzelfde’. Ook zul je in latere levels denken: ‘heb ik zoiets al niet gehad?’
Conclusie
Conclusie van het geheel: MDK 2 is een waardig opvolger van MDK. Puntje erbij voor Bioware die wat mij betreft delen 3 tot oneindig ook mag maken.
