Veel te lang heb ik er op moeten wachten. Een real-time strategie spel dat eindelijk weer gebruik maakt van een volledige 3D wereld, die vanuit alle hoeken te bekijken valt. Niks geen vlakke maps meer volgens de almachtige Command & Conquer techniek. Nou moet het maar eens definitief afgelopen zijn, want wij willen voortaan 3D. We betalen tenslotte niet voor niets zoveel geld voor een 3D kaart. De jongens van Sierra Studios hebben zich werkelijk ontzettend weten uit te sloven voor deze prachtige tentoonstelling van 3D graphics. Ground Control is zeker een lust voor het oog, maar de grote vraag der gamers luidt: “Is het ook leuk om te spelen?”
Het verhaal
Alvorens we aan het spel beginnen, wordt het al snel duidelijk dat er ook in Ground Control spraken is van een verhaal. Dat schijnt het vaak allemaal een stuk spannender te maken en sleept de speler dieper mee in het spel. Nou vooruit dan, hier gaat ie. We bevinden ons in het jaar 2419. De aarde is net bijgekomen van een verschrikkelijke nucleaire oorlog en momenteel speelt de kolonisatie op verre planeten een grote rol voor de mensheid. Twee belangrijke organisaties stappen uit de ravage die de Derde Wereld Oorlog heeft aangericht en gunnen elkaar het licht in de ogen bepaald niet. Terwijl er zo veel planeten en melkwegstelsels in het eindeloze heelal zijn, de mens heeft nooit kunnen delen. De eerste missies spelen zich af op de planeet Krig-7B. Eén van de organisaties, de Order of the New Dawn genaamd, is bezig met het vestigen van een aantal onderzoekscentra. De Dawnies, zo worden ze ook wel genoemd, schijnen iets gevonden te hebben dat gigantische investeringen en een boel geheimzinnigheid waard is. Zoveel geheimzinnigheid wekt natuurlijk de belangstelling van de tegenpartij, de Crayven Corporation. Zij proberen het grote geheim te onthullen aan de hand van een stevig potje knokken. Ik kan het ook niet helpen, dit verhaal klinkt mij wederom als grote kerktorenklokken in de oren.
De missies
Ground Control is verdeeld in twee campaigns, waarbij iedere campaign vijftien missies bevat. Zo is er de kans om met beide partijen te kunnen spelen en bij elk het verhaal te doorlopen. De briefings van de missies doen mij sterk aan StarCraft denken. Net als bij StarCraft worden de orders met behulp van een visueel communicatie middel doorgespeeld. En ook in Ground Control staan we er niet altijd alleen voor, maar wordt er vaak de hulp ingeschakeld van diverse andere personages. Tijdens het spelen staan deze personages dan ook vaak centraal en moeten zij de hele missie overleven. Het leuke daaraan is dat zelfs tijdens het spelen het verhaal soms wordt hervat of dat er ineens andere orders binnenkomen. Dat maakt het spel zeker boeiender om te spelen en blijft het niet altijd even voorspelbaar.
Niet bouwen?
Wat mij direct opvalt is dat de missies altijd beginnen met een aantal standaard units. Uiteraard zal iedere missie wel een verschil bieden in voertuigen, maar ik mis het management. Ground Control is typisch een spel dat zich alleen op het strategische gebeuren richt. Dat betekent dat er niet gebouwd kan worden, niet hoeft worden gezocht naar resources of andere inkomsten en je daarom volledig kan concentreren op je units. Persoonlijk vind ik dit heel erg jammer, hoewel ik speciaal voor de diehard strategie gamers dit element niet nadelig zal beoordelen. Misschien ben ik wel gewoon iemand van de oude RTS stempel.
De units
Vooral omdat het spel puur en alleen gericht is op de units, moet ik toegeven dat deze prima zijn uitgewerkt en het gemis van de management iets doet vergeten. De units worden gedropt door middel van één of meerdere transportschepen. Bij sommige missies is het zelfs mogelijk om de units die je mee wilt nemen zelf te selecteren. Naarmate je verder komt in het spel, wordt het assortiment groter. Zo zijn er mariniers, tanks, UPC’s, gepantserde trikes, vliegtuigen, noem maar op, die meegenomen kunnen worden op jacht naar de tegenstander. Een leuke toevoeging is dat iedere unit naast zijn standaard wapens kan worden uitgerust met een speciaal wapen en een speciale eigenschap. Zo kun je een bepaalde tank bijvoorbeeld uitrusten met mortieren en de eigenschap om zichzelf snel te kunnen repareren. Helaas kan het slechts een beperkt aantal keer worden gebruikt, meestal twee tot drie keer. De UPC heeft als standaard eigenschap dat hij niet alleen infanterie kan vervoeren, maar ook de mogelijkheid biedt om andere units te repareren. Erg handig om in de buurt te hebben.
De graphics
Mijn standpunt over de kwaliteit van de graphics kan ik kort maar krachtig samenvatten. Het is gewoonweg subliem. Ik heb het spel gespeeld zowel met een Voodoo 2 kaart, uitgerust met 12 MB, als met een Viper II, uitgerust met 32 MB en de Savage 2000 chipset. Zelfs met de Voodoo 2 zag het spel er schitterend uit op 800 bij 600 pixels en 16 bits kleuren. Hoewel de omgevingen misschien een klein beetje saai zijn en zich voornamelijk op de dorre vlakte van woestijnlandschappen afspeelt, maakten de explosies en de lichteffecten weer een hoop goed. Soepeltjes draaide ik met de cursortoetsen rond mijn units en kon tijdens het inzoomen zelfs de bewegende rupsbanden bekijken. Tijdens het rijden ontwikkelen er zich stofwolken van opstuivend zand en diverse sporen. En bij het voorbij rijden van wat heuvels werd ik zowaar verblind door de sterkte van de zon. Zulke goede graphics heb ik tot nu toe nog bij geen enkele RTS game gezien. Ik kan me haast niet voorstellen wat er nog verbeterd kan worden als ik alles nog eens bekijk op het systeem met de Viper II. Ik besluit een nieuw spel te starten onder een resolutie van 1024 bij 768 en 32 bits kleuren. Snel zet ik alle detail stiekem nog even op high. Ik val achterover van mijn stoel van verbazing. Wederom kijk ik naar een dorre vlakte, maar ik voel mijn mond droog worden, wanneer ik de scheuren van droogte in grond bekijk. Een aantal bomen weten diep uit de grond genoeg water te halen om te overleven, zelfs het blad op de bomen is te onderscheiden. Het metaal van de units glimt in de zon en ik vergeet dat ik word aangevallen. Snel kruip ik van de grond terug op mijn stoel en probeer het gevecht te controleren. De explosies, de lichteffecten van de wapens, het is allemaal overweldigend te noemen.
Conclusie
Ground Control is voor de strategie liefhebber zeker de moeite waard. De veteranen moeten het bouwen en het zoeken naar de resources even vergeten. In het begin is het even wennen dat er tijdens de missie geen units kunnen worden bijgemaakt. Dus wees zuinig en blijf strategisch denken. Voor mensen met een snelle computer in combinatie met een goede grafische kaart, is Ground Control zeker het aanzien waard.
