Ubisoft, de ooit zo grootse uitgever heeft het maar zwaar de laatste jaren. Er was ooit een dag waarop Ubisoft oppermachtig was en (bijna) alles wat het uitbracht puur goud was. Ubisoft was divers, had durf en was bovenal een allemansvriend die naast het uitbrengen van AAA-titels ook daadwerkelijk moeite deed om diens community te behagen en te onderhouden.
Maar ergens lijkt het fout te zijn gegaan. Eind 2014 kreeg de Franse grootmacht het zwaar te verduren. Twee van hun meest ambitieuze projecten – Assassin’s Creed: Unity en Watch Dogs – werkten uiteindelijk uiterst polariserend. Ironisch genoeg zorgde vooral Unity voor datgene waar de game over ging, namelijk revolutie. Het geliefde Ubisoft kreeg te maken met de repercussies van het overhypen, en deze keer kon men zich er niet meer onderuit lullen.
Het resultaat: Ubisoft werd voorzichtiger. En ik weet niet of het er mee te maken heeft, maar Ubisoft werd te voorzichtig. Voorspelbaar, zou je kunnen zeggen. Het gedurfde randje leek te verdwijnen en men verviel zowaar in copy/paste-gedrag. Een franchise als Assassin’s Creed, welke de speler nog wel eens liet nadenken over de moraal van het verhaal en de perceptie van wat ‘goed’ is of ‘slecht’, veranderde in een actiegame waarin vrijwel elke pijler die de franchise diens karakter gaf, naar de achtergrond werd geschoven.
Het gevoel dat Ubisoft naar diens achterban luistert, verging daarmee ook steeds meer. Al jaren smeekt de achterban om een Assassin’s Creed in het Feodale Japan – een setting die per slot van rekening schreeuwt om een game rondom een sluipmoordenaarsgilde – maar in plaats daarvan drijft men de franchise richting actiegerichte RPG-settings waarbij sommigen van ons zich toch echt afvragen wat het met een geheim genootschap en diens stille strijd tegen een wereldmacht van doen heeft.
Assassin’s Creed Valhalla is wat dat betreft wel een dieptepunt voor mij, voor zover ik daar zonder persoonlijke hands-on ervaring een oordeel over kan vellen. De hele Viking-setting vormde al een massief vraagteken boven mijn hoofd – want Vikingen staan niet bepaald bekend om diens subtiliteit – maar na het zien van de recente Ubisoft Forward is de scepsis toch wel naar een absoluut hoogtepunt gestegen. “Je kan nog wel sluipen hoor” zeggen terwijl je de hele gameplay-presentatie doorspekt met opzichtige slachtpartijen… echt?! En ‘rap battles’ toevoegen aan de toch al vaak cringy dialoogopties. Sorry, maar mij ben je kwijt.
Maar het is niet alleen de Assassin’s Creed-fanbase die steeds harder begint te twijfelen aan Ubisofts loyaliteit richting diens fans. Meneer Guillemot en consorten plakken met liefde en plezier de naam Tom Clancy aan een nieuwe IP – nu ook weer met Elite Squad – maar oudgediende Sam Fisher moet inmiddels al 7 jaar werkeloos toekijken hoe mensen pleiten voor een nieuwe iteratie, een iteratie die maar niet lijkt te komen. Maar helaas, Sam moet het doen met cameo’s en snabbeltjes, waardoor het bijna lijkt alsof Ubi de spot met ons drijft.
Ik vind het oprecht jammer, want meer dan eens ben ik door vriend en vijand bestempeld als een rasechte Ubi-fanboy. Ik was een volgeling van Guillemot’s gospel, een discipel van Ubisoft’s Testament. Maar mijn geloof begint steeds verder af te zwakken, tot het punt waar ik mezelf bijna een apostaat voel. Ik was ooit een verkondiger van het woord van Assassin’s Creed, Rayman, Splinter Cell en Ghost Recon, maar de recente ontwikkelingen maken mij monddood in mijn lofzangen. Lieve hemel, ik was ooit zelfs zo idolaat van Ubi dat ik de Raving Rabbids kon tolereren. Maar nu… ik voel het niet meer. Watch Dogs 3… ik kan er niet meer echt warm van worden. Far Cry 6, het zal wel weer meer van hetzelfde worden, ondanks Ubisoft’s belofte dat de onlangs genomen extra tijd de portefeuille weer van diversiteit en eigen identiteiten moest voorzien.
Dus Ubisoft, alsjeblieft… verlaat me niet in deze tijd van twijfel en geef me reden om niet in afvalligheid te geraken. Laat me zien dat je nog weet wat jullie club ooit zo uniek maakte in deze copy/paste-generatie. Ik wil je oh zo graag nog een kans geven, maar ik kan niet oneindig teleurstellingen blijven incasseren. Maak me weer trots op jullie en doe het snel, want een dezer dagen kan ik jullie niet meer verdedigen. Want als ik eerlijk moet zijn, wat ik tijdens Ubisoft Forward te verwerken kreeg, kan ik al niet meer recht praten.
Mea Culpa, Ubisoft.