Heel veel gamers zijn al sinds de aankondiging in de ban van Death Stranding. Dat is niet gek ook, want niet alleen maakte de “relatiebreuk” tussen Kojima en Konami een einde aan de Metal Gear Solid-games van eerstgenoemde, dezelfde serie heeft Hideo Kojima een bijna mythische status gegeven. Zelden was er een ontwikkelaar die zoveel innovatie richting videogames bracht qua gameplay, story-telling en cutscenes.
Bovendien zijn de games van Kojima vaak nogal vreemd te noemen. Laat Death Stranding nou precies al die elementen bevatten, want van begin tot eind zit je met verbazing te kijken naar een conceptueel bizarre wereld, met personages waarvan je gaat houden, gameplay die je laat glunderen en verhalen waarbij je soms denkt: what the fuck. Welkom bij Death Stranding.
Norman Reedus
In Death Stranding kruip je in de huid van Sam Porter Bridges, gespeeld door Norman Reedus. Jij bent een koerier, één van de gevaarlijkste beroepen in de wereld van Death Stranding. Steden en dorpen hebben namelijk geen contact meer met elkaar en de bewoners van de Verenigde Staten zijn afhankelijk van mensen als Sam. Een aantal jaren geleden is er namelijk een gevalletje Death Stranding geweest en sindsdien is de grens tussen de levenden en de doden vervaagd.
Sterker nog, als het regent ben je helemaal niet veilig, want deze tijdregens zorgen ervoor dat de doden in actie komen en je kunnen grijpen. Bovendien zijn er slechteriken die de doden kunnen manipuleren, de zogenaamde DOOM’s, en ook zij hebben ervoor gezorgd dat mensen absoluut niet meer buiten de stadsmuren willen vertoeven. Ik weet het, het is enorm veel informatie in één alinea en het is nog niet eens het topje van de ijsberg. Death Stranding is een game met een bizardiep verhaal en een setting die meer lagen heeft dan een dubbele kapsalon met extra kaas.
Wat wel duidelijk is, is dat koeriers als Sam enorm belangrijk zijn. Zo belangrijk zelfs, dat er een plan wordt gemaakt om alle steden van de wereld weer met elkaar te verbinden en dit is de hoofdtaak die je krijgt. Gelovend in het Verenigde Staten van voorheen is er zelfs een president aanwezig, al hebben de meeste mensen maar weinig vertrouwen in dit “concept”. Tijd om hun ongelijk te bewijzen en het eerste dorp te verbinden met de hoofdstad. Het is hier waar de primaire gameplay van Death Stranding tot uiting komt.
Wandelsim
Kojima heeft er nooit omheen gedraaid dat de game grotendeels een soort wandelsimulator is en dat is geen woord gelogen. Als koerier krijg je namelijk niet alleen de taak om steden met elkaar te verbinden, maar ook om pakketjes te bezorgen. Deze draag je op je rug en je zal al heel snel heel moeten kiezen welke opdracht je aanpakt en welke niet. Ben je te vol beladen en je krijgt problemen met rennen en evenwicht. Dit is ook in de gameplay verwerkt, want met de triggers kun je jezelf in evenwicht proberen te houden als het aan de zware kant is.
Het bewandelen van het terrein zou al een uitdaging zijn met alleen je bepakking, want rivieren, bergen en rotsen zorgen altijd voor bijzondere situaties. Gelukkig kun je gebruik maken van onder andere ladders en touwen, zodat je moeilijk begaanbare stukken toch kunt overbruggen. Je begrijp het al, het navigeren in de wereld is een uitdaging op zich! Zeker als je een regenboog ziet opdoemen.
BB
Zoals eerder gezegd komen de doden tot leven als het regent en het is hier waar de gameplay met de baby van pas komt (BB). Zoals eerder aangekondigd in trailers heb je een baby op je buik, simpelweg omdat deze in contact staat met de doden. Met een radar op je rug en het geluid van BB word je erop gewezen waar de onzichtbare vijanden zich bevinden. Deze gameplay is enorm spannend, niet alleen omdat de tegenstanders niet te zien zijn, maar ook vanwege het geklik van je radar en het geluid van de baby die uit je controller schalt.
Baby’s zijn altijd al eng, maar als het in deze situaties gebeurt geldt dat dubbel. Buiten het gevaar van de tijdregens zijn er ook verschillende vijandelijke facties aanwezig die je het leven zuur kunnen maken. Hierbij komt een klein beetje van de Metal Gear-gameplay naar voren, want je zal dit voornamelijk stealthy moeten lossen. Probeer tegenstanders van achteren te grijpen of ga er met een grote boog omheen. Persoonlijk kreeg ik de eerste 10 uur van de game geen wapen in de handen. Combat met vuurwapens is ook absoluut niet de focus van de game.
Lijden
Het voelt af en toe écht als lijden als je weer de weg op moet om goederen naar het volgende punt te brengen. Af en toe voelde ik me ook erg alleen en wilde ik de controller wegleggen, maar op één of andere manier wist de game me toch te blijven boeien. Dit heeft vooral te maken met de mate van beloning in de game. Na het verbinden van twee dorpen komt er namelijk een online-component bij kijken. Totdat de verbinding is gelegd is de game grotendeels een eenzame ervaring, maar zodra de koppeling is gemaakt kun je zien wat andere spelers in jouw wereld hebben gebouwd.
Dit kunnen generatoren zijn waar je bepaalde elektronische spullen kunt opladen (zoals later ook voertuigen), maar ook uitkijktorens, bruggen en zelf hele snelwegen. Voor deze laatste kun je ook helpen met de bouw door verzamelde materialen in te leveren, zodat wegen sneller ontstaan. Want ja, we spelen in de toekomst dus bouwen objecten zichzelf door middel van techniek vergelijkbaar met 3D-printing.
Sterrencast
Je gaat dus uiteindelijk letterlijk de wereld opnieuw bouwen en bewoonbaar maken voor een nieuwe generatie. Als je in een “verbonden” gebied loopt zal je allerlei bouwwerken tegenkomen van andere spelers, maar ook handig geplaatste ladders en touwen. Vergeet overigens niet op de like-knop te drukken om je dankbaarheid te uiten.
Al het bovenstaande is groots, complex en conceptueel volledig nieuw en wat dat betreft stelt Kojima niet teleur. Dat doet hij ook niet als het gaat om de bekende tussenfilmpjes, die legio aanwezig zijn. Zoals bekend is daar een sterrencast bij gehaald, waarbij naast Norman Reedus vooral Guillermo del Toro (Deadman) en Léa Seydoux (Fragile) glansrollen vertolken in de cutscenes. Het verhaal is complex, diepgaand en bijzonder informatief en voor de review heb ik de eerste twee uur van de game opnieuw gespeeld om duidelijkheid te krijgen over de context van de wereld. Dat hielp.
Schitterend
Wat wel gezegd moet worden is dat Death Stranding extreem mooi is. De acteurs zijn één-op-één herkenbaar en meer dan dat. De game weet een schitterende omgeving neer te zetten en eerlijk gezegd ben ik verbaasd dat dit mogelijk is op een PlayStation 4. Sinds Red Dead Redemption 2 was ik niet zo onder de indruk over het uiterlijk van een game.
Verbeterpuntjes
Betekent dat dat er helemaal niks mis is met Death Stranding? Ik zal de eerste zijn om te zeggen dat deze game niet voor iedereen is. Het is vooral gemaakt voor de mensen met een liefde voor Kojima-games, met het geduld en de passie om te zien wat de ontwikkelaar bedoelt. Daarnaast zijn er ook wat minpunten waar ik me zeker aan heb gestoord. Zo is de map van de game enorm onduidelijk en is het lastig om missies op een duidelijke manier te selecteren. Er is zoveel informatie aanwezig dat je soms door de bomen het bos niet meer ziet. Daarnaast is de wereld wat kaal; je wordt in het beginfilmpje geïntroduceerd met verschillende herten, maar helaas ga je die niet meer tegenkomen. Qua fauna had de wereld wel wat levendiger mogen zijn. Dat gezegd hebbende was dit voor mij geen reden om te stoppen met spelen en hoewel ik graag meer levendigheid had gezien, doet het niet af aan de ervaring.
Conclusie
Death Stranding is van begin tot eind een extreem bijzondere ervaring. Wat je gaat beleven is nieuw en onontgonnen terrein. Een wereld waar jij verantwoordelijk bent voor het koppelen van steden en het opnieuw opbouwen van een wereld, wat je bovendien doet met andere spelers in een online wereld. Natuurlijk is het zo dat je veel zal lopen en dat is niet altijd even gemakkelijk of leuk, maar je zal je vooral verwonderen over de manier waarop het verhaal wordt vertelt.
Je gaat lijden, maar de beloning is voor mij persoonlijk groot genoeg om altijd door te gaan. Death Stranding is niet voor iedereen en ook absoluut niet foutloos, maar fans van de games van Kojima zullen exact begrijpen waarom Death Stranding zo bijzonder is. Het komt weinig voor dat je in de wondere wereld der games iets compleet nieuws beleeft, maar het is Kojima in dit geval gelukt. Laten we vooral snel de handen ineen slaan en de Verenigde Staten opnieuw opbouwen, met ons allen.
Death Stranding verschijnt op 8 november voor de PlayStation 4 en later ook voor de pc.