Watch_Dogs

Hype. Misschien wel het meest ongrijpbare fenomeen waar wij gamers mee te maken krijgen. Waarom is er hype rondom een game? Natuurlijk is een goede pr-machine een pre, maar als dit de enige factor zou zijn, dan was zelfs The Amazing Spider-Man 2: The Game een toppertje geweest. Het begint met een goed idee, waarna de presentatie perfect moet zijn. Daarna moet die hype tot de release worden blijven vastgehouden middels vette trailers, goede previews en betrokkenheid van de fans. Watch_Dogs is het schoolvoorbeeld van de perfecte aankondiging geweest. Het idee is origineel, actueel en veelbelovend: wat als hackers hele steden kunnen controleren? Wat als je alle inwoners van de stad kunt volgen? Sinds de fantastische eerste presentatie op de E3 van 2012 zijn gamers stoked voor de game. Echter, de release van november 2013 werd niet gehaald, waarna een trailer volgde met graphics die beduidend minder waren dan we zagen in 2012. De hype is absoluut niet weg, maar Watch_Dogs heeft nu wel veel meer te bewijzen. Wordt Watch_Dogs Ubisoft’s grootste blockbuster-franchise sinds Assassin’s Creed?

De perfecte aankondiging

De laatste grote game die ik van een review voorzag was Grand Theft Auto V. Het moge duidelijk zijn dat dit een groot voordeel is. Watch_Dogs is ook een sandbox-game en zal voor veel mensen aanvoelen als GTA. Dit is echter de helft van Watch_Dogs, want naast de bekende free roaming-gameplay is de andere helft van de game compleet nieuw en innovatief. Het hacken brengt namelijk heel veel nieuwe gameplay naar het genre, iets waar je in het begin wel aan moet wennen. Zoals veel Ubisoft-titels komt ook Watch_Dogs langzaam op gang. Dat is in dit geval maar goed ook, want je gaat de eerste paar uur van de game overdonderd worden door informatie. De eerste twee uur waren serieus doodvermoeiend. Overal is informatie. Er is geen inwoner van Chicago waar niet iets over te lezen valt. Iedereen leidt zijn leven en jij krijgt te zien wat ze doen, hoeveel ze verdienen en wat hun primaire eigenschap is. Deze hoeveelheid aan informatie moet je als speler filteren, want eerlijk is eerlijk, 95 procent van de mensen is niet van belang voor het verhaal. Echter, het is wel duidelijk hoeveel werk Ubisoft Montréal heeft gestoken in het geloofwaardig maken van al die inwoners. Er zijn honderden gesprekken af te luisteren, sms’jes te lezen en duizenden levens te volgen. Na een aantal uren in de game wen je hieraan en durf je ook vaker je “profiler” uit te schakelen.

Over het hacken later meer, want eerst wil ik graag de eerste helft van de game bespreken. Het free roaming-gedeelte om precies te zijn. Watch_Dogs doet denken aan de topper van Rockstar, inclusief appartementen waar je de game kunt opslaan en hoofdpersoon Aiden Pearce kunt omkleden. De wereld is net zo geloofwaardig neergezet als GTA V en dat is erg knap. Geen bewoner is hetzelfde qua uiterlijk, ambulances en brandweerlieden rijden met spoed naar ongelukken en je kunt in winkels wapens, kleding en versnaperingen kopen. Er is een groot stadscentrum met hoge wolkenkrabbers, maar er is ook een buitengebied met natuur en veel water, wat natuurlijk ook te bevaren is met een paar verschillende boten. Ook de omgeving reageert zeer vet op jou als speler. Trek je wapen in een drukke straat en je hoort mensen roepen: “gun!”. Vervolgens hoor je iedereen gillen en zie je mensen 911 bellen. Richt vervolgens je gun op deze mensen en ze zullen stoppen met bellen. Nogmaals, het is allemaal zeer sfeervol vormgegeven, al is de game inderdaad minder mooi dan de aankondiging deed vermoeden. De game is mooier dan GTA V, zeker als je kijkt naar gezichten van personages, maar de game is absoluut cross-gen, niet next-gen.

Bekend

Aiden gaat in zijn missies beslagen ten ijs met een grote variëteit aan wapens en gadgets. Persoonlijk heb ik bijna de hele game uitgespeeld met mijn Spec Ops-handgun met silencer. Ik vind dat simpelweg het tofst en ik vind het ook bij Aiden passen. Echter, je kunt ook kiezen voor machinegeweren, een granaatwerper, sniper rifles en shotguns. Daarnaast maakt Aiden voor gevechten dichtbij gebruik van een knuppel. Hiermee kun je tegenstanders in stilte en niet-dodelijk uitschakelen. Animaties tijdens de gevechten zijn megavet, Aiden behandelt zijn wapens als een pro en tegenstanders reageren zeer realistisch op kogelinslagen, afhankelijk van hun bepantsering. De A.I. zit over het algemeen snor, alleen zoals in iedere sandbox-game wil het wel eens voorkomen dat een tegenstander iets doms doet als de omgeving verandert.

Qua voertuigen is er ook veel te kiezen, van motoren, tot vrachtwagens, racebolides en muscle cars. Helaas rijdt Watch_Dogs als een natte krant. Het went natuurlijk wel en uiteindelijk zul je net zo snel door de stad scheuren als in andere games, maar het is wel het grootste nadeel van de game. Het voelt alsof voertuigen een paar gram wegen en je gaat de meeste wagens negeren, omdat slechts een paar voertuigen boven gemiddeld lekker rijden.

En vernieuwend

Tot zover de eerste helft van de game, waar ik zeer over te spreken ben. Op het rijden na is Watch_Dogs op alle fronten kwalitatief vergelijkbaar met GTA V en dat is knap. Dan de andere helft van de game, waar Watch_Dogs zijn meeste punten gaat scoren. Innovatie is soms schaars binnen de huidige game-industrie, maar het is Ubisoft Montréal gelukt om het sandboxgenre echt te vernieuwen met nieuwe gameplay. Bijna alles draait namelijk om hacken. Je kunt willekeurige inwoners hacken om geld te stelen of criminelen te stoppen, maar dat is slechts een zijweg van het uiteindelijke doel. De stad zelf is namelijk uitgerust met duizenden camera’s, die allemaal te hacken zijn. Je kunt daarnaast van camera naar camera hoppen om zo van kilometers afstand invloed uit te oefenen op de omgeving. Hiervoor dien je echter wel eerst toegang te hebben tot ctOS, het Windows van Chicago. Ik maak die vergelijking, omdat ook ctOS zo lek is als een mandje. Je verkrijgt toegang tot ctOS door bepaalde, vaak zwaarbeveiligde basissen van het bedrijf Blume te infiltreren. In dit soort gevechten komt Watch_Dogs het beste tot zijn recht. Natuurlijk kun je iedereen kapot schieten, maar nog leuker is het om iedereen te verslaan, terwijl je zelf niet in de buurt bent. Je kunt tegenstanders afleiden door bijvoorbeeld autoalarmen in te schakelen of bouwliften te activeren, maar je kunt ook granaten activeren die tegenstanders bij zich dragen. Er zijn zeker twaalf manieren om mensen af te leiden of uit te schakelen en dat blijft de hele game leuk.

Als je eenmaal toegang hebt tot ctOS, dan kun je dat stadsgebied op allerlei manieren beïnvloeden. Dit is ook nodig, want je kunt niet schieten uit je wagen. Een volledig logische keuze van de ontwikkelaar als je het mij vraagt, want het dwingt je om gebruik te maken van stoplichten, versperrende paaltjes, stoomputten, bruggen, trams, spikes en meer. Dit kun je overigens niet direct allemaal, want Watch_Dogs brengt het RPG-genre voor het eerst succesvol naar het sandboxgenre. Ervaringspunten dien je namelijk te besteden aan jouw voorkeuren. Speel je veel submissies, dan ben je al redelijk snel een meesterhacker, maar je dient wel de volgorde van specialismen te kiezen. Focus je je op wapens, gadgets, wagens, omgevingshacks, jij mag bepalen wat je als eerste wilt leren. Deze manier van belonen zit in de hele game verwerkt. Submissies, missies, spelletjes, alles geeft een beloning van XP, nieuwe kleding, wapens en zelfs nieuwe missies.

Leg die stad plat!

Het is grappig dat het hacken zo bevredigend is. De grap is namelijk dat games juist zo leuk zijn omdat je zelf aanwezig bent in de actie. Bij het hacken in Watch_Dogs is het juist vet dat je zelf op afstand bent. Eerlijk gezegd zou je de gameplay zelfs saai kunnen noemen, je tuurt immers simpelweg door een camera en je drukt op een paar knoppen om bepaalde acties in te zetten. Toch is dit niet zo, want je voelt je oppermachtig achter de knoppen van ctOS.

Mocht je meer houden van directe actie, dan is dat ook altijd mogelijk. Naast de wapens die ik eerder noemde, krijg je namelijk ook vele gadgets tot je beschikking. Dit gaat van granaten en mijnen, tot zeer hackgerelateerde spulletjes. Daarbij is het absolute hoogtepunt de EMP die een heel stadsgedeelte platlegt. Het geeft een enorm machtig gevoel als alle lichten in een omtrek van een paar honderd meter uitvallen. In de chaos kun je dan meestal wel ontsnappen. Let echter wel op, het heeft niet zoveel effect als je dit overdag gebruikt…

Dit wordt naarmate de game vordert alleen maar leuker en dat heeft te maken met het enorm sterke verhaal van Watch_Dogs. Zoals in alle Ubisoft-games komt het wel erg langzaam op gang, maar anders dan in andere Ubisoft-games is het verhaal duidelijk, zeer meeslepend en zonder al te veel personages. In veel Assassin’s Creed-games is het verhaal wel eens lastig te volgen vanwege de hoeveelheid verhaallijnen en personages, bij Watch_Dogs zat ik op het puntje van mijn stoel. Aiden is een klootzaak waar je van gaat houden. De band die hij heeft met zijn familie is begrijpelijk en het gaat je soms zelfs emotioneel raken. Het “underground” hackerswereldje is zeer fascinerend en dit zijn de drie ingrediënten voor het sterke verhaal van Watch_Dogs, waarbij het vooral draait om informatie en hoe je mensen kunt beïnvloeden met die informatie. Ik heb op dit moment 25 uur in de game zitten en heb het verhaal inmiddels uitgespeeld. Daarbij zit ik wel pas op 50 procent van de content in de game.

Kleine gemiste kansen

Natuurlijk zijn er ook punten waar ik graag meer van had gezien. Aiden Pearce is een Vigilante (als je je goed gedraagt) en hij helpt de bevolking van Chicago tegen de slechteriken in de stad. Het is leuk dat er een metertje is wat ervoor zorgt dat je beroemder wordt onder de bevolking, maar er hadden meer gevolgen mogen zijn. Nu krijg je jezelf af en toe op het nieuws te zien, er zijn wat mensen die je herkennen en foto’s van je nemen, maar daar houdt het ook bij op. Ook heb ik teveel geld! Je kunt geld spenderen aan kleding, wapens, auto’s en gadgets, maar daar houdt het ook bij op. Het gevolg is dat je bankrekening nooit echt leeg zal raken. GTA heeft de oplossing gevonden in onroerend goed, wellicht was het leuk geweest voor Watch_Dogs om een hackersnetwerk te kunnen ondersteunen. Gratis ideetje van mij aan Ubisoft…

Conclusie

Wat Watch_Dogs doet is heel knap. De game introduceert een nieuw subgenre met het hacken en gooit dat alles in een zeer fascinerend verhaal, met toffe characters, gevoelige scènes en een interessant hackerswereldje. Het hacken van je omgeving is zeer bevredigend en vernieuwend en de wereld is zeer geloofwaardig neergezet. Het is natuurlijk jammer dat de game wat minder mooi is dan de aankondiging deed vermoeden en ook het rijden in de game had beter gekund. Toch heb ik de game in een ruk uitgespeeld, zonder me een moment te vervelen. Iedereen die van sandboxgames houdt gaat ook van Watch_Dogs houden. Ubisoft Montréal heeft echt iets nieuws geprobeerd en is daarin dik geslaagd. Deze week is een nieuwe franchise geboren.