Het zit Snake niet mee. Nadat hij werd verraden door Paz, kreeg hij de Verenigde Naties op zijn nek en te midden van al deze chaos ontdekt Snake niet alleen dat Paz de val van Mother Base heeft overleefd, het blijkt dat ze ook nog eens – samen met Snake’s goede vriend Chico – gevangen zit in een Amerikaans gevangenenkamp. Snake weigert echter bij de pakken neer te gaan zitten en reist af naar Cuba om het tweetal te redden. In de plenzende regen beklimt hij de steile rotswand, terwijl de vijandelijke helikopters rakelings over zijn hoofd scheren. Terwijl hij door het donker omhuld wordt zet hij zijn Night Vision Goggles af, waarna hij grimmig lachend in de camera kijkt. “Kept you waiting, huh?”, zegt hij met de diepe, grauwe stem van Kiefer Sutherland. Zeg dat wel, Snake. Zeg dat wel. En damn, wat heb ik je gemist jongen.
Sterker nog: al vanaf de eerste seconde valt op hoe erg ik Snake heb gemist. Metal Gear Solid V: Ground Zeroes voelt namelijk aan als een typische Metal Gear-game, maar tegelijkertijd is er genoeg vernieuwing om dit een ware next-gen-ervaring te maken. Dat is vooral te danken aan het feit dat Ground Zeroes een stuk opener is dan zijn voorgangers. Waar je in de vorige Metal Gear-games meestal min of meer een vooraf aangelegd pad volgde, is het gevangenenkamp van Ground Zeroes één groot, open gebied waar je zelf je weg zult moeten zien te vinden. Je hebt hierbij dan ook veel keuzevrijheid: bevrijd je Paz eerst, of ga je meteen voor Chico? Bevrijd je ook de andere gevangenen in het kamp? Dat laatste is natuurlijk gevaarlijker, maar tegelijkertijd kunnen de gevangenen je voorzien van handige intel die de rest van de missie eenvoudiger kan maken. Je kunt de missie op ontzettend veel verschillende manieren uitvoeren en dat maakt dat Ground Zeroes niet alleen vertrouwd, maar vooral ontzettend verfrissend aanvoelt. Precies zoals een next-gen game hoort te zijn.
My name is Big Boss, and this is the longest day of my life
Hoewel de gameplay dus zeer vermakelijk is, blinkt Ground Zeroes pas echt uit op grafisch gebied. Ik speelde de game op de PlayStation 4 en kan met de nodige portie blijdschap bevestigen dat Ground Zeroes andere games, zoals Killzone: Shadow Fall, met gemak van tafel veegt. De omgevingen benaderen op sommige momenten fotorealisme en vooral de lichteffecten zijn indrukwekkend. De manier waarop het grauwe gevangenenkamp middenin de regenachtige nacht verlicht wordt, veroorzaakte een “wauw”-ervaring die ik sinds The Last of Us niet meer heb gehad.
Uiteraard is een review van Metal Gear Solid V: Ground Zeroes niet compleet zonder even uit te wijden over Kiefer Sutherland. Deze acteur, die vooral bekendstaat als Jack Bauer uit 24, neemt het stokje over van voormalig stemacteur David Hayter. Dit leidde tot veel kritiek van fans, die beweerden dat Hayter de enige geschikte persoon is om de rol van Snake te vertolken. Nu ben ik – als groot fan van Kiefer Sutherland – misschien niet de beste persoon om over deze kwestie te oordelen, maar ik kan wel voor mezelf spreken wanneer ik aangeef dat Sutherland naar mijn mening fantastisch werk heeft afgeleverd. Zijn grauwe, diepe stemgeluid past simpelweg veel beter bij Snake nu deze de middelbare leeftijd heeft bereikt. Natuurlijk mis ook ik David Hayter, maar Kiefer Sutherland is zonder twijfel een waardige – en in dit geval zelfs betere – opvolger.
Een uur lang plezier
Vernieuwende gameplay, veel keuzevrijheid, prachtige graphics en een fantastische stemacteur: dat moet haast wel een 9 of hoger worden, toch? Dat dacht ik eerst ook, totdat mijn speelplezier na drie uur ruw verstoord werd door de eindcredits. Drie uur?! Inderdaad: Metal Gear Solid V: Ground Zeroes is kort, heel erg kort. Zeker wanneer je bedenkt dat ik echt de tijd heb genomen om strategieën te verzinnen, nooit ontdekt te worden en zelfs alle audio-logs heb beluisterd, die tezamen al goed zijn voor een uur aan content. Een ervaren speler die geen zin heeft om opnieuw te beginnen als hij ontdekt wordt, kan dan ook met gemak binnen een uurtje de eindcredits bereiken. En dat is natuurlijk, zelfs voor een game met een adviesprijs van 30 euro, beschamend kort.
Toegegeven: de replay-waarde van Ground Zeroes is hoog. Nadat ik de game voltooid had, werden er flink wat nieuwe subdoelen vrijgespeeld, wat ertoe leidde dat ik meteen weer opnieuw in de game dook. Ook kan de echte fan nog op zoek naar de negen insignes die overal door het level verstopt zitten. Bovendien zijn er nog leaderboards, die je uitdagen om de prestaties van je vrienden te overtreffen. Maar hoeveel subdoelen, collectables en leaderboards Kojima ook aan Ground Zeroes toevoegt, feit blijft dat je constant hetzelfde level speelt en dat gaat na verloop van tijd toch echt vervelen.
Daarnaast zorgde het save-systeem af en toe voor irritatie. Het is namelijk niet mogelijk om de game handmatig op te slaan en dus zul je moeten vertrouwen op het autosave-mechanisme. Dat is op zich niet zo’n probleem, maar dat moet dan natuurlijk wel goed werken. Helaas is dat in Ground Zeroes niet het geval. Soms werd mijn progressie drie keer opgeslagen binnen twee minuten, andere keren speelde ik een half uur zonder dat er ook maar één keer werd gesaved. En geloof me: het is ontzettend frustrerend wanneer je na een half uur ontdekt wordt en vervolgens weer opnieuw moet beginnen. Ook savet de game soms op momenten waarop je dat helemaal niet wilt. Zo werd mijn progressie een keer opgeslagen toen ik net voor een vijand stond, wat ertoe leidde dat ik – steeds als ik opnieuw begon – vrijwel meteen ontdekt werd. Ik mag hopen dat Kojima en zijn team hier voor The Phantom Pain nog eens goed naar zullen kijken.
Conclusie
Het beoordelen van Metal Gear Solid V: Ground Zeroes is lastig. De game biedt op alle gebieden de kwaliteit die je van een pure AAA-game mag verwachten en gaat meestal zelfs nog een stapje verder, maar tegelijkertijd is de speelduur veel te kort om een prijskaartje van 30 euro te rechtvaardigen. In feite vraagt Kojima je 30 euro te betalen voor de demo van een spel dat pas over een jaar verschijnt. Hoe hard reken je een game daar als reviewer op af? Dat is een lastige vraag en ik adviseer je dan ook om je niet blind te staren op het cijfer naast deze recensie. Het beste is om je simpelweg te realiseren dat je met Ground Zeroes een fantastische game binnenhaalt (qua kwaliteit misschien wel de beste PlayStation 4-titel tot op heden), maar wees niet teleurgesteld wanneer al dat moois abrupt en zeer vroeg tot een einde komt. Ik raad je dan ook aan om te wachten tot deze game voor 15 euro in de budgetbakken ligt. Dan krijg je niet alleen meer waar voor je geld, je hoeft na afloop van de game ook minder lang te wachten tot The Phantom Pain uitkomt. En dat is misschien nog wel het grootste voordeel, want het wachten op dat avontuur begint – zeker na dit fantastische opwarmertje – inmiddels echt ondraaglijk te worden…