Met een gemiddelde score van 98 punten staat GTA IV bovenaan Metacritic’s lijst met beste games aller tijden. Als we de reviews dus mogen geloven, hebben we te maken met de beste game van deze generatie en zelfs de allerbeste game ooit gemaakt. Het idee alleen al doet mijn bloed koken, want ik heb iets te bekennen: ik heb een hekel aan GTA IV!
Jeugdherinneringen
Ik ben opgegroeid met de traditionele, top-down GTA 2 en ik kan me de nodige uurtjes plezier nog herinneren als de dag van gisteren. Het idee om helemaal uit je dak te gaan in een grote stad was natuurlijk verbluffend. Ik was echter niet zelf in het bezit van de game, dus mijn boevencarrière was van korte duur. Toen ik in 1999 ook nog eens m’n Nintendo 64 in handen kreeg, zou ik pas jaren later weer in contact komen met de serie.
Pas in 2003 kwam ik achter het bestaan van Vice City, toen mijn vriendenkring verbreedde en ik iemand leerde kennen met een PlayStation 2. Mijn geliefde GTA in een driedimensionaal jasje? Dat moest en zou ik ervaren! Zodoende kreeg ik een controller in handen gedouwd en mocht ik eindelijk aan de slag. Het gevolg was al gauw kaakkramp, want nog nooit in mijn leven moest ik zo hard lachen tijdens het spelen van een game!
Sindsdien werd het me duidelijk dat de GTA-games het moesten hebben van de humor en de enorme plezierfactor. Ook in San Andreas trainde ik met regelmaat de lachspieren! Bij de aankondiging van een nieuw deel binnen de serie klopte mijn hart met een groot verlangen, want stel je voor wat Rockstar allemaal kon doen met de nieuwe generatie consoles! Toen Koninginnedag 2008 aanbrak, was het moment dan eindelijk daar: GTA IV was gearriveerd!
Ik mis iets…
Ik nam de game mee naar een enthousiaste vriend, die het schijfje vol trots in zijn Xbox 360 stopte. Binnen enkele minuten na het arriveren in de grote stad was de glimlach op mijn gezicht verdwenen. De GTA die ik had leren kennen, had ineens een serieuze, grimmige toon en het beviel me allerminst. Ineens werd ik bij de hand genomen om één of ander verhaal te ontrafelen, maar dat zocht ik helemaal niet! Ik wilde lekker aankloten, plezier beleven en uit m’n dak gaan in een dwaze stad!
Toegegeven, GTA IV kent nog steeds een flink portie humor, maar op een andere manier dan ik had gewild. Het is nu via de dialogen en uitzonderlijke personages dat de komedie wordt overgebracht. Ik kan dan ook niet ontkennen dat GTA IV’s verhaal ijzersterk is en wederom weet Rockstar een fantastische parodie neer te zetten van het Amerikaanse leven. De vrijheid en blijheid die er gegeven is in voorgaande delen ontbreekt echter en dat is voor mij de reden dat ik een hekel heb aan de game.
Het valt niet te ontkennen
Toch kan ik niet ontkennen dat GTA IV een meesterwerk is van begin tot eind, met uitzondering van enkele designkeuzes gerelateerd aan een niet nader te noemen neef. De stad bruist van de sfeer en het detail, de omgeving lijkt soms wel tot leven te komen en de gehele game is een technisch hoogstandje. GTA IV durf ik dan ook zeker niet slecht te noemen, integendeel, ik heb ontzettend veel respect voor het werk dat Rockstar heeft afgeleverd. Maar dan is er een zekere game genaamd Saints Row 2…
Mijn perfecte sandbox-game
Door de stad denderen met een stroomstootwapen, automobilisten voorzien van een choquerende ervaring en krom liggen van het lachen. Kort samengevat is dat mijn eerste speelsessie met Saints Row 2 en ik was spontaan verliefd op de game! In tegenstelling tot GTA IV word je volledige vrijheid gegund en dat is nou precies waar ik naar op zoek was in een sandbox-game. In Saints Row 2 word je constant beloond, zelfs tijdens het aankloten en naar die beloning was ik al jaren op zoek.
Ook Just Cause 2 wist mij op exact dezelfde wijze te verrassen, want in die titel draait het zelfs alleen maar om aankloten! Onheil veroorzaken, lokale vijanden een kopje kleiner maken of een gigantische militaire basis uitwonen; je wordt te allen tijde beloond. Saints Row: The Third kan Just Cause 2 zelfs overtreffen op dit gebied en ik weet nu al dat ik die game honderden uren ga spelen. Waarom? Puur vanwege de fantastische humor en de hoge plezierfactor die er geboden zal gaan worden.
De trailer…
Al met al betekent dit echter niet dat ik niet benieuwd naar GTA V, want ik ben oprecht verrast door de eerste trailer! Rockstar lijkt terug te keren naar haar roots en dat kan ik alleen maar applaudisseren. De game lijkt Vice City te gaan combineren met San Andreas en als het humorgehalte iets hoger ligt, dan wordt GTA V voor mij de perfecte uiting. Of dit het geval zal zijn, zullen we binnenkort ontdekken. Tot die tijd vermaak ik me met de andere, lachwekkende titels binnen het genre.