Games halen de meeste vreemde dingen in een mens naar boven. Zowel bijzondere dingen als hele smerige dingen. Het beeld van oudere mensen in hun veertiger jaren die Wii Fit of Dance Dance Revolution spelen… ik word er misselijk van. De bijzondere dingen zetten je echter meer aan het denken. Waarom we games spelen, wat we leuk vinden, wat we belangrijk vinden, wat ontwikkelaars doen om ons te vermaken. En wat blijkt? We hebben nogal vreemde hypes en voorkeuren…
Heerlijk!
Het bekende voorbeeld wil ik maar meteen erbij pakken, want wat zijn we toch een stelletje hoeren bij elkaar! Graphics hoeren, Achievement hoeren en niet te vergeten alle fanboy hoeren. Ja mensen, we hoereren wat met elkaar af. En ik ontken het zeker niet, ik hoereer lekker met alles en iedereen mee. Heerlijk! Het mooie van een hoer zijn, is dat je gewoon heerlijk op kunt gaan in de waan van een spel.
De recent verschenen gameplay trailer van Battlefield 3, mijn god wat ziet die game er mooi uit. Jizz in my pants, om maar even met de dubieuze beeldspraak van een van mijn collega’s te spreken. Sublieme rendering, prachtige lichtval, subtiele destructie van stukken beton, de beelden waren simpelweg verbluffend en EA DICE wist ons echt te verrassen met deze creatie dankzij haar nieuwste Frostbite engine. Lyrische reacties, blije (PC-)fans, we konden ons geluk niet op. Een blinde pre-order voor velen. Toch worden ontzettend veel games uiteindelijk afgerekend op de fun, de gameplay, de missies die je uitvoert, de verrassingen. En laten we daar nou net nog helemaal niets van hebben gezien. Ja, een onverwachte sluipschutter. Goh, dat is een nieuwe. Inderdaad sarcasme, want er is simpelweg meer nodig om een game goed te maken. Toch hebben we volledig vertrouwen in de mensen van DICE en kunnen we ons voorlopig dankzij alleen wat mooie beelden al heel erg verheugen.
Blind vertrouwen
Hetzelfde geldt voor L.A. Noire, waarvan we afgelopen week weer een schitterende trailer te zien kregen. De lip-sync is door een zeer uitgebreide motion capture techniek werkelijk fenomenaal te noemen en ik weet zeker dat andere games het zwaar gaan krijgen om het gemis van zulke sterke lip-sync en gezichtsuitdrukkingen te maskeren. Iedereen is meteen lyrisch over de techniek en dus zal de hele game ook briljant worden, toch? Sommige gamejournalisten hebben al wat meer gezien en gespeeld, en kunnen dus al op basis van meer ervaring spreken, maar veel gamers hebben blind vertrouwen in de game, puur gebaseerd op trailers en de naam Rockstar. Wordt niet elke moordzaak eenzelfde patroontje om op te lossen? Hoe zit het met de overige variatie? Inderdaad, de gameplay zou je bijna vergeten dankzij de techniek. Ook hier hoereren we weer graag met z’n allen mee.
Over the Rainbow
De Achievement hoeren zijn op een heel ander niveau blind, want mede dankzij de introductie van de Achievements, Trophy’s en andere in-game beloningen doen mensen de meest gekke dingen. Ook ik heb me regelmatig weten te verleiden tot de meest idiote acties, alleen maar voor dat ene moment waarop je het geluidje hoort, de pop-up in beeld ziet verschijnen en je weer 10 of 20 Gamerpoints aan je score kunt toevoegen. Een mens is zo snel tevreden…
Neem bijvoorbeeld de game Bully, waarin je de brutale tiener Jimmy Hopkins speelt die moet zien te overleven op een nogal bijzondere kostschool. Een geweldig free-roaming avontuur, dat door kortzichtige debielen (Jack Thompson, kent u die nog?) werd aangeklaagd omdat het zogenaamd pesten zou promoten. Volstrekte niet-gamers wisten dit blijkbaar al voordat ze een seconde hadden gespeeld en Rockstar werd flink bekritiseerd om de setting en inhoud van Bully. De PlayStation 2-versie, waarvoor de game lange tijd exclusief was, werd zelfs van een andere titel voorzien (Canis Canem Edit) om verdere commotie te voorkomen.
Gelukkig werden de nieuwere versies wel gewoon Bully genoemd. Meer dan terecht, want zomaar pesten wordt juist afgestraft in de game en kan je flink in de problemen brengen. De game had echter wel wat pikanters te promoten: herenliefde! Rockstar beloont je namelijk met 20 Gamerpoints als je uiteindelijk met 20 jongens weet te zoenen in de game. “Over the Rainbow “. Volstrekt buiten alle context van het verhaal, maar gewoon ‘omdat het kan’ zit het er wel in en mag je gaan flirten met de knullen om 20 punten te verzamelen. Welke idioot zou zoiets überhaupt overwegen? Wie laat zich nou zo hard misbruiken door de dubieuze geest van de ontwikkelaar? Ik, zei de gek.
Als het maar leuk is!
Achievements maken blind, maar geven gelukkig ook veel games extra herspeelbaarheid of diepgang door acties te promoten die je anders misschien niet zo snel zou doen. Helaas zijn er ook vaak van die 100 procent compleet-Achievements. Zoek elk item in een uitgestrekte wereld, zorg dat je even een paar weken tijd besteedt aan het verzamelen van nutteloze dingen, enzovoort. Dit gaat zelfs mij wel wat te ver, maar tot op zekere hoogte hoereer ik ook op dit vlak lekker mee. Jongens zoenen in Bully, iemand doden met een toilet in Half-Life 2, kwijlend een prachtige trailer wel tien keer bekijken… hoe gekker, hoe leuker. En dat is toch het credo van elke game-hoer en waar gamen vooral om moet draaien? Waar je ook blind voor valt, als het maar leuk is!