Rare’s Donkey Kong Country-serie kende drie delen die allemaal op de SNES werden uitgebracht. Ze bleken allen geweldige platformgames en hadden ongekend mooie graphics voor hun tijd. De reeks werd in het Nintendo 64-tijdperk geen nieuw leven ingeblazen, maar kreeg wel remakes op de GameBoy Color en de GameBoy Advance. In 2002 werd Rare opgekocht door Microsoft, waardoor een nieuw deel allerminst waarschijnlijk leek. Toch werd op de E3 van 2010 een bijzondere onthulling gedaan. Retro Studios, de ontwikkelstudio achter de Metroid Prime-games, kreeg van Nintendo namelijk de kans om de serie opnieuw leven in te blazen en zo was Donkey Kong Country Returns geboren: een game die ons een nostalgische trip naar het verleden belooft en tevens een heel nieuwe ervaring probeert te bieden.
Barrelblast from the past
Wanneer de bananenvoorraad van onze harige vrienden is gestolen moeten deze een queeste afleggen om ze terug te halen en de dieven van een flink pak slaag voorzien. Het verhaal is net zo dun als een plakje worst en kent daarmee dezelfde dikte als die van de oorspronkelijke Donkey Kong Country-spellen. De nadruk ligt dan ook volledig op het platformelement, waarin de basismoves hetzelfde zijn gebleven. Er zal dus weer ouderwets veel gerold en gesprongen worden, maar heel veel andere aspecten maken ook hun terugkeer. Zo kunnen we wederom genieten van bijvoorbeeld de bekende barrelblast-tonnen, mijnkarretjes en bonuslevels. Zelfs de overworld-kaart komt sterk overeen met die van de eerste Donkey Kong Country en ook in de muziek kom je oude bekenden tegen, want vernieuwde composities van eerdere deuntjes zijn volop aanwezig.
Retro Studios heeft zeer zijn best gedaan de game er zo goed mogelijk uit de laten zien en deze oogt dan ook uitstekend. Hiermee weten ze op succesvolle wijze de kleurrijke wereld van Donkey Kong de moderne tijd in te brengen. De levels zitten tjokvol met geheimen, meer nog dan in de eerdere delen het geval was, en weten je daarom ieder moment te boeien. Al met al lijkt Donkey Kong Country Returns dus op heel veel punten op diens voorgangers en weet je dan ook in een kleurrijke, nostalgische achtbaan te werpen.
Een frisse bries
Toch speel je niet precies hetzelfde spel als bijna 20 jaar geleden, want gelukkig zijn er ook genoeg vernieuwingen doorgevoerd. Retro Studios heeft namelijk zijn best gedaan ook flink veel nieuwe elementen in Donkey Kong Country Returns te verwerken. De meest prominente is dat er in de tweespelerstand tegelijkertijd gespeeld kan worden met de primaten. Hierdoor weet de multiplayer een geweldige ervaring te leveren, want echte samenwerking is in de game een vereiste. Zowel Donkey alsmede Diddy Kong kennen ook nieuwe moves: de apen kunnen nu blazen, waarmee geheimen onthuld kunnen worden, en Diddy Kong kan gebruik maken van zijn jetpack en pindapistolen.
De meest in het oog springende vernieuwing is echter nog wel het feit dat de levels een zekere dynamiek kennen. Voor het eerst in de serie is het nu mogelijk om op zekere plekken de achtergrond van een level te verkennen. Tevens zijn de levels zelf hier en daar ook je vijand. Zo vind je ergens een omgeving met op de achtergrond water dat periodiek naar voren raast. Het is vervolgens zaak je te verbergen achter rotsen en andere objecten. De game probeert je continu te verbazen, maar slaat hier af en toe ook wel in door, want soms zijn de levels simpelweg te druk en verlies je dat wat het belangrijkste is uit het oog.
Naar alle waarschijnlijkheid verschilt dit per persoon, maar ondanks dat er zoveel vernieuwingen zijn doorgevoerd bekruipt toch hier en daar het gevoel dat er misschien teveel is teruggegrepen naar de originele Donkey Kong Country-reeks. Enerzijds is het nostalgie-effect groot, maar toch lijkt het allemaal wel erg bekend. Juist doordat Retro Studios ervoor heeft gekozen dezelfde levelthema’s te behandelen als de eerste Donkey Kong Country kan de game hier en daar aanvoelen als een herhalingsoefening. Een heel goede, dat wel, maar niettemin iets dat we al eerder gezien hebben.
Blazen of rollen?
De besturing is op enkele punten helaas minder geslaagd. Het spel kan slechts met de Wiimote en nunchuck, of enkel de Wiimote, gespeeld worden en de GameCube- en Classic controllers kunnen dus in de kast blijven liggen. De keuze hiervoor is opmerkelijk, al helemaal omdat het controlschema niet logisch is. De rolmove kent geen aparte knop en dient te worden uitgevoerd door een richting op te lopen en vervolgens de controller te bewegen. Blazen daarentegen kun je doen door de controlstick naar onderen te drukken om daarna eveneens de controller te zwiepen. Tot slot is het mogelijk om op de grond te slaan door alleen de controller in het rond te zwaaien. Echter, tijdens hectische momenten willen de aapjes wel eens de ene move doen in plaats van de andere. Het komt daarom regelmatig voor dat er wordt gerold in plaats van geblazen en andersom. Het aanpassen van de besturing is helaas niet mogelijk, terwijl dit heikelpunt op eenvoudige wijze opgelost had kunnen worden.
Toch is het spel niet alleen moeilijk vanwege de besturing, want de algehele moeilijkheidsgraad ligt namelijk ook heerlijk hoog. De game is, op het verschil tussen blazen en rollen na, gelukkig nooit oneerlijk en als je faalt ligt dat echt aan je eigen kunnen. Als je die ene sprong dus de eerste keer net niet haalt, krijg je gelijk de drang om het nog eens te proberen en die de volgende keer wèl te halen. Daarmee is Donkey Kong Country Returns dus een van de meest uitdagende spellen op de Nintendo Wii.
Conclusie
Donkey Kong Country Returns slaagt er op perfecte wijze in om zowel nostalgie te bieden, alsmede het geheel fris te houden. Ondanks dat Retro Studios heel veel nieuwe ideeën in het spel heeft weten te implementeren bekruipt toch het gevoel dat de game hier en daar een herhalingsoefening is van de eerdere reeks. Of je dat erg vindt is natuurlijk een persoonlijke kwestie, maar feit blijft dat Donkey Kong Country Returns een van de betere platformtitels sinds jaren is.