Een nieuwkomer, een fan en een criticus zitten samen aan de bar. Biertje, rum-cola, glaasje spuitwater… het belooft een dolle avond te worden. Ze bespreken de belangrijke dingen van het leven en op dit moment kan dan één onderwerp niet ontbreken: Mafia II. Mijn interesse hebben ze en ik besluit ongemerkt wat dichterbij te gaan zitten om het gesprek op te vangen. Hier lees je een (vrije) vertaling van deze avond doorzakken van drie verschillende gamers…
De nieuwkomer is niet zo zeer een n00b, maar wat betreft Mafia II is hij wel een nieuwkomer. Het eerste deel heeft hij nog nooit gespeeld, maar hij houdt wel van games over de maffia zoals The Godfather en ook de vrijheid van games als Grand Theft Auto IV en Saints Row 2 spreken hem erg aan. De fan is eigenlijk maar zo fan als je het kunt krijgen. Hij heeft nog net niet het logo van Mafia II op zijn arm laten tattoeëren, maar hij kent wel het verhaal en alle gebeurtenissen van de originele Mafia-game uit zijn hoofd. Dat is wat hem betreft een absolute klassieker en stiekem ook een maatstok voor dit tweede deel. De criticus herken je ook van verre. Ik wil hem niet echt uit de hoogte noemen, maar met de nodige dedain spreekt hij met zijn barvrienden, terwijl hij strooit met kennis van nieuwtjes over de game, achtergrondinformatie en wat niet al meer.
Wat is Mafia II eigenlijk voor game?
De eerste vraag van de avond komt van de nieuwkomer en het is meteen een schot in de roos: wat voor game is Mafia II nou eigenlijk? De nieuwkomer vergelijkt het voor het gemak met Grand Theft Auto IV en Saints Row 2, want je hebt lekker veel vrijheid om door Empire Bay te rijden en te doen en laten wat je wilt. De fan is het daar mee eens, want het is een open wereld en je bent niet verplicht om alleen maar missies af te werken.
De criticus gooit echter roet in het eten: “Fout!”, schreeuwt hij net iets te hard, waardoor menig ander gesprek in de rokerige kroeg even stil valt. Als je gaat spelen en je denkt met een GTA-variant aan de slag te kunnen, dan ziet de criticus het somber voor je in. Hij geeft aan dat het een actiegame is, waarbij je inderdaad veel vrijheid hebt, maar waarbij de nadruk toch echt op sfeer en verhalende missies ligt. Het gaat volgens de criticus om het meeleven met Vito, de hoofdpersoon, en zijn maatje Joe, terwijl ze zich met vallen en opstaan opwerken op de criminele ladder van Empire Bay. Een zeer filmische, verhaalgedreven ervaring dus. Volgens de nieuwkomer is het desondanks een gemiste kans dat er niet veel meer te doen is in Empire Bay, behalve een beetje rondrijden. De fan kan het echter weinig schelen, want hij laat weten vooral te genieten juist van al die sfeervolle stukjes in de stad en het feit dat er zoveel oog voor detail is. Sfeer kan je bijna letterlijk proeven volgens deze aanbidder van Mafia II.
“Geen zandbak, maar sfeer maakt veel goed”
Een duidelijk statement van de fan, die de spijker op zijn kop lijkt te slaan. De geweldige muziek uit de jaren ’40 en ’50 als je in auto’s rijdt, het sfeertje in de stad zelf, het appartement van Vito en Joe, de diverse voertuigen, de mensen die overal hun eigen ding doen… de hele ‘vibe’ is compleet. De criticus is het hier zeker mee eens en wijst de twee bargenoten op de aanwezigheid van stijlvolle Playboys als verzamelobjecten uit die tijd.
Ook het fenomeen ‘auto’ wil de fan toch nog even extra toelichten. Het is immers geen simpel wegwerpvoorwerp, zoals in eerder genoemde sandbox-games. Je zult zuinig op je auto willen zijn, want repareren en tunen is duur, maar het is daarentegen ook erg lonend om je wagens te verbeteren. Snelheid is in menig achtervolging met de politie of andere criminelen erg gewenst, dus je zult je voertuigen niet zo snel als oud vuil ergens dumpen en gewoon maar weer een nieuwe stelen. De nieuwkomer is duidelijk onder de indruk van deze manier waarop de game je met auto’s om laat gaan. Voorheen jatte hij gewoon steeds een nieuwe bolide als hij zin had in wat mooiers, maar dat lijkt hem nu niet zo’n slimme strategie. De criticus wil er echter nog wel aan toevoegen dat dit nog steeds erg van de speler afhankelijk is. Als je wilt kan je ook met matige auto’s alles tot een goed einde brengen, dus veel geld besteden aan upgraden is niet een verplichting. Volgens deze professionele zuurpruim kan je beter wat geld uitgeven aan het overspuiten van je auto als het echt moet om de politie te omzeilen of om een nieuw, hip maatpak te kopen als je persoonlijk gezocht wordt.
Is de politie zo scherp dan?
Wederom een terechte vraag van de nieuwkomer. De fan is duidelijk op de hoogte en laat weten dat de politie niet zo overhit reageert als in het origineel. Door het rode licht rijden zal dus niet standaard leiden tot een wilde achtervolging en voor een licht vergrijp zal de politie ook niet zomaar op je gaan schieten. Je moet het echt bont maken willen ze het vuur op jou openen en dan kan je maar beter zorgen dat je even een nieuw pak aantrekt om aan de aandacht van het lokale gezag te ontsnappen. Je kunt namelijk persoonlijk gezocht worden, zodat de politie op straat je herkent, of je auto kan gezocht worden. In het eerste geval is een nieuwe outfit al voldoende, terwijl je in het tweede geval een nieuw nummerbord of kleurtje voor je auto moet zien te versieren om veilig verder te kunnen, zo vertelt de fan vol trots.
En voor het retro-gevoel is ook de bekende begrenzer terug als je wilt voorkomen dat je ergens te hard rijdt, weet de criticus te vertellen. Volgens hem een ideaal middel om jezelf voor overmoedigheid te behoeden, wat erg slim kan zijn als je niet onnodig een achtervolging wilt uitlokken onderweg naar een nieuwe missie.
Een beetje van alles wat, maar toch erg vermakelijk
Het lijkt de consensus van de drie gamers te worden. Mafia II biedt volgens hen van alles wat, maar is vooral erg vermakelijk. Volgens de fan kan je echt uuuuuuren zoet zijn in Empire Bay als je ervan houdt om veel sfeer te proeven en een beetje te kloten. De criticus relativeert deze lyrische uitspraak door te melden dat de meeste spelers grofweg 12 tot 15 uur bezig zullen zijn met het hele avontuur van Vito. Beduidend minder dan de ‘concurrenten’, maar wederom geldt het feit dat we niet met een echte traditionele sandbox-game te maken hebben. Volgens de criticus is het wel een gemis dat er niet zo heel snel echt een meerwaarde zit in het nogmaals uitspelen van de game en hij herhaalt de mening van de nieuwkomer dat het jammer is dat er in de stad gewoon niet veel te doen is om echt te gaan kloten.
De nieuwkomer lijkt niet wakker te liggen van dit feit. Het is volgens hem jammer dat de game al na 12 uurtjes voorbij is, maar dat vindt hij ook weer de kracht van het spel. Je wilt blijkbaar meer. De fan roemt ook nog de mooie overgang tussen twee tijdsperiodes in de game, die samen met enkele grootschalige missies veel indruk op hem hebben gemaakt. Dat de hand-to-hand combat dan wat eenvoudig is opgezet en dat je eigenlijk vooral op zoek bent naar een excuus om flink te mogen knallen met allerlei wapens, is volgens deze liefhebber geen probleem.
Conclusie
Drie mensen, drie gamers, drie meningen, één game. Ik heb met veel genoegen naar hen mogen luisteren en ze lijken alledrie met hun eigen visie een stukje waarheid in pacht te hebben. Mafia II mist misschien het revolutionaire om echt grote hoogten te bereiken en je moet de game ook zeker niet qua inhoud gaan vergelijken met afgevulde sandbox-games uit de categorie Grand Theft Auto, maar dit criminele epos van 2K Games zit zo vol met sfeer en brengt het verhaal zo boeiend naar voren dat het gewoon steeds genieten is. Misschien komt alles wat traag op gang en zijn niet alle missies even spectaculair, maar er valt genoeg te genieten.
De fan had misschien hoger verwacht, de nieuwkomer had misschien totaal andere verwachtingen en de criticus zal het wellicht het meeste met mij eens zijn, Mafia II verlaat samen met ons de kroeg en neemt een 8 mee naar huis.
Lees ook eens onze bespreking van de DLC Jimmy’s Vendetta in dit artikel.