Venetica is net zoals Fable een fantasierijke RPG met een diepgaand verhaal en in dit geval een Italiaanse setting. Je neemt de rol aan van niemand minder dan de dochter van Magere Hein, Scarlett. Hoe vet dit concept ook mag klinken, Venetica laat hier en daar aardig wat steken vallen. Benieuwd? Lees dan verder…
Een Magere start
Het is de 16e eeuw en de Corpus, een oude groep die de leiding heeft over Magere Hein, is op zoek naar een nieuwe opvolger voor laatstgenoemde. Dit plan mislukt echter op een ‘mysterieuze’ wijze, waardoor per ongeluk een onsterfelijke dodenbezweerder gekozen wordt. Dood en verderf staat op het verlanglijstje van deze beste man, waardoor letterlijk de hel losbreekt op Aarde. Het is aan Scarlett om uit te groeien tot een volwaardige strijdster en deze kwaadaardige schurk tegen te gaan.
Op het eerste gezicht lijkt dit allemaal wellicht cliché, maar zoals ik al aangaf is het concept omtrent Venetica aardig solide. Het is de uitvoering die uiteindelijk zorgt voor een matige RPG. Beginnend met de game krijg je direct te maken met een ondermaatse presentatie, mede door het lachwekkende stemwerk. Hierdoor komt het geheel op zijn tijd ongeloofwaardig over, al is dit niet ten nadele van het verhaal. Uiteindelijk kan Venetica namelijk best diepgaand raken en voor verslavende gameplay zorgen.
Een twijfelende lijn
Toch zijn deze punten niet sterk genoeg om Venetica een aanrader te maken. Er zijn zat andere soortgenoten binnen het genre die vele malen aantrekkelijker zijn, waaronder het recente Dragon Age: Origins. Net zoals in zojuist genoemde game krijg je naarmate je voortgang boekt de beschikking over steeds bruter wordende wapens, bepantsering en magie. De manier waarop de menu’s zijn vormgegeven en besturen zijn echter allesbehalve intuïtief en zorgen ervoor dat het regelen van al je spullen een irritante klus kan zijn.
Ook kent de game een nodig aantal bugs (waaronder een laadtijd voor het pauzemenu), waardoor ik veelvuldig door onvoorspelbare A.I. overmeesterd werd. Dit komt mede doordat je in het begin de beschikking hebt over slechts één aanval en niet in staat bent om direct te blokkeren. Je zult ontwijkingsmanoeuvres moeten toepassen om je tegenstanders te ontwijken en pareren. Het gevechtssysteem is hiervoor echter niet responsief genoeg, zodat ik op zijn tijd niet langer kon ontwijken en een nederlaag tegemoet ging. Deze tactiek omtrent het moeten vermijden van aanvallen wordt pas veel later in de game effectief, wanneer je dit kan combineren met speciale combo’s en nieuwe aanvallen.
Kleine lichtpuntjes
Uiteindelijk heb ik toch wat uurtjes vermaak uit de game kunnen halen. Na een paar uur bereik je het sfeervol weergegeven Venetië, waar het verhaal tot zijn hoogtepunt wordt gebracht en je in aanraking komt met epische bazen. Venetica is op zijn tijd ook meer te beschouwen als een adventure-game, dan een ware RPG. Men heeft als het ware een gevechtssysteem ontworpen dat elementen leent van beide genres. Op zijn tijd kan dit volledig tot zijn recht komen en voor geweldige gevechten zorgen. Of Venetica dan ook je geld en tijd waard is voor deze momenten… dat is alleen te beantwoorden met een twijfelachtige ‘mwoah’.
Conclusie
Venetica is een RPG die de nodige extra tijd had kunnen gebruiken voor wat meer ontwikkeling en poetsbeurten. Van binnen klopt namelijk het hart van een ronkende RPG met een solide basis. Jammer genoeg biedt Venetica alleen niks vernieuwends of overweldigends ten opzichte van RPG’s zoals Dragon Age: Origins of Mass Effect 2. Mocht je dus op zoek zijn naar een game die je als RPG-liefhebber wél kan bezighouden, dan raad ik dus eerder de zojuist genoemde games aan of simpelweg iets beters uit een andere genre…