Na een paar maanden vertraging verschijnt Saints Row 2 dan eindelijk ook voor de PC. Is de game nog steeds even leuk, grappig en verfrissend als de consoleversie? En is er iets verbeterd of veranderd? Lees het in de review.
Perspectief
Perspectief fluctueert met de tijd. Meningen van mensen veranderen continu, ongeacht het onderwerp. Het komt niet zelden voor dat het oordeel wat ik in de conclusie van een recensie vel, anders is dan mijn mening van toen ik begon met schrijven.
Over een week ben je er misschien van overtuigd dat AZ echt beter is dan Ajax. Dan zou je liever in een penthouse wonen dan een villa, en is je droomauto Italiaans in plaats van Japans. Dan heb je veel meer zin in een broodje döner, terwijl je nu het liefst pizza hebt. Dan vind je Johann Olaf Koss toch een betere schaatser dan Ard Schenk en verbleekt je buurmeisje bij die chick aan de overkant, terwijl dat nu andersom is. Met games is dat net zo.
Toen Grand Theft Auto IV net uit was en iedereen zijn eerste uurtjes er op had zitten, vonden velen het wellicht de leukste paar uur van hun leven. Twee weken later was de publieke opinie omgeslagen en bleek het toch een teleurstelling te zijn. Het spel was te serieus en na de verhaalmissies was er weinig leuks over. Toen was het echter al te laat om de recensies aan te passen en bovendien zal het merendeel van de internetjournalisten daar ook helemaal geen zin in gehad hebben.
Over- en ondergewaardeerd
Saints Row 2 sprong eind vorig jaar in het gat dat Grand Theft Auto IV achterliet. THQ’s GTA-alternatief bulkte van de knotsgekke humor, liep over van de bizarre absurditeiten en had bovendien een uitgebreid scala aan randactiviteiten. Daarmee leek het meer op een opvolger van Grand Theft Auto: San Andreas dan het serieuze epos van Rockstar zelf.
Maar ook het oordeel van Saints Row 2 staat niet rotsvast en achteraf gezien is het spel misschien, in tegenstelling tot Grand Theft Auto IV, overgewaardeerd. De humor en het last-gen GTA-gevoel wekte een Hosanna-stemming van jewelste op en leidden misschien de aandacht af van de mindere punten, zoals het plot en de graphics. Neem de humor, gekkigheid en activiteiten van Saints Row 2, combineer dat met het verhaal, de details en de audiovisuele kwaliteit van Grand Theft Auto IV en het perfecte recept voor een sandbox-game is daar.
Alles kan
Saints Row 2 speelt zich een vijftal jaren na de gebeurtenissen van het eerste deel af en situeert zich rondom dezelfde hoofdrolspeler. Deze is namelijk niet om het leven gekomen met de explosie op de boot uit het origineel, maar wel dermate toegetakeld dat er een plastisch chirurg voor nodig is om het één en ander recht te zetten. Een compleet debiele verklaring voor het feit dat het personage nog leeft, maar Saints Row 2 komt er mee weg en het zet meteen de toon voor het verdere verloop van de game. Bovendien kun je nu zijn wie je wil zijn, hoe gekronkeld jouw gedachten ook moge zijn. Een travestiete neger met een roze afro, een groene baard en een Elvis-pak? Geen probleem. Een Mexicaans gangsterwijf met een stem als Ving Rhames in een piratenpak? Tuurlijk. Een blonde nerd met overgewicht die denkt dat hij een ninja is? Alles kan.
Het verdere verhaal is behoorlijk dun maar weet de verschillende missies toch nog redelijk aan elkaar te knopen. Om deze missies te mogen doen heb je echter respect nodig, wat verdiend dient te worden door de meest debiele activiteiten. Of je nou televisiesterren beschermt van hordes dolle fans of de buurt onder spuit met schijt, Saints Row 2 zul je altijd spelen met een brede glimlach. In veel andere games zou dit voelen als het hersenloos grinden van respectpunten, maar hier is het elke keer weer een waar feest. Voor een gedetailleerdere beschrijving van de gameplay van Saints Row 2 verwijs ik je graag door naar de review van de console-versie.
Slechte performance
Er is namelijk een behoorlijk euvel aan deze PC-editie dat zeker aan de kaak gesteld moet worden. Saints Row 2 was op de spelcomputers al geen grafisch wonder en liep ook niet altijd even vloeiend. Vooral wanneer je met hoge snelheid door Stillwater reed, kreeg je het akelige gevoel dat het op een stuk minder dan zestig frames per seconde draaide.
Helaas is aan beide punten niks verbeterd in deze versie. Qua detail zijn de graphics er zelfs op achteruitgegaan en op het gebied van performance is het een lachertje. De aanbevolen systeemeisen van Saints Row 2 zijn met een 3.2 GHz processor, 1 GB RAM geheugen en een 256 MB videokaart niet aan de hoge kant, maar zelfs op een gloednieuwe desktop met ruimschoots het dubbele aan capaciteit loopt de game niet soepel. De framerate kakt in, hier en daar poppen gebouwen, bomen en andere objecten vanuit het niets in het beeld en de kijkafstand is ook niet erg ver.
Gezien het feit dat de betere computers de Xbox 360 en PlayStation 3 qua hardware tegenwoordig overklassen, is het erg raar dat het spel het minder goed doet. Zeer waarschijnlijk is dit ook de reden dat deze versie ruim drie maanden langer op zich heeft laten wachten. Ontwikkelaar Volition heeft vermoedelijk veel problemen gehad om het spel goed draaiend te krijgen op een PC, maar dit is nog steeds niet goed gelukt.
Conclusie
Saints Row 2 is heerlijk voor wie eens een verfrissende game wil spelen. De absurde humor en de vermakelijke activiteiten maken dat de amusementswaarde op een aantal punten een stuk hoger ligt dan bij de grote concurrent.
Een grote smet is echter de tegenvallende techniek. Na drie maanden sleutelen heeft men Saints Row 2 nog steeds niet vloeiend over weten te brengen naar Windows, wat het zeker kwalijk genomen kan worden. Met name de instortende framerate gooit roet in het eten en bederft het speelplezier.
Jammer genoeg zijn de consoleversies dus een stuk beter speelbaar dan deze uitvoering op de PC. Wie de instellingen omlaag haalt en de mindere graphics voor lief neemt kan op een goede training van zijn lachspieren rekenen.