Een dikke Harley-Davidson met een verlepte carburateur. Als ik er een analogie op los zou moeten laten, dan valt de PlayStation 4-exclusieve titel Days Gone het beste als zodanig te omschrijven. De consensus in 2019 was dat Days Gone vooral mooi was en zo zijn interessante momenten had, maar bugs en langdradigheid haalden nogal eens de vaart uit de digitale motorrit.
Inmiddels zijn er nogal wat dagen vervlogen en Bend Studio heeft het voormalig MC-lid naar de pc overgeheveld. Met de launch van Days Gone op de pc krijgt de studio de uitgelezen kans om de imperfecties van toen weg te poetsen en te laten zien dat er meer schuilt in de game. Die carburateur heeft men twee jaar lang gereviseerd, maar echt loepzuiver is deze helaas nog steeds niet.
Dezelfde Shit, ander platform
Over het verhaal hoef ik de meesten van jullie niet veel meer te vertellen. Onze eigen Amador heeft daar twee jaar geleden al zijn relaas over gedaan in de review van toen. Zoals het de meeste ports betaamt, is aan de premisse niks veranderd. Days Gone draait nog steeds om Deacon St. John, een nukkige, emotioneel onbereikbare biker met flink wat mentale bagage in zijn saddle bags. Terwijl heel Oregon gebukt gaat onder een epidemie die mensen in Freakers – een soort opgefokte zombie – verandert, moet Deacon dealen met persoonlijke tragedie welke zich om hem heen onttrekt. Het is dan ook niet vreemd dat Deek, zoals iedereen hem noemt, als een afstandelijke saggerijn overkomt.
Anywho, Deacon is dan ook wel een beetje klaar met het stukje Farewell, Oregon. Hij en zijn MC-broeder – en dus mede-Mongrel – Boozer kunnen dan ook niet wachten om het gas open te trekken en de Shit – zoals het geïnfecteerde Farewell wordt genoemd – achter zich te laten. Wanneer dingen wederom niet lopen als gepland en Boozeman zijn emigratiepoging moet staken, is het aan Deacon om ervoor te zorgen dat de rit zo vlot mogelijk weer kan worden hervat. En dat duurt lang. Erg lang, durf ik wel te stellen. Sterker nog, je bent minstens een uur of veertig bezig met het afwerken van allerlei klusjes voor diverse kampen, terwijl je en passant ook nog probeert uit te vogelen wat er tijdens de Freaker-uitbraak met je vrouw is gebeurd.
Wat is er dan wel veranderd?
Hele goede vraag! Ik zou liegen als ik zeg dat Days Gone op de pc niet wat verbeteringen met zich meebrengt. Sinds de launch in 2019 heeft Bend Studio wat gesleuteld aan de game om deze op diverse aspecten wat te verbeteren. Vooral critici hadden namelijk nogal wat te klagen. Days Gone liep op de gewone PlayStation 4 niet echt op alle cilinders en dat vertaalde zich in grafische issues. De framerate was niet bepaald je van het. Op de PlayStation 4 Pro was het al een tikkeltje beter, maar goed. Bij een PlayStation 4-exclusive kom je niet weg met “Ja, maar je moet deze game eigenlijk op de Pro spelen”-retoriek.
Op de pc lijkt Days Gone het een stuk beter te doen. Zelfs op een gedateerde gaming bak als die van mij (7e generatie i7 FTW) draait de game dankzij de uncapped framerate als een goed geoliede machine. Het laden duurt sporadisch nog steeds tergend lang, maar over het algemeen lijkt ook dat argument naar de achtergrond te zijn verdreven. Ook op de pc ziet Days Gone er veelal schitterend uit, ondanks het gemis van ray-tracing. Maar eigenlijk mis je dat niet eens. Ook zonder de toevoeging van deze grafische verbetering barst de digitale variant van Oregon van het detail.
Ook qua besturing – een klacht die ik ook veel heb teruggelezen – doet Days Gone het best prima. Ik weet niet of Bend er iets aan heeft veranderd, maar van het “zweverige” gevoel heb ik heel weinig gemerkt. Ook het feit dat je de game nu met elke controller kan spelen, kan voor sommigen een fijne toevoeging zijn. Dat betekent niet dat alles meteen hosanna, want zoals ik al zei, die carburateur vertoont nog steeds wat kuren.
Wat voor kuren?
Wederom een uitstekende vraag! Wie zich de reviews van 2019 nog een beetje voor de geest kan halen, kan zich waarschijnlijk ook nog wel herinneren dat recensenten nogal vielen over een paar dingen. Bugs bijvoorbeeld. Audio die wat wonky deed, ondertiteling die niet synchroon liep, NPC’s die te pas en te onpas de pan uit flipten… je kent het wel. Zoals bij vrijwel elke sandbox-game het vaak het geval is, bevatte ook Days Gone meer bugs dan een vierkante meter bosgebied. Het is dan ook spijtig te noemen dat Bend aan enkele zaken niet wat meer aandacht heeft besteed.
Ondertiteling is namelijk nog steeds een drama. Zodra de dialoog wat vlotter wordt en personages driftig zinnen uitwisselen, raakt de ondertiteling totaal de draad kwijt. Deze kun je natuurlijk uitzetten, waardoor het probleem zich vanzelf oplost. Wie dat verkiest, loopt alleen wel weer het risico dat vitale dialoog gemist wordt. Wanneer je gesprekspartner wat verder weg staat is deze in veel gevallen niet meer te verstaan. Hier had wat aan gedaan kunnen worden door het dialoogvolume constant op één niveau te houden of ervoor te zorgen dat Deacon nooit te ver van zijn gesprekspartner af kan staan, maar nee. Dit probleem blijft helaas nog steeds consequent voortbestaan.
Het spontaan verdwijnen van quest givers en wapens die niet willen herladen of wisselen… het zijn dan allemaal ongemakken die de pret steeds meer kunnen drukken. To be fair, het zijn in veel gevallen bugs die inherent verbonden zijn met het genre, maar twee jaar na dato hoopt men toch op een wat betere spelervaring. Niet dat Days Gone een hopeloos drama is, want er zijn al een hoop bugs uit de game gevist. Maar ergens is het gewoon jammer dat dit soort zaken nog steeds zo opvallend aanwezig zijn.
Moet ik Days Gone nog een kans geven?
Dat is uiteraard de hamvraag anno 2021. Is Days Gone de moeite waard om het alsnog een kans te geven? Sowieso is dat sterk afhankelijk van je verwachtingspatroon en of je sandbox games kan handelen. Allereerst moet je goed in het achterhoofd houden dat Days Gone een zeer trage game is. Deacons avontuur bestaat niet uit een aaneenrijging van actie. Je bent vooral veel aan het rondrijden, spullen vergaren (voor jezelf of voor een ander) en overleven in een overrompelde, post-apocalyptisch Oregon. Uiteraard wordt er hier en daar wat geschoten en worden er (heerlijk bruut) schedels ingeslagen met een stuk hout, maar niet 40 uur lang. Days Gone probeert namelijk een emotioneel verhaal te vertellen en dat lukt niet wanneer je non-stop Freakers, Rippers en Marauders aan het afknallen bent.
Je moet er ook een beetje tegen kunnen dat deze traagheid zich overal in manifesteert. Zo rijdt Deacons scheurijzer alsof de rem er constant op staat, tenzij je deze flink upgrade. Ook zuipt dat ding benzine, dus je bent constant bezig met het vinden van brandstof (wat ook minder wordt na upgraden). Die motor loopt ook bij iedere kuch schade op, dus er moet ook heel wat gesleuteld worden. En dan Deacon zelf, die met regelmaat ook niet een van de snelsten is, vooral wanneer sprinten verplicht gedeactiveerd is. En ja, wanneer je de schurft hebt aan fetch quests dan is Days Gone ook niet echt voor jou, want dat omvat zo’n 75 procent van de game.
Maar goed, wanneer je wel trek hebt in een post-apocalyptische sandbox, dan heb je aan Days Gone best wel een goede. Vooropgesteld, Days Gone is echt niet perfect en er zullen zeker dingen zijn waar je jezelf aan gaat ergeren. Al is het maar Deacons nukkigheid of de wispelturigheid van andere personages (die je om de haverklap lastig vallen over de radio terwijl je nog geen twee minuten in levende lijve gesproken hebt). Maar als je daar doorheen kan prikken, dan blijft er een grafisch indrukwekkend survival sandbox over die je flink wat uren gameplay verschaft.
Conclusie
Days Gone op pc mag zich een redelijk geslaagde port noemen. Een hele hoop van de ergernissen van de Day One PlayStation 4-versie zijn er inmiddels uitgepoetst en zelfs zonder toevoeging van ray-tracing ziet de game er picobello uit. Helaas zijn er ook wat hinderlijke zaken blijven hangen in deze versie. Ondertiteling en audio vormen nog steeds een struikelblok en sommige bugs blijven hardnekkig aanwezig. Mocht je op de PlayStation 4 al zijn afgehaakt omdat het je allemaal te traag ging, dan hoef je aan de pc-versie ook niet te beginnen. Zoek je daarentegen een voorzichtig ontrafelend, emotioneel geladen biker-epos in een door geïnfecteerden overrompeld Oregon, dan kan Days Gone je dat verschaffen.