Plants vs. Zombies deel drie is gearriveerd. Dit keer vechten we om Neighborville, waar behalve veel zombies en planten ook veel andere dingen te vinden zijn, zoals gouden kabouters en coole grasmaaiers. De vorige delen waren zeker wel een succes te noemen. Wordt ook dit deel een succesverhaal in deze reeks, of mogen de planten en zombies het dit keer zelf uitvechten?
Majoor Schatje
Als je je avontuur begint, spawn je in een grote lobby. In het begin is het even zoeken, maar vanuit deze lobby kan alles geregeld en gedaan worden. Het is mogelijk om over te stappen van team, updates te kopen, een ander karakter te kiezen, een missie te kiezen of zelfs de aftiteling te bekijken. De lobby staat centraal in alles wat je wilt doen. Handig is het dus dat Majoor Schatje je een kleine rondleiding geeft. Doet ze haar naam toch eer aan. Wanneer de tour over is, is het tijd om je eerste avontuur te kiezen.
Singleplayer gaat eigenlijk nergens over
De eerste Plants vs. Zombies had geen singleplayer. Het mag duidelijk zijn dat ontwikkelaar Popcap hier bij deel drie zeker verandering in wilde brengen. Er zijn drie maps beschikbaar: Stadscentrum, Bos Bizar en Berg Steil. De eerste is voor zowel zombies als planten met elk een eigen verhaal, de tweede is enkel voor de zombies en de derde is exclusief voor de planten. Kortgezegd, er zijn vier verschillende verhalenmissies te spelen. Naast de missies in elk gebied vind je ook bounties, de speelmodus Ops en andere kleine uitdagingen. Daarnaast liggen er flink wat gouden kabouters en schatkisten op je te wachten. Het mag duidelijk zijn: Er is genoeg te doen in Neighborville.
De inhoud van de missies gaat werkelijk helemaal nergens over. Voor de vorm even een voorbeeld:
Je bent niet cool genoeg om ergens in te mogen. De uitsmijter weigert jou de toegang. De oplossing schijnt heel simpel te zijn. Je pimpt een grasmaaier met wat leuke attributen zoals een ketting en maakt op die manier indruk op de uitsmijter. Net wanneer de uitsmijter jouw grasmaaier aan het bewonderen is, zegt ie BOEM. En zo verschaf je jezelf toegang.
Het mag duidelijk zijn dat het compleet random is. Dit is een game die je overigens ook niet wilt spelen voor de sterke verhaallijn, want dan kom je zeker van een koude kermis thuis. Er is geen diepgang en waarom je bepaalde dingen moet doen is ook niet echt van belang omdat het toch nergens op slaat.
Multiplayer
Als je klaar bent met de singleplayer is daar natuurlijk weer de multiplayer. De multiplayer biedt veel verschillende modi. Ordinair elkaar afknallen, samen een doel verdedigen of gebieden moeten veroveren: Het kan allemaal. De multiplayer werkt goed en is precies wat we eigenlijk mogen verwachten van een Plants vs. Zombies-game. Ongetwijfeld dat je je hier veel uurtjes mee kunt vermaken, zowel alleen als met een groep vrienden.
Humor
Er zijn ongetwijfeld mensen die de randomness en flauwe humor van de game niet begrijpen of leuk vinden. Deze mensen moeten de game dan ook vooral laten liggen. De humor is soms wat kinderlijk, maar dit heeft mij geen enkel moment gestoord. Zo is er een fort te vinden dat Fort Roquefort heet waar enorm veel woordgrapjes met kaas te vinden zijn. Ook is er een agressieve paksoi in de game te vinden die er graag op los mept. Deze heet dan ook de klapsoi. Ja, toegegeven, het niveau van de humor is laag, maar ik heb absoluut geen probleem om mij te verlagen naar dit niveau. Niet alles hoeft zo serieus te zijn en dat laat Plants vs. Zombies vooral zien.
Conclusie
Er is flink geïnvesteerd in de singleplayer en dat is merkbaar. Je bent hier vele uren zoet mee, vooral als je alles wat de werelden jou te bieden hebben wil vinden. De multiplayer is ouderwets goed en biedt veel verschillende modi. De humor is misschien niet voor iedereen en een echte verhaallijn ontbreekt, maar de game speelt heerlijk casual weg. Een game waar je je verstand op nul kan zetten en gewoon een grasmaaier kan versieren.