Review: 11-11: Memories Retold

Voor de historici onder ons is het direct duidelijk waar 11-11: Memories Retold om draait, inderdaad, 100 jaar geleden was het einde van de Eerste Wereldoorlog. Op 11 november 1918 werd het vuur gestaakt en was de ruim vier jaar durende oorlog voorbij. In deze game speel je twee verhalen die zich in de laatste twee jaar van de Eerste Wereldoorlog afspelen. Verwacht geen Battlefield– of Call of Duty-taferelen in dit al actievolle najaar, nee, beleef een prachtig narratief in alle rust van dien.

Harry en Kurt

11-11: Memories Retold neemt je mee in de oorlogsverhalen van de Canadese Harry en de Duitse Kurt, twee mannen die lijnrecht tegenover elkaar staan in de oorlog. Harry is een jonge fotograaf die het leger in gaat om een dame te imponeren die op mannen in uniform valt, Kurt rekruteert zich bij het leger omdat zijn zoon met zijn bataljon is zoek is geraakt in het strijdveld. Hij versterkt de Duitsers om zijn zoon Max terug te vinden. Twee totaal verschillende doelen die wel een mooi totaalplaatje vormen van de game.

Qua gameplay draait het dan ook voornamelijk om het verhalende aspect, waarbij je in zeer diverse gebieden vrij rond kunt lopen en bepaalde opdrachten uit moet voeren. Met Harry is dit veelal foto’s maken van iconische momenten, zoals kanonnen die gestationeerd staan of gevangenen die een pistool tegen het hoofd krijgen.

Kurt is vooral bezig met informatie verzamelen over zijn zoon, waardoor je puzzels moet oplossen, onderdelen voor de radio moet zien te vinden of, uiteraard, meehelpt in de oorlog door het bevoorraden van munitie aan soldaten. Bovendien kun je met verschillende mensen praten waar je her en der wat aan hebt en zijn er collectibles te vinden die je van achtergrondinformatie voorzien.

Beïnvloeden van het verhaal

Een belangrijk onderdeel in 11-11: Memories Retold is het beïnvloeden van het verhaal. Jouw keuzes hebben invloed op de rest van de game, waardoor je meerdere eindes kunt verwachten. Jij beslist als Harry welke en hoe je bepaalde foto’s maakt, en welke je doorstuurt naar je hopelijk toekomstige liefde. Kurt schrijft brieven naar huis waarvan jij kiest welke teksten hij schrijft. Is hij eerlijk tegenover zijn vrouw en dochter over de oorlog, of maakt hij de woorden een stuk rooskleuriger? Zij reageren weer op wat hij heeft geschreven in zijn brief.

Deze keuzes bepalen dus het verloop van het spel, wat het interessant maakt. Elke scène wordt daarbij afgewisseld tussen de twee hoofdrolspelers, die worden vertolkt door voice overs van Elijah Wood (Frodo uit The Lord of the Rings) die Harry speelt en Sebastian Koch (Zwartboek, Das Leben der Anderen) die Kurt speelt. Uitstekende stemmen die de emotie goed overbrengen.

Helaas is de start van de game behoorlijk traag en is het verhaal pas later echt boeiend aan het worden. Eigenlijk kun je het de start niet meer noemen, want het eerste hoofdstuk is niet heel fraai. En dat is direct een derde van 11-11: Memories Retold, dat drie hoofdstukken bevat. De twee andere chapters zijn gelukkig wel veel mooier en interessanter van opzet, maar het is eeuwig zonde dat je eerst door een flink stuk heen moet bijten. Oké, het is niet zó dramatisch, hoewel een zwak begin wel kanttekeningen zet voor het geheel.

Happy little accident

Buiten het matige begin is de rest van het verhalende deel dus wel de moeite waard. De gameplay wordt wat dieper, je leeft mee met de personages en je krijgt soms wat leuke verrassingen. Echter, er zijn nog wat kanttekeningen opgestapeld die helaas over de gehele game zijn te merken. Voor 11-11: Memories Retold is gekozen voor een schilderachtige, waterverf stijl die ook nog eens beweegt. Origineel en er zit zelfs een fraaie Bob Ross-referentie in over een ‘happy little accident’, waar ik een grote grijns van kreeg.

Over de graphics zelf was deze grijns niet vaak meer te bekennen, want het ene moment kan de game door deze stijl voor prachtige plaatjes zorgen, maar de inconsistentie in het grafische aspect zorgde voor plaatjes die we een paar generaties terugzagen. Ook technisch is de game niet altijd in orde, zoals vreemde animaties, objecten of ladders die niet altijd triggeren en nog meer kleine, wenkbrauw-optrek-waardige glitches.

Verder is het vreemd dat de Duitse kant van de oorlog voornamelijk Duits praat, zo ook Kurt. Toch is het merendeel van zijn voice over in het Engels en zijn de brieven die hij schrijft en krijgt in het Engels, terwijl in de game ook naar voren komt dat hij geen Engels kan. Ergens is de keuze begrijpelijk, hoewel het spel ook gewoon Engelse ondertiteling bevat en voor brieven een optie zou kunnen implementeren om deze te vertalen. Maar nee, deze constructie voelt vreemd aan.

Conclusie

Op papier is 11-11: Memories Retold een prachtige game en het verhaal komt ook goed uit de verf, als je eenmaal door het eerste hoofdstuk heen bent. Het geeft je geen actie, zoals andere oorlogsgames je voorschotelen, maar het zet een verhalend epos neer over de Eerste Wereldoorlog dat met deze game geëerd wordt. Jammer genoeg is de uitwerking minder goed. Het is niet tof om je eerst door een hoofdstuk te moeten wurmen om het daarna interessant te maken.

Ook grafisch is het spel niet consequent, schieten de technische afwerkingen te kort en is het vreemd dat Kurt geen Engels spreekt en verstaat, terwijl zijn voice over en brieven wél in het Engels zijn. Weet je door deze belemmeringen heen te kijken en ben je geïnteresseerd in de Eerste Wereldoorlog, dan staat je toch een mooi verhaal te wachten (en ga opzoek naar de Bob Ross-referentie).