De held uithangen, allemaal leuk en aardig, maar er moet ook gewoon brood op de plank verschijnen. In Moonlighter vind je het beste van beide; zowel het avontuur, als het monetaire aandeel daarachter.
Knok door je welbekende kerkers, maar zet je vondsten om in een leuke verkoop of twee. Exploratie én entrepreneurship: komen die twee bijeen met genoeg koopkracht?
Pure Will-kracht
In Moonlighter stap je in de schoenen van de doodgewone verkoper Will; de enige echte eigenaar van het titulaire winkeltje Moonlighter. Het enige overgebleven verkooppunt van Wills thuisdorp Rynoka, welteverstaan. Was deze plek ooit een bruisend verzamelpunt voor vechters en verkopers, staat het tegenwoordig garant voor vervallen glorie. Weg heldendaden, weg klandizie.
Dat houdt de eigenwijze Will echter niet tegen om zijn eigen epische avontuur te trotseren. Een zoektocht om zowel succes te boeken in het slachten van monsters, als de sales die daaruit voortvloeien.
Zodoende trek je er met Will op uit om Rynoka’s nabijgelegen kerkers zélf uit te plozen. Elke tocht door de procedurally generated kamers staat voor een eigen, unieke achtbaanrit, maar één centraal punt blijft vaststaan: om je gevonden schatten ook nog eens te kunnen verkopen, moet je ze wel in levende lijve terug naar Moonlighter zien te brengen. Succes met het sjouwen, alvast.
Wat zich uiteindelijk ontketent, is een tweezijdige speldynamiek die het best te omschrijven is als een soort combinatie tussen The Binding of Isaac en, een ietwat recentere culthit; Stardew Valley. Chaos van kamer tot kamer, maar dan wel met een diepgaande progressielijn als ruggengraat — een vele malen rustgevender element, bovenal.
Bekende blokjes en bliepjes
Dat alles komt samen in een, enigszins clichématig, sfeertje van 16-bit pixelart en symfonische low fidelity bliepjesmuziek. Op dat front verdient Moonlighter misschien geen originaliteitsprijzen onder de indie-titels, maar het werkt.
Vooral op de mobiele Nintendo Switch, nota bene de meest recente port van Moonlighter, komt die stijl prima tot zijn recht. Simpel in overkomen, maar daardoor bijzonder doeltreffend als koddig tussendoortje.
The Valley of Isaac
Door in die zin the best of both worlds te beloven, komt Moonlighter samen tot een bijzonder interessant spelconcept. Eentje die aanvankelijk wat rommelig en onduidelijk uitgestippeld is — verwacht dus een flinke portie trail and error voordat je een heuse Hero-Merchant in wording bent — maar uiteindelijk wel meer en meer tot zijn recht komt.
Elk avontuurtje kent immers een eigen prijs. Als de dappere Will wil je investeren in goed gereedschap, de juiste toverdrankjes en een betovering of twee, maar gelijktijdig is de sales-gedreven Will weer bezig met het sparen voor Moonlighters eigen uitbreidingen, opdat er weer meer geld verdiend kan worden. Dat kaliber tweestrijd manifesteert zich in vrijwel elke keuze die het spel je kant op werpt. Kundig je potentiële winst afwegen tegen het mogelijke verlies is het debet.
Een nieuw stuk gereedschap vraagt naar specifieke materialen waar je anders goed op had kunnen verdienen, bijvoorbeeld. Andere keren dwing je jezelf om dieper en dieper in de kerkers te dwalen, waarmee je weer riskeert dat je je verzamelde schatjes kwijtraakt — spulletjes waarmee je wellicht ook weer een nóg groter avontuur mee had kunnen financieren.
Vraagstukken als deze maken Moonlighter een mooie mengelmoes van gameplay. Vrijwel elke dag én nacht ben je aan het ploegen naar meer progressie; zij dat dieper in de dungeons of juist rijker in verkoopcijfers. Zo vecht en verpats je jezelf steeds weer iets dichter naar grootsheid. Tel uit je winst — of je verlies dus.
Weinig Binding in combat?
Grandioos van opzet of niet, Moonlighters tweedeling weet jammer genoeg niet op alle fronten te overtuigen. Naast enige onduidelijkheid voor nieuwe spelers, blijft één aspect van de formule overduidelijk de underdog. Moonlighter schittert immers aan de Stardew-kant van diens verhaal, maar excelleert des te minder in zijn Isaac-esque insteek.
Ook in de dungeons van Moonlighter knok je met Will door rechthoekige kerkertjes — meer dan eens met wat bullet hell-achtige invloeden — maar de daadwerkelijke gevechten zijn verre van optimaal. Of het nu gaat om bokshandschoenen of handbogen, Will lijkt nergens echt heel snappy te slaan of te schieten. De combat is bijtijds grofweg onprecies, de controls net iets te klungelig.
Vooral in vergelijking met het overduidelijke bronmateriaal, alsmede recentere indie-glorie als die van onder meer Dead Cells, presteert Moonlighter wat middelmatig als het aankomt op matten. Met een paar vijanden te veel of wat overzicht tekort, verandert een simpel gevechtje al snel in chaotisch gerommel. Een potje paniek dat vaak genoeg uitmondt in oneerlijke taferelen en bijbehorende frustratie.
Klungelen met knopjes
Eenzelfde klungeligheid zien we eveneens terug in partjes van de menu’s en de algehele user interface. Weliswaar stijlvol vormgegeven, maar zelden echt overzichtelijk in hun bediening. In ieder geval niet met een reguliere controller, zoals op de consoles het gestandaardiseerde geval is.
En precies dáár had de Nintendo Switch-port zo mooi kunnen zegevieren tegenover de reguliere controller. Niet voor niets kent de Nintendo Switch een uiterst praktisch touchscreen — een feature die tot dusver haast iedere ontwikkelaar over het hoofd lijkt te zien — maar ook Moonlighter beperkt zich hier enkel tot knoppen en pookjes.
Wat drag and drop had Moonlighters menuutjes goed gedaan op consoles, maar helaas is daarvan (vooralsnog) dus geen sprake. Een gemiste kans als geen ander. Al kun je, met wat geklungel op zijn tijd, ook prima wennen aan de ietwat onpraktische standaard-sneltoetsen om schatten te verplaatsen en verpatsen.
Diepgang voor tussendoor
Toch hoeft dat alles niet in te houden dat Moonlighter gruwelijk hard in het stof bijt. In tegendeel; de indie komt juist bijzonder goed tot zijn recht als verslavend tussendoortje. Wie kan leven met wat minder nauwkeurigheid op zijn tijd, vindt in Moonlighter een bijzonder diepgaand pareltje.
Van vraag-aanbod in de gaten houden en kortingen knallen tot aan experimenteren met enchantments en nieuw gereedschap; Moonlighter heeft meer dan genoeg interessante elementjes te bieden.
Ontbrekende schermbesturing of niet, vooral op Nintendo Switch komt een titel als Moonlighter goed tot zijn recht. Even in de bus een paar beesten trotseren of in een koffiezaakje een verkoopdag draaien; Moonlighter pakt prima uit als mobiel vertier.
Conclusie
Moonlighter is, al met al, vooral een geinige samenkomst van andere bewezen concepten uit de indie hall of fame. Van de vecht-en-verkoop-formule tot aan de ietwat uitgekauwde grafische stijl; Moonlighter is misschien geen ster in eigenzinnige originaliteit, maar tóch levert het aardig wat tweedelige diepgang.
Met diens knokpartijen in kerkers en je progressie per prijzenoorlog maakt Moonlighter zich tot een kundig gecombineerd tijdverdrijf. Een die, zeker onder de juiste omstandigheden, aardig tijdrovend uit kan pakken. Maar nee, afzonderlijk gezien behaalt het niet de grandeur van diens inspiratiebronnen.
Moonlighter is inmiddels digitaal verkrijgbaar op pc, PlayStation 4 en Xbox One voor (circa) 19,99 euro. De recentste port is die richting Nintendo Switch, waar de game een richtprijs van 24,99 euro draagt. Voor deze review namen wij de Nintendo Switch-versie mee op proef.
Een tikkeltje duurder of niet; de sessies met Moonlighter als tussendoortje lijken op Nintendo’s mobiele console het best tot zijn recht te komen. De game staat garant voor zeker tientallen uren diepgang in dungeons en doorgroei in je dorpswinkeltje.
