In de spotlight is een wekelijks item waarbij we drie films van een bepaald acteur/actrice of regisseur/regisseuse centraal zetten. In het item laten we weten waarom jij die drie films moet kijken. Dit zal wekelijks op de dinsdag gebeuren. Heb jij nou een suggestie voor een acteur/actrice of regisseur/regisseuse laat die dan achter in de reacties.
Deze week acteur Jake Gyllenhaal in de spotlight. Geboren in Los Angeles, met een moeder die producent en scriptschrijfster is en een regisseur als vader, lag het al vroeg voor de hand dat hij in de filmwereld terecht zou komen. Zijn filmdebuut maakte hij al op zijn 11de in de film City Slickers (1991), waar hij de zoon van Billy Crystal speelde. Afgelopen week vierde deze veelzijdige acteur zijn 34ste verjaardag. Er is echter nog een extra reden voor een feestje, want hij heeft met zijn hoofdrol in de thriller Nightcrawler, die op dit moment in de bioscoop draait, een Golden Globe nominatie te pakken. Gyllenhaal heeft al een hele lijst films op zijn naam staan. In films als The Good Girl (2002), Brokeback Mountain (2005), Zodiac (2007) en Prisoners (2013) had hij slechts bijrollen, maar met films als Jarhead (2005), Prince of Persia: The Sands of Time (2010) en Enemy (2013) heeft hij zijn sterrenstatus ruimschoots bewezen en veilig gesteld. De drie films die we hieronder gaan bespreken hebben daar ook aan bijgedragen.
Donnie Darko
De eerste hoofdrol voor Gyllenhaal was die van Donnie Darko in de gelijknamige film uit 2001. Leuk om te weten is dat zijn zus in deze film wordt gespeeld door zijn echte zus, Maggie Gyllenhaal. De film werd destijds gepromoot met de zin “Dark, Darkest, Darko” en dat duidt op de duistere gedachtes in het hoofd van Donnie. Volgens zijn psychiater lijdt hij namelijk aan een vorm van schizofrenie en het feit dat zijn denkbeeldige vriend een enorm konijn is, dat hem verteld dat de wereld eraan gaat, maakt deze diagnose helemaal zo gek nog niet. Hij wordt door zowel zijn familie als klasgenoten niet begrepen en wanneer hij verliefd wordt op het nieuwe meisje uit de klas, krijgt hij ook nog eens te maken met allerlei nieuwe gevoelens. Het verhaal gaat over liefde, depressie, zelfontdekking en tijdreizen. Ik zal niet verder inhoudelijk op het verhaal ingaan, omdat ik dan teveel ga verklappen. Ik kan wel zeggen dat de film je na het kijken een beetje met een verward gevoel achterlaat, dit is gezien het complexe verhaal ook helemaal niet erg.
Het is niet raar dat de film voor ons wat verwarrend is, Gyllenhaal zelf had ook moeite met het begrijpen van alles wat zijn karakter ondergaat. Hij heeft hier in het verleden het volgende over gezegd:
For me, personally, when approaching the role, it was sort of hard to figure out, because there’s so many things that he gets hit with. I think that Donnie is what he comes in contact with.Donnie Darko is een echte klassieker die je gezien moet hebben. Het verhaal is apart en vernieuwend en er zitten prachtige opnames en shots in die soms bijna dromerig en surrealistisch zijn. Ook de soundtrack, die echt een extra dimensie aan de film geeft, is het vermelden waard. Daarnaast bestaat de cast naast broer en zus Gyllenhaal ook nog eens uit sterren als Drew Barrymore, Patrick Swayze, James Duval en Holmes Osborne die allen een belangrijke en bijzondere rol vervullen in het leven van Donnie. Gyllenhaal speelt de verwarde, maar slimme jongen uitmuntend, de film heeft niet voor niks voor zijn grote doorbraak gezorgd.
Source Code
In deze sciencefiction thriller uit 2011 speelt Gyllenhaal de rol van Kapitein Colter Stevens, een Amerikaanse oorlogsheld. De film begint met Gyllenhaal die wakker wordt in een trein. Wat hij daar doet en wie de mensen om hem heen zijn is hem totaal onduidelijk. Het laatste wat hij zich herinnerd is dat hij bezig was met een helikoptermissie in Afghanistan. Wanneer een onbekende vrouw tegenover hem in de trein tegen hem praat alsof ze hem kent en hij er doormiddel van een blik in de spiegel achter komt dat hij in iemand anders zijn lichaam zit, raakt hij lichtelijk in paniek. Hij krijgt niet de kans om erachter te komen wat er precies aan de hand is, want kort daarna ontploft de trein met alle passagiers, inclusief zichzelf, erin. Als hij wakker wordt bevindt hij zich tot zijn grote verbazing in een stalen capsule, waar hij in een stoel zit in zijn militaire outfit. Via een monitor wordt hem door commandant Colleen Goodwin vertelt over een geheime missie die alleen hij kan en ook moet volbrengen. Hij moet terugkeren naar de acht minuten die voorafgingen aan een terroristische aanslag om erachter te komen wie de bom heeft geplaatst. Dit om een nieuwe aanslag te voorkomen. Het terugkeren gebeurd via het geheugen van de onbekende man, die hij de eerste keer in de spiegel zag. Hij kan zo vaak teruggestuurd worden als nodig is om de dader te ontmaskeren. Zijn band met de onbekende vrouw zorgt er na een aantal keer terugkeren voor dat hij beslissingen maakt die eigenlijk niet bij zijn missie horen.
Source Code is een verrassende film die tot het eind toe spannend blijft. De ontwikkeling die Colter ondergaat in de film wordt door Gyllenhaal goed neergezet. De verbazing, de angst en de wanhoop van de hoofdpersoon speelt hij zeer overtuigend en de chemie tussen hem en de twee vrouwen in de film is geweldig.
End of Watch
De laatste film die ik ga bespreken is End of Watch uit 2012 van regisseur David Ayer, die dit jaar het oorlogsdrama Fury uitbracht. In deze misdaadthriller spelen Gyllenhaal en Michael Peña de twee politieagenten Brian en Mike die hun werk moeten uitvoeren in de slechtste en gevaarlijkste buurten van Zuid-Los Angeles. Ze zijn naast partners ook beste vrienden en de chemie tussen de twee is op het witte doek geweldig.
Het karakter van Gyllenhaal is in de film bezig met een eigen filmproject, waardoor hij het uniform van hem en zijn partner heeft voorzien van camera’s. Ayer heeft dan ook besloten de hele film met handheld camera’s op te nemen. Je ogen moeten zich in het begin even aanpassen aan de wiebelende beelden, maar dat went gelukkig vrij snel.
Vergeleken met een aantal van zijn vorige films heeft Gyllenhaal een flinke transformatie ondergaan voor deze film, hij is hier een bad-ass politieagent met een gespierd lijf en een kaalgeschoren hoofd. Dit past perfect bij het nonchalante en stoere karakter. Door het werk wat hij doet is hij duidelijk een beetje imuum geworden voor de dagelijkse ellende op straat. Als dingen hem wel shockeren is dat prachtig aan het gezicht van Gyllenhaal af te lezen, maar doet het karakter tegenover de buitenwereld alsof het hem niet zoveel doet. Hij wordt in de film nogal overmoedig en gaat met zijn politiewerk verder dan goed voor hem is. Wederom is in deze film zijn acteerwerk ook weer uitstekend en is hij als politieagent zeer geloofwaardig. Persoonlijk werd ik zo in het verhaal meegezogen dat ik aan het eind met tranen in mijn ogen zat, dat terwijl ik normaal niks met het misdaad-genre heb.
