In ‘Parels uit het verleden’ wordt elke week een film behandeld die vóór het jaar 2000 verschenen is. Om weer in herinnering te brengen. Een blik te werpen op die ene parel uit de rijke geschiedenis van de cinema. Bekende en minder bekende films zullen de revue passeren. Films die je raakten, tot tranen roerden, of onder opzwepende muziek de adrenaline door je lijf deden gieren. Ditmaal staat de film Die Hard in de schijnwerper.
Actiefilm
Een filmgenre dat er altijd is geweest, en zeer waarschijnlijk ook altijd zal blijven bestaan, is de actiefilm. Ieder jaar trekken de films die bol staan van de actie weer miljoenen mannen naar de bioscoop. Bij dit genre horen ook de actiehelden. De acteurs die, terwijl ze knipogen naar een rondborstige vrouw, met een geweer in beide handen, twee slechteriken neerschieten die 75 meter verderop staan. Mannen als Matt Damon, Jason Statham en Vin Diesel. Dat zijn de actiehelden van nu, maar dat was in 1988 wel anders…
Spieren en Vuurkracht
Als we naar de actiefilms kijken die voor 1988 uitkwamen, dan kunnen we veel dingen zeggen. Het belangrijkste is echter dat het vooral hele stoere mannen waren die zelf onverwoestbaar waren en de vijanden met bosjes tegelijkertijd neer maaiden. Films zoals Rambo en The Terminator schieten jullie nu vast te binnen. Hoe meer spieren, hoe beter. Hoe groter het geweer, hoe beter en hoe meer tegenstanders, hoe makkelijker ze neer gaan. Hier kwam in 1988 natuurlijk geen einde aan, deze films bestaan nog steeds, maar er kwam wel een subgenre binnen de actiefilms bij, die het genre op zijn kop zette.
Branie en Humor
Die Hard komt in 1988 in de bioscopen, met in de hoofdrol Bruce Willis. Een onverwachte keuze, want hij heeft niet het lichaam van Schwarzenegger en zeker niet de reputatie Stallone. Willis kwam net het wereldje van de film binnen en had nog maar 1 film op zijn naam staan. Het pakte echter allemaal zeer goed uit. Willis bleek een geweldige antiheld te zijn, die op miraculeuze wijze, net wist te overleven. Dit kwam niet door brute kracht, maar door een slimme aanpak. Daarnaast bleek hij ook nog de koning van de perfect getimede oneliners te zijn. Oneliners horen dan ook bij deze film en de film zit vol geniale oneliners.
De Nakatomi-toren
Het is bijna Kerst en politieagent John McClane is op zijn weg van New York naar Florida. Hij is van plan zijn huwelijk te redden. Zijn Huwelijk staat op de rand van de afgrond, na het verhuizen van zijn vrouw naar Florida. John gaat naar het Nakatomi gebouw waar zijn vrouw werkt en waar nu een kerstfeest plaatsvindt. Als hij eenmaal binnen is, word het gebouw echter ingenomen door een groep criminelen. Deze criminelen zijn uit op een groot geld bedrag. John weet zich af te zonderen van de groep mensen en besluit het op te nemen tegen de criminelen. Dit gaat gepaard met de nodige humor en het gaat ook niet allemaal van een leien dak. John krijgt regelmatig een pak slag en ook een schotwond was helaas niet te vermijden. In de hele film heb je echter het gevoel dat John een gewone man is, die eigenlijk niet weet wat hij doet en dat maakt deze film tot een waar genot. Je leeft mee, je vecht mee, je schiet mee, je denkt mee, je doet alles om te zorgen dat John het overleeft en tot een held verwordt.
Jouw mening!
Behoort Die Hard tot het lijstje Parels uit het verleden, of is het een dertien in een dozijn actiefilm. MoviesNET redacteuren geven hun mening:
- Bas van Dun Die Hard is een film waar ik over kan blijven praten. “De ultieme mannenfilm”, zo noemen wij hem in het vriendengroepje. John McClane is een echte antiheld. Een held zonder dat hij het wil, het is daarom dat je met hem meeleeft, zelfs op momenten dat hij mensen met het grootste gemak (of net niet) om weet te leggen. Het schept een band met een actieheld zoals je dat niet vaak hebt in films van dit genre.
Het is een film die ik zag op jonge leeftijd en sindsdien vaak opnieuw bekeken is. Nooit heb ik het idee dat de film mij gaat vervelen. Nee, op de één of andere manier blijft de film goed. Een sterke film, toen en nu nog steeds.
Matthijs Bijl Die Hard 1 is een standaard actiefilm met een hoog testosterongehalte, explosies en heerlijke stunten. Een Hollywood-standaard en een die altijd vermakelijk is om nog eens te kijken als klassieker.
Die Hard word gezien als een actiefilm klassieker, die al sinds 1988 een norm vormt voor nieuw te maken actiefilms. Zijn jullie het hiermee eens, of hebben jullie een andere mening.