In ‘Parels uit het verleden’ wordt elke week een film behandeld die vóór het jaar 2000 verschenen is. Om weer in herinnering te brengen. Een blik te werpen op die ene parel uit de rijke geschiedenis van de cinema. Bekende en minder bekende films zullen de revue passeren. Films die je raakten, tot tranen roerden, of onder opzwepende muziek de adrenaline door je lijf deden gieren. Deze week kijken we terug op een fantastische fantasyfilm die het verdient om opnieuw in de schijnwerpers te staan…
Lucas
Wanneer ik terugkijk op mijn jeugd, denk ik al snel terug aan de tekenfilms, films en games die mij hebben gevormd tot de persoon die ik nu ben. Elke zaterdag zat ik voor de TV om te genieten van de Batman Animated Series, Thundercats, Dungeons and Dragons en vele, vele andere. Natuurlijk was ik helemaal hooked aan mijn Sega Mega Drive en speelde ik meer potjes Sonic dan me lief was. Qua films waren het toen al de groots opgezette films die mijn hart wisten te stelen. Al snel kwam ik er achter dat één persoon veel invloed had in wat ik graag zag; George Lucas.
Natuurlijk is de naam van Lucas vooral bekend door zijn twee grootste creaties; Star Wars en Indiana Jones. Wat velen vaak vergeten is dat de man ook andere films geregiseerd heeft. THX 1138, American Graffiti en Howard the Duck bijvoorbeeld. Als producent was hij verantwoordelijk voor de “Muppet-film” Labyrinth en de vele Young Indiana Jones speelfilms. Daarnaast schreef en produceerde hij een film die altijd in mijn hart is gebleven als de ultieme fantasyfilm uit mijn jeugd. Een film over kleine, magische dwergen: Willow. Met Ron Howard aan de regie en met hoofdrollen voor Val Kilmer en Warwick Davis.
Elora Danan
De slechte, magische koningin Bavmorda weet wat ze wil; macht over de gehele wereld. Echter, een voorspelling zegt dat er ooit een meisje geboren zal worden die de ondergang van Bavmorda zal zijn. Het meisje zal te herkennen zijn aan een speciaal teken op haar arm. Angstig voor deze toekomst laat Bavmorda elk net geboren meisje op dit speciale teken controleren om, wanneer het kind gevonden is, het ten offer af te staan. Natuurlijk wordt het gedoemde kind geboren en weet de voedvrouw (die op de hoogte is van dit duivelse plan) te ontsnappen met het pasgeboren kind onder haar armen. Met een mandje laat ze het kind op een rivier mee nemen, net voordat ze vermoord wordt door het leger van Bavmorda. Het kindje komt vervolgens op deze manier terecht bij Willow Ufgood, een simpele boer van het Nelwynvolk, een dwergenvolk.
De baby is er één van de Daikini’s (mensen) en dus wordt besloten dat Willow het kind terug moet brengen naar haar huis. Onwetend van wat er daar met haar gaat gebeuren, start Willow zijn reis. Bij de eerste Daikini die hij tegen komt, Madmartigan, geeft Willow het kind af en zijn avontuur lijkt ten einde. Helaas voor de kleine boer is dit nog maar het begin. Wat volgt is een verhaal vol magische toverkunsten, een Elfenkoning, trollen, draken, fantasievolle woonplaatsen, grote legers en veel liefde. Alle ingredienten die een goede fantasy-film zou moeten bevatten. Het is daarom dat ik de film nu, zo’n twintig jaar nadat ik hem voor het eerst zag, nog zo goed voor de geest kan halen. Het is ook daarom dat de film zich in mijn collectie bevindt en elk jaar eens bekeken wordt.
Jouw mening!
Behoort Willow tot die echte pareltjes die iedereen eens gezien moet hebben? Is het een film die we nu nog aan onze kinderen moeten laten zien? MoviesNET redacteuren geven hun mening:
- Lodewijk Hoebens
Willow is een echte vergeten parel. Het was dan ook geen kassucces en kreeg pas later een cultstatus. Het is dan misschien ook een van de mindere verhalen van George Lucas die toch het een en ander heeft laten zien met zijn Star Wars en Indiana Jones avonturen.
De special effects, van Lucas Industrial Light and Magic, geven de film dat beetje extra en het is leuk om Val Kilmer te zien als held na zijn ‘coole’ rol in Top Gun. Een van de laatste warme sprookjesfilms uit de jaren ’80.
Marjolein van Diejen
Willow is typisch een film die de tand des tijds goed heeft doorstaan. Als je de film vandaag de dag bekijkt is hij wellicht wat aan de langzame kant en zijn de effecten lang niet zo spectaculair, maar het blijft een film waar je heerlijk van kunt genieten.
Er is aandacht besteed aan allerlei details en juist daardoor kun je zien dat dit een echte George Lucas-film is. En ik weet dat ik nu waarschijnlijk een paar heel boze Jedi’s achter me aan krijg, maar persoonlijk vond ik deze film een stuk leuker om te kijken dan de eerste, oude Star Wars-trilogie.
Het lijkt dus duidelijk, Willow is een film waar mensen met een warm hart aan terugdenken. Maar misschien nog wel belangrijker; wat denk jij?
