Jonah
Redacteur
Top 5
1. The Legend of Zelda: Skyward Sword
Ik heb met een glimlach op het gezicht, tranen in mijn ogen en een verwarmd hart intens genoten van Skyward Sword. De emotionele band met Zelda motiveert je constant en Wii MotionPlus maakt dit de meest diepgaande Zelda aller tijden, beter nog, ik zou zelfs niet langer terug willen naar een traditionele besturing. Het is lang geleden dat ik zoveel heb genoten van een Zelda-game.
2. Minecraft
Je weet wel, die ene titel met blokjes, waarin je alles kunt bouwen naar hartenwens. Ik kan haast niet geloven dat ik al honderden uren in Minecraft heb gestoken; zo verslavend blijkt het nou eenmaal. We hebben hier niet te maken met slechts een game, maar de grondlegger van een nieuw genre. Ik speel Minecraft nog jarenlang, daar twijfel ik geen moment aan.
3. Portal 2
Een dieper, voldoenend verhaal? Check! Nieuwe, ijzersterke gameplay-elementen? Check! Een atmosfeer die zelfs sterker is dan die van het origineel? Check! Een multiplayer voor twee personen? Check! Portal 2 overtreft het origineel door het allemaal net iets groter en beter aan te pakken. Toch wil ik Valve vriendelijk, doch dringend verzoeken om het breekijzer heel snel uit de kast te halen voordat deze nerd een ongeluk begaat.
4. The Witcher 2: Assassins of Kings
Pokémon is en blijft fantastisch, maar The Witcher 2 is een echte, volwassen RPG die wat mij betreft zelfs zijn mannetje staat tegenover Skyrim. Een sterk verhaal, verbeterde gameplay en adembenemende graphics zorgen voor een ongekende ervaring. Excuseer me nu even, want mijn knie behoeft inmiddels bescherming.
5. Pokémon Black & White
Als je op slechteriken afrent om hun oorstrelende themanummer te horen, dan weet je dat je een goede Pokémon-game te pakken hebt. De muziek is fantastisch, de game is lekker pittig en het verhaal is meeslepend. Het is lang geleden dat ik met zoveel plezier Pokémon heb gespeeld, want ja, dat doe ik nou eenmaal nog steeds.
De grote verrassing
Ik heb altijd gedacht dat Condemned de engste horror-game zou zijn die ik ooit gespeeld heb. Ik had het mis, vreselijk mis zelfs, want Amnesia: The Dark Descent heeft mij bij de kladden beetgepakt en laten gillen als een opgewonden kleuter op Kerstochtend. Ik ben gevoelig voor psychologische horror, maar ik had niet verwacht dat Amnesia zo vreselijk eng zou zijn. Toch heb ik met trots de game uitgespeeld, maar of ik er echt blij mee ben…
De grote teleurstelling
Het mag duidelijk zijn dat ik dol ben op horror-games, waaronder de welbekende F.E.A.R.-games. Ik was immens teleurgesteld toen onthuld werd dat F.E.A.R. 3 ontwikkeld zou worden door een externe studio. Voor de release kreeg ik echter een kans om de game te spelen en ik was positief verrast! Toen het vervolg eindelijk te verkrijgen was, werd ik alsnog teleurgesteld. De A.I. is belabberd, de co-op is volledig onnodig en het verhaal is simpelweg belabberd.