Fast Forward 2012: Fable: The Journey

“And the game has magic powers. I hate what controllers do to magic. They predetermine magic into a button. We want to give you the ability to weave magic like never before. Magic is created with your hands. You can pull it, you can stretch it, you can spin it, you can shoot it, you can make spears and hammers and fishing rods with it.”

Het heft in eigen handen nemen
Aldus Peter Molyneux, de oprichter van het legendarische Bullfrog gamestudios, bedenker van de Fable-serie en sinds een aantal jaren gerenommeerd blaaskaak binnen de game-industrie. Na de mislukte beloftes over Fable, de deceptie van Fable III en het scenario waarin hij de schuld op zich nam voor Fable III komt hij nu met Fable: The Journey, een game die compleet afwijkt van de reguliere Fable-formule. Geen story-driven role playing game meer, want met de Kinect-game Fable: The Journey trekken we er blijkbaar op uit in het brede Albion. Bijgestaan door de blinde zieneres Theresa zul je het landschap verkennen en jezelf langzaam maar zeker ontpoppen als een heuse magiër.

De game zal te besturen zijn met behulp van Kinect. Niet langer zal je op knopjes hoeven te drukken als je vonken uit je vingertoppen wilt laten schieten, je strekt gewoon je vingers krachtig naar voren en de vonken verschijnen vervolgens vanzelf op het scherm. Verschillende krachten kunnen zelfs samen geweven worden door verschillende spreuken op beide handen te nemen. Als we Peter Molyneux mogen geloven wordt de controller op deze manier zelfs overbodig en kun je je des te meer inleven in je karakter (vandaar waarschijnlijk ook die opvallende keuze om de game in het eerste persoon perspectief af te laten spelen). Toch wekt die gedachte ook twijfels bij me op. In hoeverre kan een game waarbij men nota bene de wereld moet verkennen, speelbaar zijn met enkel Kinect? Volgens Molyneux is er zelfs geen sprake van een on-rail gameplay, al leek dit toch stevig het geval bij Microsoft’s presentatie op de E3 van dit jaar.

[SCREENSHOTS]

Fable-fobia
Sinds het prille begin van de Fable-franchise ben ik liefhebber van de serie geweest. De Britse accenten, de zwarte humor, de prachtige muziek en de meeslepende gameplay: het ging er sinds de eerste game allemaal in als koek. En hoewel ik uiteraard genoten heb van alle delen in het Fable-wereldje, heb ik toch ook altijd iets aan te merken gehad op de games. Nooit kon de kwaliteit van de sequels bijbenen met de sublieme eerste game. Ik schreef hier eerder al over in mijn Lof en Haat column. Ook voor dit deel vrees ik het ergste, want vooral nu de setting van de game een opvallende wending heeft gemaakt, ben ik bang dat Fable: The Journey de standaard van de eerste game niet kan naleven. Natuurlijk, de muziek kan nog net zo pakkend zijn en de wereld zal ongetwijfeld weer betoverend ogen, maar wat blijft er nu nog heel van de knusse dorpjes, de vrolijke pubs en de doordachte grappen? Gaat dat allemaal niet verloren nu de serie een ommekeer als deze maakt?

Conclusie
Mocht het misschien nog niet duidelijk zijn geworden: ik heb stevige twijfels bij Fable: The Journey. En dat komt van een notoire liefhebber van de serie. Natuurlijk, de game kan briljant uitpakken: vrije verkenning in het uitgestrekte Albion en ontzettend vette magie ‘weven’ met je handen: geniaal! Toch, met de reputatie die Peter Molyneux draagt, de beloftes die de man niet nakwam (waar was Lionhead op de Gamescom, lieve Molynator?), is het bijzonder moeilijk te geloven dat de game daadwerkelijk zo wordt als Lionhead belooft. We blijven hopen…