Enkele weken geleden bekeken we de demo van deze RPG. De conclusie: We gaan het volledige spel ook spelen. En zo gezegd, zo gedaan…
Zittend achter mijn toetsenbord, starend naar mijn scherm zit ik mij af te vragen hoe ik deze review het beste aan kan pakken. Waarom lukt het mij niet om gewoon aan de review te beginnen, zoals dat bij andere games wel is gelukt? Het ‘probleem’ ligt in de game.
Divine Divinity heeft me namelijk gegrepen. Vele uren heb ik al doorgebracht in de wereld die elke keer weer op het scherm werd getoverd als ik de game opstartte. En elke keer weer was het moeilijk om het spelen af te sluiten, omdat ik echt eens moest gaan slapen of eten. Maar waar ligt de aantrekkingskracht van Divine Divinity dan? Lees meer…
