Nieuwe recensie No One Lives Forever

De jaren zestig: Hippies, Woodstock, Koude Oorlog, psychedelische kleuren, bloemetjes en spionageverhalen met superslechteriken, superspionnen en opzwepende muziek. Nu kon dit alles niet worden samengevat in één spel, het laatste gedeelte van de opsomming was in ieder geval wél tot spel te verwerken. Het resultaat is een interactieve spionagefilm met een goed verhaal, een stevige soundtrack en een heel aantrekkelijke hoofdrolspeelster. Lees snel verder.

Het is niet mogelijk om op dit bericht te reageren