Shadow of the Tomb Raider

Sinds de reboot van Tomb Raider in 2013 is het een van mijn favoriete franchises geworden in het huidige gamelandschap. De nieuwe games kijken goed naar grote concurrent Uncharted, maar voegen er een eigen identiteit aan toe. Die identiteit is vooral te danken aan het woord “tomb” in de titel, want hoewel de actie keihard en bevredigend is, is het voor mij vooral het puzzelelement dat Tomb Raider zo aantrekkelijk maakt. Na Rise of the Tomb Raider (2015) is het nu alweer tijd voor het derde deel in de serie. Shadow of the Tomb Raider brengt ons naar nieuwe plekken, bevat nog meer diepgang en blijft bovenal die vertrouwde game met Lara Croft in de hoofdrol.

Ik hou van puzzelen

Het level dat wij te spelen kregen op de E3 was een puzzellevel, afgesloten met keiharde actie. Koren op de molen voor deze Eindbaas, want het puzzelen heeft op mij een enorme aantrekkingskracht. In een enorme dampende grot moet Lara zich omhoog werken richting de top van een enorme tempel. Grote bellen hangen in de lucht, die als weegschaal te gebruiken zijn. Klim erop en je zal naar beneden zakken, zodat de andere bel omhoog gaat. Het zijn dit soort puzzels die mijn gamerhart sneller laat kloppen. Met draaischijven, karretjes, pijl en boog met touw en het nodige nadenken, werk je jezelf naar de top en de verdiende schat.

Lara krijgt daarbij weer een aantal nieuwe bewegingen en hulpmiddelen. In de vorige delen wat het al mogelijk om met je pikhouweel je vast te zetten in muren. In Shadow kun je het pikhouweel ook werpen middels een touw. Eerder onbereikbare plekken zijn nu gemakkelijk te beklimmen, wat de puzzels een stuk groter en uitdagender maakt. Ook kun je nu van elke muur waar je pikhouweel in past abseilen. Op deze manier hoef je dus geen muur te hebben om je aan vast te houden en kun je jeop verschillende plekken gewoon laten zakken. Alles speelt nog steeds net zo lekker en grafisch is de game uitmuntend gemaakt. De lichteffecten en animaties zijn van het hoogste niveau, al was dat in de vorige delen ook al fantastisch.

Paititi – de Verboden Stad

Na mijn speelsessie kregen we ook nog een presentatie die ons meer vertelde over de rest van de wereld. Shadow of the Tomb Raider is weer een stuk groter dan Rise, al wil de ontwikkelaar niet zeggen hoeveel groter. We kregen een Verboden Stad te zien, genaamd Paititi. De inwoners van deze stad hebben de buitenwereld nooit gezien, maar zijn wel volledig zelfvoorzienend. Er worden verschillende talen gesproken, waaronder het Maya, en als Lara veel Mayaanse tekens leest zal ze steeds meer inwoners kunnen verstaan (ze gaan langzamerhand meer Engels spreken). Tevens fungeert Paititi als een soort hub, waarbij de bewoners hun eigen problemen hebben. Er is zelfs een burgeroorlog gaande met een sekte die zich afgesplitst heeft van de stad.

Lara kan in de stad nieuwe opdrachten krijgen van inwoners en ook haar uiterlijk volledig aanpassen. Winkeltjes zorgen ervoor dat je nieuwe spullen kunt kopen, waardoor je Lara kunt aankleden in de plaatselijke, kleurrijke klederdracht. Daarnaast zijn er nog veel meer Challenge Tombs beschikbaar, zodat je naar hartenlust puzzels kunt oplossen, zonder dat dit een verplichting is.

Qua combat zijn er ook een aantal dingen veranderd. Nog steeds is de actie keihard en Lara zal met haar mes legio tegenstanders omleggen op de meest brute manieren. Stealth is daarbij altijd van belang en je kunt jezelf met modder besmeren om nog onopvallender te werk te gaan. Niet alleen zijn struiken op de grond aanwezig om je te verstoppen, ook is er nu begroeiing aan muren en wanden te vinden, om je nog beter te verstoppen. Jerrycans met benzine zijn op te pakken, in de fik te steken en weg te gooien voor een aantal mooie explosies. De Jaguar Fair Arrows zijn handig om chaos te creëren bij de vijand. Schiet deze giftige pijl op een tegenstander en hij zal zijn vrienden gaan beschieten. Het is een uitbreiding van wat we kennen, zonder dat het revolutionair vernieuwend is, maar de serie staat als een huis en biedt nog steeds meer dan genoeg voor de fans.

Daarbij helpen de bizar vette cutscenes. Gezien de game de naam Shadow draagt, kun je je voorstellen dat we spreken over een duister deel. Lara gaat dingen meemaken die behoorlijk heftig zijn en ze zal zichzelf de schuld geven van wat er fout is gegaan. De actie die we zagen in een stad die aan het overstromen was, loog er niet om. Zelden heb ik zoveel spektakel in een game gezien als tijdens deze overstroming, waarbij je als Lara snel moet bewegen om het te overleven. Deze gebeurtenissen zijn natuurlijk grotendeels scripted, maar dat maakt het niet minder spectaculair.

Voorlopige conclusie

Shadow of the Tomb Raider is een van de eerste games die op mijn lijstje staan voor de tweede helft van dit jaar. Vanaf 14 september mogen we ermee aan de slag en het wachten valt me zwaar. De game biedt niet veel vernieuwing ten opzichte van de vorige twee delen, maar is vooral qua schaal veel grootser. Nog meer tombes met uitdagende puzzels, een grotere wereld, een verloren stad en meer opties om Lara te laten schitteren. De game ziet er belachelijk mooi uit en wanneer de game straks verschijnt, zal ik voor de derde keer genieten van de nieuwe richting waar Tomb Raider ingeslagen is.