Het moet een mooi moment zijn geweest voor de mensen bij DICE. De beslissing om weer een game te maken die zich afspeelt in de Tweede Wereldoorlog, dezelfde periode als hun allereerste Battlefield-titel, Battlefield 1942. Eigenlijk is het best vreemd dat deze tijdsperiode zo lang niet is gebruikt. Buiten onze nostalgische gevoelens richting de oude WO2-games, is het ook qua gameplay een hele “fijne” oorlog. De wapens zijn enorm gebalanceerd en dat zorgt voor een gevoelsmatig “eerlijkere” strijd. Hoewel Battlefield 1 (naar de Eerste Wereldoorlog) dat gevoel ook al had, haakten toch veel gamers naar verloop van tijd af. Tijd om dat goed te maken met Battlefield 5. Wij mochten op de E3 2018 aan de slag met een level Grand Operations, qua modi het vlaggenschip van het nieuwste project van ontwikkelaar DICE.
Overzichtelijke chaos
Het blijft mij altijd verbazen hoe goed DICE het gevoel van hectiek op een overzichtelijke manier weet over te brengen. Veel van dat gevoel komt van de grafische kracht van elke Battlefield-game en dat is met dit ‘vijfde’ deel niet anders. Wij mochten aan de slag in Noorwegen (helaas nog geen Rotterdam) en het is werkelijk een pareltje van een map. Het Noorderlicht staat aan de horizon, terwijl je van huisje naar huisje manoeuvreert, speurend naar Nazi-tegenstanders. Als lid van het Britse leger koos ik voor de Assault-klasse, de meest gebalanceerde van de vier klassen speelbaar zijn; de Medic, de Sniper en de Machine Gunner.
Grafisch krijgen we dus wat we kunnen verwachten, een schitterende game. Een ander pluspunt van de meeste Battefield-games is het ontwerp van de mappen. De map in Noorwegen was in tweeën gesplitst, gescheiden door een afgrond. Aan de linkerkant, waar wij liepen, was het rustig, waardoor we supressing fire konden geven aan de groep aan de rechterkant, die overduidelijk onder vuur lag. De Duitsers werden vanaf dat moment van twee kanten beschoten en ze hadden geen idee dat de helft van de kogels van over het ravijn kwamen. Een typisch Battlefield-gevoel, want je wordt natuurlijk voor alles beloond. Blijf als laatste van je squad in leven, zodat je strijdkameraden te tijd hebben om weer bij je te spawnen en je krijgt alweer wat punten. Hetzelfde geldt natuurlijk voor het genezen van vrienden, voorzien in kogels, wat prikkeldraad trekken, het geven van dekkingsvuur en het assisteren bij kills. Alles geeft voldoening, maar niets zoveel als het schieten zelf.
Grand Operations
Grand Operations is het paradepaardje van DICE als het gaat om de multiplayer van Battlefield 5. Met 64 man ga je wederom de strijd tegen elkaar aan in verschillende fasen. Als geallieerde zijde begin je altijd in een vliegtuig en dit is magistraal in beeld gebracht. Je zit met je medesoldaten in een vliegtuig, je klikt jezelf vast aan het touw in het plafond en je kijkt naar buiten. Wat je ziet is een schouwspel dat we wel kennen uit films over de Tweede Wereldoorlog. Tientallen vliegtuigen naast elkaar met parachutes die eruit vallen. De FLAK-kogels ontploffen links en rechts van je in zwarte rookpluimen.
Tussen al dit wapengeweld spring jij je vliegtuig uit, het slagveld in. De geallieerden hebben de taak om de artillerie van de Duitsers uit te schakelen. De Duitsers moeten op hun beurt de stellingen verdedigen. Dit doe je niet alleen met mankracht, ook kun je je ditmaal voorbereiden. Gunners hebben de mogelijkheid om zware wapens neer te zetten en andere klassen kunnen prikkeldraad neerleggen. Ook is het handig om wat voertuigen te scoren, alles om het de geallieerden zo moeilijk mogelijk te maken. Lukt het ze namelijk niet om alle artillerie uit te schakelen, dan krijgen ze minder manschappen voor de tweede ronde.
Deze ronde is een stuk bekender en is in wezen een soort Capture the Flag. Jij moet met je team drie verschillende gebieden veroveren. Lukt dit, dan kom je een stukje verder op de map. Wederom moeten de Duitsers dit voorkomen. Hectische gameplay is het gevolg, maar dat is absoluut geen straf. De schietactie is zo fijn in Battlefield 5. Niet alleen met de M1 Garand ( ping! ), maar alle wapens voelen heerlijk en snel. De impact van kogels op tegenstanders oogt fantastisch, en het blijft wat mij betreft een van de meest bevredigende shooters.
Medics krijgen het druk, want als je geraakt bent krijg je (na de killcam) altijd de kans om weer tot leven gewekt te worden. Hiervoor dien je met een knop te schreeuwen naar je medespelers. De hectiek is compleet als net op dat moment de muur uit het gebouw wordt geschoten, waardoor er niets meer staat tussen je hospik en de Duitsers. De vernietigbare muren zijn terug en dat maakt het spel nog intenser. Je bent eigenlijk nergens veilig.
Voorlopige conclusie
Battlefield past bij de Tweede Wereldoorlog. Net als het eerste deel, Battlefield 1942, voelt de balans zo goed in de nieuwste game van DICE. Natuurlijk voelt het allemaal vertrouwd, maar de omgevingen, hectiek en map-structuren vervelen simpelweg nooit. Grand Operations is een mooie uitbreiding op Operations uit Battlefield 1, waarbij je als parachutist spectaculair het veld betreed en als Duitser gebruik kunt maken van obstakels en zwaar geschut. Alles wat je doet voelt goed omdat je voor bijna alles ook beloond wordt en dat de muren geen zekere cover bieden is altijd geweldig. De vraag is natuurlijk of Battlefield 5 vernieuwend genoeg is en voor veel mensen zal dat op basis van deze ene modus niet het geval zijn.
De vraag is wat DICE ons de komende maanden nog meer gaat laten zien. Hoe gaan de singleplayer campaign en de Battle Royale-modus worden? En welke nieuwe toevoegingen krijgen we nog meer? Totdat we daar antwoord op hebben, kunnen we er nog weinig over zeggen, behalve dat de schietactie, graphics en chaos nog altijd heerlijk, hectisch en bevredigend zijn. To be continued…