Assassin’s Creed Odyssey

Vorig jaar verscheen Assassin’s Creed Origins. Met een jaar extra ontwikkeltijd en een nieuwe richting op het gebied van combat, RPG-diepgang en verhaalvertelling wist de game vriend en vijand positief te verrassen. Daarnaast was Origins een enorm mooie game, die het allereerste verhaal vertelde van de Assassijnen. Tenminste, dat dachten we. Assassin’s Creed Odyssey speelt zich ruim 400 jaar voor Origins af, wat direct enorme gevolgen heeft voor het verhaal van de Assassins. Technisch gezien krijgen we die namelijk helemaal niet onder de knoppen. Wat we wel gaan krijgen is een enorm grote game met een nog grotere focus op het verhaal – zowel in het verleden als het heden, Griekse geschiedenis en voor het eerst in de franchise: keuzevrijheid. Wat je als speler gaat doen is aan jou, of je dat nu doet als Alexios (man) of Kassandra (vrouw).

Het begin van de Westerse samenleving

Het moet voor geschiedenisliefhebbers een prachtige periode zijn; het Griekenland van 400 jaar voor Christus. Het was de tijd dat de Westerse samenleving die we nu kennen vorm kreeg, met wetgeving, oorlogvoering, filosofen en natuurlijk de nodige mannenliefde. Net na de start van de ontwikkeling van Origins begon Ubisoft Quebec aan Odyssey en met een duidelijk doel. Assassin’s Creed Odyssey moet een echte RPG worden, waarbij je daadwerkelijk in de rol kruipt van ofwel Alexios ofwel Kassandra. Veel van de RPG-elementen werden al geïntroduceerd in Origins, maar bij het starten van Odyssey merk je direct dat we meer dan ooit een game spelen die voelt als een Mass Effect of The Witcher.

Dit heeft allereerst te maken met de dialogen die je als speler voert met honderden mensen in de spelwereld. Niet langer bekijk je het verhaal in pakweg drie uur cutscenes, maar beleef je het verhaal in meer dan 30 uur aan dialogen. Daarbij zal de uitkomst van een missie variëren, afhankelijk van je keuzes. Zo zul je in de oorlog tussen de Grieken en de Spartanen meermaals een zijde moeten kiezen, zonder dat de game beslist wat de ‘goede’ of ‘slechte’ keuze is. Sterker nog, als huurling (want dat ben je) kun je soms ook partijloos te werk gaan.

Jij bent geboren als Spartaan, maar omdat er een vloek op jouw familie rust, word je bij je geboorte al direct verbannen uit Sparta. Als het spel begint is het 17 jaar later en ben jij een huurling, die zich verhuurt aan verschillende partijen. Hierbij begint direct de vrijheid, want jij mag als speler kiezen hoe jij in de wereld staat. Heb jij wraakgevoelens richting Sparta of zie je het niet als een groot punt? Wil je het liefste weer Spartaan zijn, of kies je de Griekse kant? Het is aan jou, wat ervoor zorgt dat het verhaal veel minder lineair verloopt dan alle eerdere delen van Assassin’s Creed.

Assassin’s Creed zonder Assassins

Als Origins het eerste verhaal was van Assassin’s Creed en Odyssey zich ruim 400 jaar eerder afspeelt, hoe staat de Creed er dan voor? Dat antwoord is simpel; in Odyssey zijn geen Assassins aanwezig, geen tempeliers en ook heb je geen Hidden Blade tot je beschikking. De link met de franchise zit hem in een aantal andere facetten. Ten eerste is het een belangrijke periode voor de mensheid, omdat het Griekenland uit die tijd de basis vormt voor onze huidige manier van leven. Daarnaast hebben Alexios en Kassandra bijzondere gaven die ze hebben gekregen van Those who came before. Zij zijn namelijk in het bezit van Leonidas’ Speer, een speer met bijzondere krachten en overduidelijk gemaakt door de goden die ons eerder ook The Apple of Eden bracht. Deze speer is dan ook direct de vervanging van de Hidden Blade, die niet aanwezig zal zijn in dit deel.

De spelwereld van Odyssey is wederom gigantisch, waarbij ook een grotere focus komt te liggen op varende gameplay. Net als in Assassin’s Creed 4: Black Flag dien je als speler vaak gebruik te maken van een schip. Griekenland is immers grotendeels een eilandengroep en dus zal het varen een relatief grote rol spelen ten opzichte van eerdere delen. Je kunt je bemanning samenstellen en tevens fungeert het schip als je basis. Denk echter niet dat je kanonnen tot je beschikking hebt, want ten tijde van Odyssey waren die helemaal nog niet aanwezig. Je bemanning zal tegenstanders bestoken met speren en pijlen en als je je schip hebt geüpgraded, dan kun je natuurlijk ook gewoon rammen. Hoewel de rol van het schip niet zo groot is als in Black Flag (er is veel optioneel), zul je het vervoersmiddel wel vaak nodig hebben om tussen eilanden te kunnen reizen.

Delos Islands

Natuurlijk mochten wij tijdens de E3 ook zelf aan de slag met de game en met ruim een uur onder de knoppen hebben we een mooie eerste introductie gekregen van de game. Onze missie was om af te reizen naar de Delos-eilanden, een groep bestaande uit twee landmassa’s. Op het ene eiland zijn strenge wetten van toepassing, op het andere eiland gebeurt alles wat god verboden heeft. Helaas voor de bevolking is de baas van de eilanden een tiran genaamd Podrakes. De rebellen van het eiland hebben jou om hulp gevraagd om hem uit te schakelen. Hoe je dit doet en op welke manier je de rebellen helpt ligt grotendeels in jouw handen. Vaak dien je nog te levellen voordat je sterk genoeg bent om de ‘eindbaas’ te verslaan en dus dien je verschillende submissies eerst te voltooien. Denk daarbij aan het verzwakken van het leger door wapens en voedsel te vernietigen, of door verschillende officieren om te leggen. Dit is niet altijd gemakkelijk, want het gevechtssysteem is een evolutie van het systeem dat we kennen uit Origins. De basis is hetzelfde, al heb je geen schild meer onder de knoppen. Counteren is weer van groter belang, al is dit absoluut niet zo gemakkelijk als in de ‘oude’ delen. Ook heb je speciale bewegingen onder de knoppen, die je naar verloop van tijd vrij speelt. Deze specials zorgen voor de brute animaties waar we zo van zijn gaan houden in de franchise.

Andere missies zijn grote veldslagen, waar je een kant moet kiezen tussen de Spartanen en de Grieken. Met honderden soldaten in beeld manoeuvreer jij ertussendoor om bepaalde officieren uit te schakelen. Twee grote balken boven een beeld laten zien welke partij er voor staat en het is aan jou om jouw gekozen soldaten te helpen aan de overwinning. Het is een leuke afwisseling van de spelwereld, waar ook veel uitdaging in zit. Je wordt vaak aangevallen door veel verschillende tegenstanders en het afwisselen tussen ontwijken, counteren, specials en zwaardvechten is enorm uitdagend.

Geschiedenis

Met het ontbreken van echte assassijnen in de game, ligt de focus dus vooral op het vertellen van een verhaal. Hier zullen geschiedenisliefhebbers blij mee zijn, want je gaat verschillende kopstukken uit die tijd ontmoeten. Wij kregen al snel een missie met Socrates, een van de belangrijkste filosofen die ooit geleefd heeft en bovendien een van de grondleggers van onze huidige manier van leven. Het is fijn als een AC-game de geschiedenis tot leven wil brengen en dat lijkt met Odyssey wel te lukken. De schitterende gebouwen uit die tijd, de standbeelden van belangrijke leiders en de kledingstijl dragen allemaal bij aan een enorm geloofwaardige wereld.

Daarbij helpen natuurlijk de wonderschone graphics van de game. Het is mooi om te zien dat je nog veel verder kunt kijken en ook de omgevingen zijn schitterend verzorgd. Het doet qua kleurgebruik erg denken aan Black Flag, met enorm felle kleuren, een blauwe zee en prachtig licht. De grootste stappen vooruit zijn echter gemaakt op het gebied van animaties, wat ongetwijfeld te maken heeft met de keuze om dit meer dan ooit een RPG te maken. Animaties van gezichten zijn eindelijk van een goed niveau, wat bijdraagt aan het verhaal. Vooral de stemactrice van Kassandra is enorm fijn om naar te luisteren en dit geeft interactie met karakters uit de wereld nog meer belang.

Layla is terug

Voor veel fans van Assassin’s Creed is er iets gestorven toen Desmond (protagonist van de eerste delen) stierf. Na deze keuze heeft Ubisoft geprobeerd om het verhaal van de tegenwoordige tijd weer belangrijk te maken. We moeten eerlijk zijn dat dit nooit is gelukt. Toch lijkt de poging nu meer kans van slagen, want net als in AC: Origins ga je in de tegenwoordige tijd aan de slag met Layla Hassan, die nu een andere voorouder gaat bedienen via haar DNA. Hoe dit precies uit gaat pakken in het overkoepelende verhaal is niet bekend, maar het is volgens Senior Producer Alexis Cote wel een focuspunt. Gezien de relevantie van het Griekse verhaal durf ik hem in ieder geval te geloven.

Voorlopige conclusie

Het is een verademing om te zien dat Ubisoft de tijd neemt met het ‘nieuwe’ Assassin’s Creed. Hoewel deze game zich ruim 400 jaar afspeelt voor Origins, is er wel doorgebouwd op dezelfde basis, echter met een nieuwe focus. Het verhaal is belangrijker dan ooit en je krijgt voor het eerst in de franchise te maken met een grote mate van keuzevrijheid. Het voeren van dialogen en het kiezen tussen verschillende antwoorden zal voor casual spelers misschien wat diepgaand zijn, maar voor veel gamers een verademing. Meerdere keuzes betekent meerdere uitkomsten en dat komt de game wat mij betreft ten goede.

De combat is nog dieper en uitdagender (mede vanwege het ontbreken van een schild) en eindelijk zijn de gezichtsanimaties op de schop gegaan. Dat we in Odyssey helemaal niet spelen met een Assassin is misschien wat vreemd, alsmede het ontbreken van de Hidden Blade. Ubisoft Quebec schaamt zich daar geen moment voor en wil een Griekse tragedie vertellen in de tijd dat de westerse samenleving van nu gevormd werd. Oorlog tussen Griekenland en Sparta, filosofen die nooit eerder waarheden bedachten en een vorm van democratie die we nog steeds kennen.

Of je nu Kassandra of Alexios onder de knoppen neemt, jij gaat je bewegen in een van de belangrijkste tijdperiodes uit onze geschiedenis. De nieuwe basis voor Assassin’s Creed werd gelegd door Origins en Odyssey lijkt de nieuwe ingeslagen weg prima te bewandelen. Wij kunnen niet wachten meer te zien van de game, richting de release op 5 oktober.