Met Splatoon 2 als spetterende system seller voor de Nintendo Switch, is het aan Nintendo zelf om voort te borduren op die succesformule. Enerzijds met gratis content, unieke evenementen en tijdige updates, anderzijds moet de Octo Expansion een nóg grotere uitbreiding van het verfpalet vormen. Meer verhalend narratief en nieuwe invloeden, maar hoe komen die uit de verf? We gingen hands-on met de kwast, emmer en het paintballgeweer om erachter te komen.
Verfijnen en vergroten
Begrijp me niet verkeerd; het originele Splatoon 2 was een dijk van een multiplayer shooter. Het kleurrijke vervolg op het originele Splatoon verfijnde de eigen formule en bracht daarmee een bijzonder fraai spelletje. En toch vonden we ook hierin wat gebreken. De multiplayer stond wellicht als een huis, maar van een ijzersterke singleplayer was niet bepaald sprake. En juist daarin wil de Octo Expansion (wederom) een eigen draai aan het kindvriendelijke schietspelletje geven.
Naast de introductie van de Octolings als speelbaar nieuw ‘ras’ in Splatoon 2, duikt de Octo Expansion ook dieper in op het leveren van een uitdagende ervaring voor de eenling. Als gehersenspoelde Octoling wordt je wakker in een uitbundige testfaciliteit, waarin je stapje bij beetje ontrafelt wát deze kleurrijke experimenten precies inhouden. Wie of wat ben je, en hoe ben je überhaupt terechtgekomen in dit bizarre, ondergrondse laboratorium? Het antwoord moet ergens te vinden zijn, maar zeker tachtig uiteenlopende beproevingen zijn vooralsnog een obstakel…
Speedrun ready?
In de basis lijken de experimenten die in de Octo Expansion aanwezig zijn ietwat op de singleplayer van het originele Splatoon 2. Elk level dient als een soort snapshot van een respectievelijk wapen of speelstijl, zij het dan nu opgeschroefd naar tijds- of doelgebonden uitdagingen om te trotseren. Hetzelfde concept, maar nu duidelijk gericht op de ervaren spetter. In korte tijd door legio Octarianen knallen, een enorme knikker van A naar B schieten of al klotsend je eigen pad banen over gevaarlijke afgronden; elk level is weer een andere soort beproeving van je kunde als kliederaar.
Saillant detail daarbij is dat, nu juist meer dan ooit, het aanmeten van een eigen speelstijl centraal staat. Voorafgaand aan elk experiment is het aan jou om te kiezen met welk wapen je dat zoal wilt doen. Sommige wapens zijn aangeraden om je tegemoet te komen, terwijl ander spettergereedschap je juist weer meer ondergrondse tickets op kan leveren. Het nodeloos moeilijk maken voor jezelf, heeft zo weer zijn eigen voordelen voor later.
Mocht een beproeving later je dan toch te veel lijken, dan kun je aan de hand van vergaarde valuta je weg door de ruime ‘afkopen’. In ruil voor je welvaart (én een deel van je eer als gamer) kun je zo alsnog wat lastige levels passeren. Wederom een manier om zelf te bepalen hoe je het laboratorium trotseert, maar ook eentje die de ruwe pit nog toegankelijk houdt voor minder ervaren spelers. En ja, sommige levels zullen er ongetwijfeld in slagen het zelfvertrouwen van zelfs de grootste spetters af te doen brokkelen. Dit experiment is zeker niet voor inadequate inktvissen.
Dieper in de inkt
Lang niet elk van de levels in de Octo Expansion voelt als een meesterwerk in spelontwerp aan, maar het is een flinke stap voorwaarts van het ietwat ondergestoken narratief van het basisspel. Nintendo speelt op innovatievere wijze met parameters en obstakels, waardoor sommige experimenten direct verfrissend en uniek aanvoelen. Het doet je denken aan alle gemiste kansen die Splatoon 2 van origine maakte, en hoeveel sterker Nintendo destijds om had kunnen gaan met de middelen die voorhanden waren. De wapens, de Octarianen en tal van geinige variaties op bekende spelconcepten; dit is eigenlijk hoe de singleplayer van Splatoon 2 altijd al had moeten zijn.
Naast het mysterie van de ondergrondse testfaciliteit, brengt de Octo Expansion ook meer fan service voor de liefhebbers van het spel. In het narratief wordt meer duidelijk over de stand van zaken rond de verloren Agent 3, maar ook publieksfavorieten Mariana en Lorelei. Een stukje worldbuilding dat geen plek kon vinden in de snelle, competitieve multiplayer, maar nu wél mooi helpt met het uitdijen van Splatoons kleurrijke spelwereld. En, laten we wel wezen, die verdient wellicht ook iets meer context.
Daarbovenop komt ook de mogelijkheid om als Octoling de multiplayer te trotseren. Zij die zich door de tachtig nieuwe uitdagingen weten te ploegen, worden uiteindelijk beloond met hun eigen Octoling in de populaire multiplayer. Tel daarbij ook nog eens legio nieuwe uitrustingen en cosmetische upgrades, en je snapt dat ook de multiplayer niet gepasseerd zal worden in de Octo Expansion. De focus lijkt nog altijd grotendeels op een verbeterde ervaring voor één te liggen, maar de synergie met de ingebakken meerspelermodi blijft nog altijd aanwezig.
Voorlopige conclusie
Met een richtprijs à 19,99 euro is de Splatoon 2: Octo Expansion zeker de minste niet, maar deze lijkt het qua inhoud dan ook wel zeker hard te maken. Tachtig loeizware (en speedrun-verantwoorde) uitdagingen geven niet alleen de moeilijkheidsgraad, maar ook het narratief van Splatoon 2 een goede duw in de rug. Meer diepgang, meer keuze, maar vooral; meer Splatoon 2 in al diens facetten. Voor Nintendo Switch-eigenaren die verslingerd zijn geraakt aan het spetterende spelletje, lijkt er deze zomer een heel nieuw blik verf opengetrokken te worden. En dat is een kleurtje dat het basisspel absoluut niet zal misstaan…
