Mario Tennis Aces

Ons aller Mario mag weer aan de racket! Nadat Mario Tennis: Ultra Smash een wat teleurstellende service bleek, mag Mario Tennis Aces nu diens fouten rechtzetten. Meer opties, een uitgebreide Adventure Mode en bovenal een beter aangeslagen console lijken al een curvebal in de juiste richting, maar kan Aces daadwerkelijk doorslaan? We gingen hands-on met de Joy-Cons om de rally aan de tennistand te voelen…

Een lastige bal om terug te slaan?

Laten we wel wezen: Mario en sport, het blijft een gevalletje hit or miss. Het op de Wii U verschenen Mario Tennis: Ultra Smash bleek anno 2015 bijvoorbeeld niet bepaald raak te slaan. Met slechts een enkel speelveld en een ronduit beperkt aantal atleten, kwam de bal niet bepaald ver van de grond. Voor Mario Tennis Aces is dat een aardige domper om van terug te komen, maar één ding is duidelijk: Mario lijkt zijn momentum weer gevonden te hebben.

De kortste rally weet het al hard te maken; Nintendo is behoorlijk bewust van diens voorloper in het veld. Vrijwel elk aspect van Aces lijkt meticuluus overwogen als een goedmakertje van voorheen. Niet alleen is het roster aan tennisers hevig uitgebreid (met momenteel zestien verzekerde verschijningen), in de kern laat Nintendo doorschemeren dat Aces breder én dieper wil serveren. Elke animatie, ieder menuutje, alle easy to learn, hard to master-principes; het voelt tot in de puntjes verzorgd.

Atletisch avontuur, voor spelers in alle vormen

Om spelers wegwijs te maken in een wondere nieuwe tenniswereld, stippelt Nintendo met de Adventure Mode een verhalend avontuur voor je uit. Vanuit een world map die verwijst naar de klassieke Super Mario Bros.-spellen leer je stapje bij beetje grip te krijgen op je racket, gevolgd door tal van nieuwe gameplay-elementen. Terwijl je reist door verschillende en uiteenlopende velden, worden spelers geleidelijk aan bekwaam in rally’s van alle soorten en maten. Vanaf de simpele service tot aan een soepele ‘stuntsprong’ om lastige ballen mee te retourneren; je leert het van level tot level, telkens in iconische Mario-stijl.

Toegegeven, het daadwerkelijke narratief lijkt je op een wat Avengers-achtige queeste te sturen om een “Infinity Racket”-scenario te stoppen, maar wat geeft het? Het verhaal stuurt je door kleurrijke opdrachten, puzzeltjes en zelfs een eigenzinnige eindbaas of twee, dus qua uiteenlopende uitdaging valt er niks te klagen.

Saillant detail daarbij is wel dat je tennissers vanzelf ook betere vaardigheden zullen ontvangen. Ongeacht het avontuur of niet. Elke atleet heeft al zijn eigen stijl en statistieken, die stapsgewijs stijgen in niveau. Zo is Mario misschien de sterkste niet, maar kan deze met genoeg ervaring alsnog wat kracht oppakken. Of je nu wint of verliest, elk van je rally’s wordt meegenomen in de groei van je tennisheld.

Wat dat betreft lijkt Nintendo wederom de juiste balans te vinden in speelbaarheid en techniek. Voor de minder veeleisende spelers onder ons is elke sessie een vertiertje op zich, terwijl ervaren gamers diepgang kunnen vinden in de onderliggende statistieken en minieme verschillen in speelstijl. Dit keurig afgewogen spelprincipe zagen we eerder al in bijvoorbeeld Splatoon 2 en ARMS, maar nu mag ook Mario’s eigen tennisreeks daar de vruchten van plukken. De achterliggende techniek is daarmee allesbehalve de hoofdnoot van Aces, maar Nintendo lijkt in deze yin en yangverhouding wél alsmaar meer een sterke basis voor zowel jong als oud te kunnen vinden.

Verzorgd het veld op

Ook de algehele verzorging lijkt op het eerste gezicht al meteen hoger in het vaandel te staan. Niet alleen schittert het sportspelletje van het Nintendo Switch-scherm, er is overduidelijk ook oog voor detail. Elk van de aanwezige personages uit Mario’s wereld heeft diens eigen speelstijl en persoonlijk overkomen, maar ook geheel eigen televisietransities en een stijlvolle introductie op het speelveld. Op het eerste gezicht al mooi, maar natuurlijk dient het ook als ijzersterke fan service richting de fans van Nintendo-karakters.

In Super Mario Odyssey voor het eerst kunnen veranderen in een Bullet Bill was geinig en wel, maar je wordt pas écht een met een Nintendo-held, als je deze in geheel eigen wijze over het gravel mag sleuren. Voel hoe Chain Chomp — nota bene zelf een gigantische bal — over het veld stompt en stuitert, en je kunt Nintendo niet anders dan liefhebben voor hun toewijding aan de bloedeigen cast. Deze Japanners schitteren in nostalgie en liefde voor hun eigendom, en met Aces lijkt die dan ook in volle kracht terug te keren naar Mario Tennis.

Voorlopige conclusie

Met Mario Tennis Aces lijkt Nintendo diens sportreeksen eindelijk weer een uit dalletje te kunnen slaan. De game voelt als een snoeiharde service die meteen smasht op de missers van voorheen, met de toewijding die Nintendo nu typisch Nintendo maakt. Aces laat je niet alleen simpel tennissen, maar zoekt ook wat meer diepgang in techniek en daadwerkelijke fan service. Hoe lang dat allemaal leuk blijft, dat moet de tijd nog leren. Maar zoals het er nu op lijkt, wordt in ieder geval een bijzonder hoopvol balletje opgegooid voor de Nintendo Switch…