Review: Bayonetta 1 & 2 (Nintendo Switch)

De Nintendo Switch heeft naast epische exclusieve games een grote lading aan ports gekregen in zijn eerste levensjaar. En je kan het Nintendo ook niet kwalijk nemen, want wie wilt er nu niet Mario Kart 8 of Hyrule Warriors onderweg spelen? Ook zijn er maar weinig bezitters geweest van de Wii U en is er maar een klein publiek geweest voor een aantal geweldige games. Bayonetta 2 is daar het perfecte voorbeeld van. De game werd bejubeld door de pers, maar er zijn uiteindelijk maar weinig mensen die de game hebben gespeeld op de flop van Nintendo. Nu is de sexy heks verhuist naar de Nintendo Switch om weer in volle glorie te laten zien hoe fantastisch ze is.

Twee voor één

Bayonetta 2 is in 2014 verschenen, exclusief op de Wii U en is daarom ook de hoofdrolspeler in de port naar de Switch. Je krijgt namelijk ook nog de eerste Bayonetta erbij als extraatje, maar deze is ook uitgekomen op de PlayStation 3, Xbox 360 en pc. Nintendo heeft niet eens de moeite genomen om de game op een cartridge te zetten, want je krijgt deel één als code erbij. Desalniettemin is het heel tof dat je voor 55 euro de complete collectie krijgt. Helemaal als je nog niet bekend bent met de franchise. Mocht dat het geval zijn, een kleine resumé.


Bayonetta gaat over de gelijknamige heks die het constant aan de stok heeft met wezens uit de hemel. De sexy dame is bewapend met twee paar pistolen en een dodelijke haarbos die demonen en martelwerktuigen kan oproepen. In de games bezoek je de hemel, de hel en alles daartussen om antwoorden te krijgen en te overleven. Als er toch een stempel op Bayonetta moet worden geplakt dan lijkt het vooral op een combinatie van Devil May Cry en Darksiders. Alleen dan met een badass chick die vrij vaak in haar blote kont staat te vechten, want de game is behoorlijk Japans. Gelukkig wel met een vette knipoog.

Weinig nieuws onder de zon

Bayonetta 2 heeft de meeste liefde gekregen en dat is duidelijk te zien aan het verschil van grafische schoonheid tussen deeltje twee en de voorganger. Bayonetta 1 ziet er ietwat gedateerd uit, terwijl Bayonetta 2 van het kleine scherm van de Switch spat. Wel draaien ze allebei veel beter dan de originele games op de Wii U. Het origineel had wel eens de neiging om onder de dertig FPS te schieten, maar op de Switch tikken ze allebei bijna 60 frames per seconde aan.

Bayonetta 2 heeft echter ook nog wat extra smering gekregen als het gaat om de controls. Het draait allemaal net iets preciezer en dat is wel lekker in de chaotisch snelle gevechten die de game biedt. Ook hebben beide games touchscreen besturing gekregen. Een gimmick die niet had gehoeven voor mij, want vechten door op het beeldscherm te rammen werkt voor geen meter. En ik hou mijn Switch graag heel.

De grootste toevoeging aan Bayonetta voor de Switch is amiibo-support. Een flink aantal poppetjes zijn te gebruiken in de game en het zorgt vooral voor extra pakjes die de heks kan dragen. Denk bijvoorbeeld aan de jurk van Princess Peach of de groene outfit van Link. Het voelt echter heel fout om Bayonetta in een slonzige pyjama te zien, in plaats van strak latex. Ik bedoel, het oog wil ook wel wat.

Conclusie

Al met al is Bayonetta een veilige port naar de Switch en je hoeft op wat lichte prestatieverbeteringen niet veel extra’s te verwachten. Toch voelt de port niet overbodig, want beide games zijn en blijven juweeltjes in het genre. De hack and slash-games zijn ook in 2018 relevant, al blijft het jammer dat deel 1 niet wat extra liefde heeft gekregen door de graphics wat op te poetsen. Het verschil in grafische kwaliteit is erg groot, maar je krijgt wel de hele franchise voor de prijs van één game.

Mocht je de games hebben gemist, omdat je geen Wii U had of om een andere veel slechtere reden, dan is het een must om deze meesterwerkjes op te pakken. Heb je echter de games al gespeeld, dan biedt Bayonetta op de Switch te weinig nieuws om een nieuwe aankoop te rechtvaardigen.

Het is niet mogelijk om op dit bericht te reageren