Digimon Story Cyber Sleuth: Hacker’s Memory

Rond de milleniumwisseling verscheen op de Nederlandse televisie een tekenfilm die mij als kind ontzettend kon vermaken. Want naast Pokémon en Dragon Ball Z heeft Digimon ook een warm plekje in mijn kinderlijke hart gehad. Uiteindelijk stoomde de eerste twee genoemde door tot ongekende hoogtes, terwijl Digimon langzaam op de achtergrond verdween, zowel op de buis als in gamevorm. Twee jaar geleden kwam uiteindelijk Digimon Story Cyber Sleuth uit en afgelopen week is daar al een vervolg op verschenen met bijna dezelfde naam, Digimon Story Cyber Sleuth: Hacker’s Memory.

Levensechte social media

In de wereld van Digimon Story Cyber Sleuth: Hacker’s Memory is de grens tussen het internet en de echte wereld zo goed als verdwenen. Iedereen heeft in de nabije toekomst namelijk een account op EDEN, een sociaal netwerk dat je fysiek kan betreden. Ook de hoofdpersoon Keisuke heeft zo’n account, alleen is hij slachtoffer geworden van een hackersgroep. Zijn account is overgenomen en met zijn gegevens zijn misdaden gepleegd, waar hij de schuld van krijgt. Keisuke laat het er niet bij zitten en sluit zich, hoe ironische het ook is, aan bij een andere hackersgroep.

Houd in gedachte dat ik alle informatie van de vorige alinea, voor negentig procent uit cutscenes heb moeten halen. Aangezien Digimon Story Cyber Sleuth: Hacker’s Memory een JRPG is, had ik dat aan kunnen zien komen, maar tijdens de eerste paar uur wordt je werkelijk gebombardeerd met filmpjes en personages. Wanneer je eindelijk een Digimon weet te bemachtigen na die lange zit, komt het spel pas echt op gang en begint het vermaak.

Knippen en plakken

Digimon Story Cyber Sleuth: Hacker’s Memory is duidelijk een vervolg op de game uit 2016; het is echter zo overduidelijk dat er een soort van zelfplagiaat is gepleegd. Dat hoeft niet meteen storend te zijn, maar het is op sommige punten wel gemakzuchtig. Er zijn veel gebieden hergebruikt, veel personages komen terug en zelfs de soundtrack van Digimon Story Cyber Sleuth is gedeeltelijk in het vervolg geplakt. Echter heeft Bandai Namco precies genoeg elementen toegevoegd om het stempel ‘vervolg’ te mogen gebruiken. In de digitale wereld zijn meer dan tachtig nieuwe Digimon te bemachtigen en het verhaal van Keisuke is gelukkig ook nog niet verteld, ook al zijn er wel momenten dat er overlap ontstaat met het verhaal van het eerste deel.

Het turn-based vechtsysteem is ook grofweg hetzelfde gebleven. Je hebt de beschikking tot een team van drie Digimon en daarmee vecht je tegen andere personen. Het is erg vergelijkbaar met een gevecht in Pokémon, aangezien je bijna dezelfde keuzes hebt; Aanvallen, een skill gebruiken, verdedigen of van Digimon wisselen. Dit gebeurt dus om de beurt en zo ga je net zo lang door tot je het vijandelijke team verslaat. Klinkt simpel en dat is het ook. Te simpel zelfs, want na flink wat uurtjes spelen heb ik weinig tot geen uitdaging gehad. Het vechten is over het algemeen vermakelijk, maar je gaat er iets te makkelijk doorheen.

Voor de fans

Na flink wat minpuntjes te hebben opgenoemd, moet niet het beeld ontstaan dat Digimon Story Cyber Sleuth: Hacker’s Memory een slecht spel is. Het is echter een game die vooral in de smaak gaat vallen bij de fans, want casuals als ik struikelen veel harder over eerdergenoemde punten dan liefhebbers van JRPG’s en Digimon. De fans willen meer Digimon zien en zijn gewend aan de lange cutscenes, maar het maakt de game wel een beetje erg niche. Een andere valkuil van de lange cutscenes, is dat je al snel geneigd bent om de boel door te drukken wegens de lange tijdsduur.

Tijdens cutscenes voor belangrijke hoofdmissies is dat alleen een ontzettend slecht idee. De filmpjes bevatten belangrijke info die je tijdens de missie niet meer kan terugvinden. Het is meer dan eens voorgekomen dat ik een guide erbij heb moeten pakken, omdat ik heb gemist waar ik eigenlijk heen moest voor een missie. Natuurlijk is het deels mijn schuld, maar het blijft een gemis om niet op te kunnen zoeken wat nou precies je doel is.

Het laatste punt waar ik persoonlijk over struikelde, is dat de stemmen in de game alleen in het Japans zijn opgenomen. Godzijdank zijn de teksten wel Engels, maar deze optie is er helaas niet voor de voicelines.

Conclusie

Er is maar weinig vernieuwd aan Digimon Story Cyber Sleuth: Hacker’s Memory ten opzichte van zijn voorganger. Er wordt veel hergebruikt en aangevuld met precies genoeg nieuwe content, om in ieder geval de fans van Digimon te verleiden tot het kopen van de game. Een flinke hoeveelheid nieuwe Digimon om te verzamelen en een goede zestig uur aan beloofde gameplay, helpen daar ontzettend bij. Het nieuwe verhaal met Keisuke in de hoofdrol is vermakelijk en grafisch is de game een klein stapje voorruit gegaan, maar het is te weinig om de game een eigen smoel te geven. Het voelt meer als een Cyber Sleuth 1.5 dan een 2.0.