Hoewel het al ruim tweeëneenhalf jaar geleden is sinds het bejubelde Cities: Skylines stedenbouw-simulator SimCity van haar troon heeft gestoten, kwam dit pareltje afgelopen augustus dan toch eindelijk naar de Xbox One- en PlayStation 4-consoles. Opvallend, want we zijn van dit soort spellen van oudsher gewend dat het echte pc-titels zijn. Aangezien je een hele wereld moet organiseren, pakt het spelen met muis en toetsenbord steevast beter uit dan met een gamepad. Ik heb de proef op de som genomen. Kan deze console-port tippen aan de pc-variant?
Pittiger dan het lijkt
De laatste game dat ik heb gespeeld uit dit genre is SimCity 4 en dat is al een behoorlijke tijd geleden. Ik dacht het varkentje dus wel eventjes te kunnen wassen, maar mijn eerste architectonische creatie leek al in korte tijd uit te lopen tot een organisatorische ramp van jewelste. Al snel te besefte ik hoe uitgebreid dit spel is, en hoe aan echt elk detail gedacht moet worden. Zo plaatste ik de waterafvoer aan de verkeerde zijde van de rivier, waarna alle riooldrab met de stroom mee mijn volledige kustlijn om zeep hielp. Ook begon ik al gelijk fanatiek te bouwen bij de afrit van mijn snelweg, maar toen mijn stad eenmaal groter werd, leek ik noodgedwongen om een hele wijk af te breken om toekomstige verkeersopstoppingen in dat gebied te kunnen elimineren.
Cities: Skylines werkt met een soort beloningssysteem: hoe meer inwoners je stad aantrekt, hoe meer soorten voorzieningen en beleidsmogelijkheden er worden vrijgespeeld. Dit houdt het uitdagend en vernieuwend, omdat je constant met compleet nieuwe game-elementen moet dealen.
Deze serieuze opzet zorgt er wel voor dat er een belangrijk deel aan de spelervaring mist: de lol. Ik verlang er zo nu en dan naar al mijn opgehoopte frustratie op mijn woonwijken te kunnen storten door meteorieten in te laten slaan, een Godzilla door de achterbuurten te laten banjeren of iedereen in een stel nutteloze zombies te veranderen. Waar een game als — ik moet de vergelijking toch maken — SimCity deze functies wel bood, lijkt Cities: Skylines soms iets te serieus.
Daarnaast ontbreekt de formule aan een competitief element. Zou het niet geweldig zijn als je een planologische strijd kan voeren tegen andere online spelers, een strijd waarbij je je stad aantrekkelijker probeert te maken dan die van je buur en probeert de concurrerende steden de baas te zijn, net zoals we dat in de realiteit kennen? Het toevoegen van zo’n element zou naar mijn idee revolutionair kunnen zijn voor dit genre, maar voorlopig blijft het helaas uit.
Het taboe doorbroken
Het is over het algemeen een taboe dat games uit dit genre voor de controllerconsoles worden uitgebracht, maar ontwikkelstudio Colossal Order nam toch het risico. We zijn gewend dat spellen als deze met muis en toetsenbord gespeeld moeten worden, dus was het even flink wennen om mijn stad aan te moeten sturen met een compacte gamepad. Over het algemeen werkt dit goed, maar er begon toch een beetje iets te jeuken: ik ben namelijk een perfectionist. Straatjes en huizenblokken moeten tot op de graden precies liggen zoals ik ze wil hebben. En met deze controllerbesturing kun je dat wel op je buik schrijven.
Waar het doorgaans gebruikelijk is dat je met je linker joystick een weg aanlegt en met de rechter joystick de camera draait, beweegt de weg een beetje mee als je van camerapositie verandert. Dit is uiterst irritant werken, en het duurde dan ook niet lang voordat het mijn ernstig op de proef gestelde innerlijke perfectionisme te veel werd. In dit soort spellen vind ik het toch wel belangrijk dat ik mijn stad tot in de kleinste details kan organiseren, maar ik moest het er helaas toch af en toe bij laten en met een naar nasmaakje de volgende straat bouwen.
Jammer genoeg blijft het daar qua mankementen niet bij, want de console blijkt voor deze simulatie niet altijd een soepele framerate te kunnen bieden. Het spel biedt verreweg niet de allermooiste graphics, maar weet op het gebied van visuele kwaliteit niet alles uit de kast te halen. Zo moet je heel dichtbij komen voordat veel spelelementen pas gerenderd worden. Draai je de camera zodat de horizon in beeld komt, dan hapert het beeld even. Ook met in-en-uitzoomen is dit het geval.
Een logische verklaring zou natuurlijk zijn dat zo’n simulatie door de vele berekeningen die het moet uitvoeren meer gericht is op de processor dan op de grafische kaart van je systeem, en dat de consoles op dit vlak simpelweg minder goed scoren dan een gemiddelde pc, maar toch blijft het jammer.
Daarnaast mist ook de downloadable content (DLC) in dit gehaal. Aangezien dit een port is van het meer dan tweeëneenhalf jaar oude origineel, waar je ook nog eens meer voor betaalt, zou je op z’n minst verwachten dat er wat DLC aan het spel is toegevoegd. Helaas is er nergens extra content te bekennen. Dit is zelfs niet apart, via bijvoorbeeld de online winkel, aan te schaffen. Een gemiste kans.
Conclusie
Cities: Skylines weet de stedenbouwsimulators op een gepaste wijze te introduceren op de consoles. Ondanks het feit dat deze versie naar mijn idee enkele mogelijkheden en onderdelen mist die de pc-versie wel bevat, blijft dit nog wel één van de beste games uit het genre dat momenteel op de huidige game-markt te vinden is. De uitgewerkte kleinigheden vergen een groot tactisch inzicht van de speler. Toch moet ik de echte, bouwkundige die-hards die dit spel met veel concentratie verlangen te spelen, aanbevelen met deze game aan de slag te gaan op een fatsoenlijke pc. Ben je niet zo perfectionistisch en vind je het ’t belangrijkst om gewoon lekker onderuitgezakt op de bank een rustig spelletje te kunnen spelen? Dan ben je bij deze console-port wel aan het juiste adres.
