Knack 2

Ik ben opgegroeid in de tijd van de PlayStation 2: een glorietijd voor de talloze kindvriendelijke Ratchet & Clank-achtige platformgames. Toen de PlayStation 3 en later de Playstation 4 verschenen, viel mij op dat deze schattige spelletjes in het niet verdwenen en werden weggevaagd door de serieuzere games met grotere budgetten van ontwikkelaars die de kracht van de nieuwe consoles beter wisten te benutten. Hoewel de indiegames een opmars maakten, bleef ik die goeie ouwe snoezige platformspelletjes missen. Maar toen kwam Knack, dé nieuwe IP die het o zo klassieke genre moest doen laten herrijzen. Het allereerste deel werd dan ook goed ontvangen en onze eigen Daniël beloonde Knack met een ruime voldoende. Ondanks dat bleef er veel aan het origineel rammelen. Zo was het verhaal oppervlakkig en was de gameplay te eentonig. Ik kon het dus niet laten om het tweede deel aan de tand te voelen en me te laten onderdompelen als een klein kind in een speeltuin.

Je hebt weinig gemist

Ook in dit spel keer je terug als Knack: een wezen, gecreëerd door een professor, dat uit relieken is opgebouwd en net zo menselijk is als zijn metgezellen. Samen met Lucas, het hulpje van de professor, reis je het hele land door in de eeuwige strijd tegen de goblins, die gedurende de kristaloorlog vanwege een grondstoffencrisis in conflict waren geraakt met de mensheid. Hoewel de goblins verslagen waren, blijkt hun nalatenschap alles behalve ongevaarlijk.

Is het een probleem als je het vorige spel niet gespeeld hebt? Nee, dat is het niet. Het vorige spel stond erom bekend een enigszins oppervlakkig verhaal te vertolken en ook nu blijft dat het geval. Je hebt dus niets gemist en kunt zo inspringen. Door het gebrek aan diepgang valt wel op te merken dat het verhaal vooral gericht is op kinderen. Wel blijft de sarcastische humor om van te genieten en worden cutscenes opgefrist met quicktime-events, die soms jammer genoeg iets te gemakkelijk zijn. Wil je het spel in het Engels spelen? Helaas, ik werd geconfronteerd met de Nederlandse nasynchronisatie en heb geen enkele instelling kunnen vinden om dat te veranderen. Zo’n groot probleem was dit echter niet: het grootste deel van de stemacteurs, op enkelen na, kwam aardig overtuigend en professioneel over. Alleen viel het wel op dat sommige grappen iets minder goed uit de verf kwamen.

Verder is de game prima vormgegeven: je doorkruist menig kleurrijke werelden en je wordt door woestijnen, oerwouden, moderne steden en oude ruïnes geleid. Op de graphics is niets aan te merken. Net zoals in deel één wordt de wereld je in een cartoon-stijl voorgeschoteld.

Voor ieder wat wils

Dit tweede deel bouwt qua gameplay grotendeels voort op het werkende concept van de eerste game. Verwacht ook nu weer een flinke dosis klimmen en klauteren, vechten en puzzels oplossen. Wel heeft het team zijn best gedaan om deze om de gameplay uitdagend voor iedereen te houden. Zo kent de gameplay veel meer variatie en kun je ditmaal uit verschillende moeilijkheidsgraden kiezen. Zo worden voor de doorgewinterde gamers de gevechten een stuk pittiger gemaakt. Met de kids wordt ook rekening gehouden: speel je op de makkelijkste graad, dan worden sommige parkoersen overgeslagen en krijg je een makkelijker te bewandelen pad voorgeschoteld, zonder het verhaal in de weg te zitten.

Ik speelde het spel op een normale moeilijkheidsgraad, maar ik merkte dat ik soms niet door alle puzzels kwam. Hoewel de oplossing vaak voor de hand ligt en de puzzels niet zo groot zijn, vereist het toch wel wat tactisch denkwerk om er één op te lossen. Gelukkig komt, als je je hersenkamer al een tijdje in het zweet aan het werken bent, vanzelf een knop tevoorschijn die de oplossing van de puzzel op je beeldscherm tekent. Moet je lekker klimmen en klauteren en blijf je maar het ravijn in storten? Ook dan verschijnt er een pop-up in beeld met de vraag of je liever niet even dat stukje wilt overslaan. Kortom: er zijn genoeg manier om je er door het spel zelf doorheen te laten loodsen, maar die zijn niet verplicht.

Ook het vechten is aangepakt. Waar je in deel één nog wel eens na drie klappen tegen de vlakte kon liggen, wordt de uitdaging in gevechten nu voornamelijk bepaald door de moeilijkheidsgraad die je hebt gekozen. Dit betekent echter niet dat het vechten een stuk simpeler gemaakt is: je gaat misschien minder snel dood, maar het blijft een kunst op zich om in te schatten wanneer het juiste moment is om toe te slaan. Ook hebben de makers ingezien dat het een beetje vreemd klinkt om met drie soorten moves de wereld te redden. Daarom is in dit deel een uitgebreide skill-tree ingebouwd waarmee je moves kunt bijleren of kunt upgraden door ze sneller of krachtiger te maken. En alsof dat nog niet genoeg uitdaging op je eigen niveau is, introduceert het spel nu ook een wereldkaart. Deze wereldkaart toont je statistieken per level en geeft je de mogelijkheid om levels naar keuze opnieuw te spelen met verschillende extra uitdagingen van verschillende niveaus, zoals het doorkruisen van een level in een bepaalde tijd.

Daarnaast keren ook een aantal oude vertrouwde elementen terug: zo zijn er ook nu weer verschillende versies van Knack, die elk hun eigen vaardigheden bezitten. Door heldere kristallen op te nemen kun je in Stealh-Knack transformeren, die immuun is voor laserstralen. Neem ijzer op om stroomverbindingen aan te leggen en gebruik ijskristallen om je vijanden te bevriezen. Ook de schatkisten met gadgets, die in kleine verborgen ruimtes verstopt zitten, maken hun rentree.

En hoe ik eerder over de glorietijden van de kindvriendelijke platformers in deze variant sprak, kan een goede co-op functie natuurlijk ook niet ontbreken. Zoals een echte gezinsgame hoort te zijn is dit spel lekker met z’n tweeën op de bank te spelen. Het is mogelijk de gehele game met twee Knack’s te doorkruisen en wanneer je dat doet, zijn de personages in de game zo goed op elkaar ingespeeld dat je elkaar in het strijdveld kunt aansterken door unieke co-op moves te gebruiken.

Conclusie

Hoewel de kern hetzelfde blijft, heeft de studio zijn uiterste best gedaan om alle negatief beoordeelde aspecten aan te pakken en zo een game te creëren met een goede variatie aan vechten, klimmen en puzzelen. Waar de combat in het vorige deel aan de pittige kant was, is de moeilijkheidsgraad nu precies af te stemmen op waar jij als speler behoefte aan hebt. Zo is dit spel voor zowel kleine kinderen als doorgewinterde gamefanaten een verfrissende en uitdagende ervaring. Het spel moedigt aan om lekker met z’n tweeën op de bank te spelen en de glorietijd van dit platformgenre te laten herbeleven. Wel is het jammer dat het verhaal oppervlakkig blijft en alleen in de Nederlandse nasynchronisatie gespeeld kan worden. Maar dat waren dan ook mijn enige minpunten.