Agents of Mayhem

Agents of Mayhem is de nieuwe game van Volition, de studio die voornamelijk bekendstaat om de Saint’s Row-serie. De nieuwe game speelt zich ook af in datzelfde universum, wat voornamelijk tot uiting komt in de terugkeer van karakters als Persephone Brimstone en Johnny Gat. In Zuid-Korea (om precies te zijn: in hoofdstad Seoul) is Dr. Babylon neergestreken met snode plannen die te maken hebben met zijn donkere-materie-bom. Deze bom is in staat om de realiteit zélf vernietigen. Aan MAYHEM (Multinational AgencY Hunting Evil Masterminds) de taak om hem en zijn luitenanten tegen te houden. Over-the-top? Reken maar! Flinke schietactie? Check! Leuke game? Lees verder om daar achter te komen.

Oh oh Seoul

Na de beginmissie, waarin agenten Fortune, Hardtack en vooral Hollywood de zaakjes flink verpesten voor MAYHEM, word je vrijgelaten in Seoul. Deze stad kun je betreden vanuit het centrale hoofdkwartier van de organisatie uit de titel, waar je tevens de samenstelling van je driekoppige team kunt aanpassen als je eenmaal meer Agents hebt vrijgespeeld door middel van het voltooien van missies. In totaal kent de game, exclusief DLC, twaalf karakters die allemaal behoorlijk charismatisch zijn. De drie eerdergenoemden zijn de agenten die je in het begin tot je beschikking hebt, maar al snel krijg je toegang tot missies om meer personages vrij te spelen. Elk karakter kan verder worden aangepast door middel van allerlei upgrades, die uiteraard net zo over-the-top zijn als de agenten zelf. Tijdens het spelen kun je met een druk op de knop schakelen tussen je verschillende Agents, die allemaal hun eigen stijl en wapens hebben. Zo kun je dus behoorlijk wat combinaties creëren.

De stad Seoul past hier dan ook perfect bij: het is een metropool die over-the-top ademt. Tech-expo’s waar allerlei belachelijke snufjes en technologieën worden tentoongesteld, gigantische billboards, noem het maar op. Natuurlijk horen hier ook de (letterlijk) torenhoge gebouwen bij, maar dit doet niet af aan de openheid van de wereld. In Agents of Mayhem stapt Volition namelijk af van de traditionele dubbele sprong… in ruil voor de driedubbele sprong! Dit zorgt ervoor dat zelfs de hoogste gebouwen te beklimmen zijn, al dan niet met een balkon of trappenhuis als tussenstation. Daarnaast hebben sommige personages het vermogen om muren te beklimmen, waardoor de daken van zelfs de hoogste gebouwen eenvoudig te bereiken zijn. Hetzelfde geldt natuurlijk voor de kwaadaardige organisatie LEGION, die op redelijk veel plekken in Seoul scherpschutters bovenop gebouwen stationeert om jouw Agents het leven zuur te maken – of te beëindigen, zo je wilt.

Gemiste coöp-kans

Maar Agents of Mayhem draait vooral om de missies, want als je de open wereld van Seoul in gaat, doe je feitelijk hetzelfde als in de verhalende content: LEGION-onderdanen kapotschieten en chaos veroorzaken. Hoewel dit in theorie leuk klinkt, wordt de pret een beetje gedrukt door een gemiste kans: er is geen coöp- of multiplayer-modus aanwezig. Hierdoor gaat het vrij snel vervelen om met Agents rond te rennen en/of rijden in Seoul. De mogelijkheid om samen met vrienden chaos te veroorzaken zou Agents of Mayhem écht leuk hebben gemaakt, vooral vanwege de vele verschillende karakters in de game. Zoals ik al eerder aanhaalde, zijn er twaalf karakters en bestuur je als speler drie van die personages. In theorie creëert dit dus de mogelijkheid voor een lokale multiplayer met vier mensen. Ik denk dat een dergelijke spelmodus het een stuk leuker zou maken om Seoul te verkennen.

Ook de missies zelf zouden op deze manier een stuk vermakelijker worden. Na een tijdje worden deze namelijk enigszins repetitief: je schiet kwaadaardige lui dood, hackt hier en daar een portaal en schiet nog wat kwaadaardige lui neer. De schietactie is lekker, maar zonder verdere substantie gaat het na een aantal missies toch een beetje vervelen. Agents of Mayhem is in zijn huidige vorm dan ook een game die je niet urenlang moet spelen: het is leuker om af en toe een of twee missies te voltooien dan om in één ruk door de halve game te jagen. Een coöp-modus zou de potentiële speelduur met vele uren verlengen.

Verstand op nul en gas erop!

Van het verhaal hoef je natuurlijk niet veel te verwachten en wel om twee redenen. Allereerst pretendeert Volition helemaal geen diepgaand verhaal te bieden: dit is een game die zijn inspiratie vindt in old-school series als The A-Team, dus alles staat ten dienste van de actie. Lange cutscenes zouden die alleen maar in de weg zitten. De tweede reden is praktisch van aard: alle karakters zijn beschikbaar in bijna alle missies en zijn dan ook voorzien van stemmenwerk voor alle missies. Zo kan de bloedserieuze arts Rama nog steeds prima lachen om Uranus-grappen die voortvloeien uit de informatiebandjes van het Planetarium. Als het verhaal dan ook nog allerlei vertakkingen zou kennen, zouden de kosten voor de stemacteurs te pan uit rijzen.

Dat alles ten dienste staat van de actie, is ook duidelijk te merken in de gameplay: álles draait om actie en chaos creëren. Af en toe moet je je wapen herladen, maar elke Agent heeft een oneindige voorraad munitie bij zich, zodat je niet hoeft te zoeken naar kogels. Dat zou alleen de actie maar in de weg zitten. Moet je een flinke afstand overbruggen naar een volgend objective? Roep een van de voertuigen van MAYHEM op en je bent in een mum van tijd op locatie. Ook het schakelen tussen Agents is lekker vlot: het is niet nodig om dekking te zoeken, je kunt gewoon schakelen als een van je personages bijna dood is of je een andere tactiek wilt inzetten.

Conclusie

Agents of Mayhem is een vermakelijke game, maar wordt na een tijdje repetitief. De actie is heerlijk snel en alles ademt over-the-top goedheid. Het tempo is heerlijk hoog: verstand op nul en vol gas knallen. Wel wordt het geheel na een tijdje repetitief door een gebrek aan gameplay-variatie. Agents of Mayhem is heerlijk als je bijvoorbeeld even wilt gamen tijdens je studeerpauze, maar niet om urenlang achtereen te spelen. Het spel zit echter boordevol coöp-potentie, dus mocht er een dergelijke modus worden toegevoegd, voorzie ik wél urenlang speelplezier. Volition, grijp die kans.