Daar was hij weer: Crackdown 3. Na bijna twee jaar van de aardbodem te zijn verdwenen, maakte de “super sandbox” van Microsoft weer een terugkeer op de Xbox E3 Media Briefing van vorige week. Veel explosies, bakken met chaos en zelfs een bombastische verschijning van de legendarische Terry Crews. In veel aspecten lijkt Crackdown zijn straatje gevonden te hebben, maar wordt het daarmee ook een goede game? Dat mochten we behind closed doors bij Microsoft en Sumo Digital uitvinden…
Kritische comeback?
Persoonlijk stemde de terugkeer van Crackdown 3 mij enigszins sceptisch. Na die langdurige radiostilte zo plotseling opduiken, om vervolgens meteen een vlotte releasedatum erachteraan te klappen? Het is een wat aparte aanpak voor een first-party titel als deze. Eentje die mogelijk wat twijfels op doet wekken. Twijfels die zelfs Terry Crews niet zo maar weg weet te schreeuwen.
Maar goed, Crackdown is dus terug van weggeweest. Als lomp knallende en crime fighting Agent mogen we binnenkort uitrollen om een totalitair eiland te ontdoen van de grip van Terra Nova. Een of ander bedrijf dat, naar het schijnt, niet helemaal volgens de regels speelt. Dus moeten zij — en hun volledige eiland — overhoop geknald worden, te beginnen bij de verschillende militaire en criminele facties die Terra Nova aanstuurt. Simpele insteek, maar dat is dan ook altijd de hoofdnoot van het bejubelde origineel geweest.
Ultra-geweld, nu geromantiseerd
In Crackdown bestrijd je vuur met vuur, en criminaliteit met ultra-geweld. Gewapend met enkel een paar gadgets en je bovenmenselijke eigenschappen, is het aan jou om het hele regime omver te gooien. En ja, het doel heiligt de middelen. Als omstanders soms moeten wegduiken omdat jij bad guys wilt bekogelen met vrachtwagens, dan zij het zo. Raketwerpers, lasers, geweren die zwarte gaten afvuren of bizarre explosieven; in Crackdown kun je ’t zo gek niet bedenken of je kunt het gebruiken tegen criminelen. De moral high ground is misschien volledig zoek, maar hé: het vult de avond met vermakelijke ongein. Voor vier man simultaan, welteverstaan.
Saillant detail daarbij is dat Sumo Digital (alsmede co-ontwikkelaar Reagent Games) het niet ziet zitten om je ooit uit die over-the-top chaos te halen. In de verhaallijn is er specifiek gekozen voor een totaal nul cutscenes. Afgezien van een vaste intro en outro dan. Het volledige narratief moet verder ‘vloeibaar’ zijn en naar jou — en dus de actie — toekomen. Niks geen verplichte missies of langdradige uitleg over hoe je dingen moet doen; je wordt vriendelijk verzocht maar wat in het rond te knallen en zelf uit te vinden hoe je de verschillende facties onderuit kunt halen. Het is een kwestie van roekeloos porren en hopen dat je de eindbazen op hun tenen trapt, dan pas komen ze je opzoeken.
Weinig houvast?
De Crime Map voorziet je daarbij nog enigszins van een overzicht. Een plan de campagne. Deze dynamische kaart toont wat je waar allemaal hebt opgeblazen en wat voor impact dat heeft gehad op de verschillende facties. Welke omgevingen (en speeltjes) heb je van de gangs gestolen en wie voelt zich daardoor in het nauw gedreven? Heb je een factieleider genoeg weten te pesten, dan komt deze mogelijk tevoorschijn voor een flink potje dick measurement van al jullie vaardigheden en wapengerei. Zodoende werp je het regime van Terra Nova stapje bij stapje omver, zonder dat je ooit gestoord hoeft te worden met de pretentie van een B-verhaal.
Toegegeven, ene mysterieuze ‘ECHO’ helpt je soms op weg met een belletje en bad guys kunnen elk moment ‘feedjacken’ om hun zegje te doen. Te midden van alle chaos doemen ze dan even als hologrammen op, gewoon om mede te delen dat ze een hekel aan je hebben en dat je het weldra zal bezuren. Alles volgens de richtlijnen der actieclichés. Het breekt de gameplay geen moment, maar de vraag is ook vooral of het genoeg diepgang biedt.
Natuurlijk moet een game als Crackdown het sowieso niet hebben van een enorm sterk verhaal, en des te meer van de bombastische, Michael Bay-esque gameplay. Daarin heeft Sumo Digital gelijk; je wilt de gamer niet te vaak ‘storen’ met de pretentie van een narratief. Niet als de beoogde non-stop actie daaronder lijdt. Toch voelt het nu wel weer erg karig. De focus op de gameplay is prima, maar mocht die op een gegeven moment toch gaan vervelen, dan is er wel erg weinig drijfveer om door te streven tegen Terra Nova. De slechteriken lijken al weinig origineel, de Agents blijven als vanouds stil en verder moet Crackdown het maar hebben van wat foute one-liners van een omroepstem of een occasionele eindbaas. En zelfs die komen weinig tot hun recht tussen alle explosies door.
Avondje B-vermaak, zonder vernieuwing?
Toch kunnen Crackdown-liefhebbers in hun handjes klappen. De (coöperatieve) gameplay van weleer is immers terug van weggeweest. De wereld is in elke dimensie tot drie keer zo groot en het wapengerei is uiteenlopender dan het ooit was. Naast die overtreffende trap staat de kern nog steeds als een huis: springen, schieten, Orbs verzamelen en uiteraard ‘Skills voor Kills’ scoren. Je rijgt alle chaos zo aan elkaar en wordt daarbij beloond voor de speelstijl waar jij op mikt. Dat kan aardig vermakelijk zijn, maar mijn inziens is het daarin tegelijkertijd weinig blijk van vernieuwing.
Noem me pretentieus, maar ik had graag gezien dat Sumo Digital écht een stap verder was gegaan met Crackdown. Niet alleen groter, maar vooral verder. Evolutie voor de franchise. Ruim zeven jaar na dato is het immers jammerlijk dat de serie niet ietwat meer mee heeft kunnen gaan met de tijd. Natuurlijk, de explosies en de variatie daarin is enigszins vergroot, maar binnen het genre maakt Crackdown 3 weinig echte groei mee. Grafisch doet de game bovendien wat ondermaats aan en ook het gevoel voor momentum in de animaties stamt schijnbaar nog uit 2010. En eerlijk gezegd vermoed ik dat het te laat is om die focus bij te stellen…
Voorlopige conclusie
Crackdown 3 doet in mijn geval vooral veel scepsis opborrelen. Enerzijds kan de gameplay vergeleken worden met een lekker foute B-actiefilm. De Michael Bay der games. Een simpele avond vol lomp vermaak, bijgestaan door een aantal maten en wellicht een pilsje of twee. Ik vraag me echter oprecht af of daar de ruimte voor is in de huidige markt. Hersenloos vermaak is er in overmaat, waarom dan juist gaan voor een nieuwe iteratie van een stoffige klassieker uit 2007? De gameplay is weliswaar uitvergroot, maar verder voelt het geheel misschien toch te veel als een blast from the past. Wat gezonde doorgroei was inmiddels op zijn plek geweest.
Toch kan Crackdown 3 schitteren in zijn eigen aspect. Coöperatief knallen en geen moment om hoeven te kijken naar verhaal, laadtijden of overbodige missies? Dat kan nog steeds een lekker lomp avondje voorstellen. Tot die tijd wachten we tot Sumo Digital meer bekendmaakt over de zogenaamde ‘cloud-based’ destruction die ons beloofd was, of gewoon de blooper reel van Terry Crews in zijn Crackdown-spandex. Beide zijn evenredig welkom.
Ik was enthousiast van de aankondiging en ik zie nu dat het vele uitstel en de lange stilte de game geen goed gedaan hebben. Het ziet er gedateerd uit en daar is wat mij betreft echt een kans mee gemist.
Het eerste deel was origineel en verfrissend en eenzelfde vernieuwing had ik hier toch wel verwacht. Dat die nu uitblijft is voor mij een reden om deze game aan mij voorbij te laten gaan. Jammer want het concept heeft de potentie wel.
Precies mijn punt. Deze game lijkt volledig stilgestaan te hebben de afgelopen paar jaren. Zelfs de aanvankelijke onthullingstrailer bleek in retrospect meer vernieuwing te brengen dan de huidige staat van de game nu.
De nieuwigheden die wel geïntroduceerd worden, lijken ofwel matig uitgewerkt (zoals het chaotische ‘feedjacken’ om verhaal te leveren) of op de backburner gezet te worden, zoals we nu zien met de cloud-based destruction die voorheen zo trots beloofd werd.
Ben erg benieuwd of ze op aanstaande Gamescom nog snel gaan knallen met een interessante multiplayer. Mocht dat niet het geval zijn, dan vermoed ik dat Crackdown 3 een aardig onsamenhangend geheel zal gaan worden. Chaotisch en leuk voor even, maar niet bepaald mindblowing in kwaliteit.