Base building is terug! De Dawn of War-serie is al jaar en dag een gevestigde franchise en na het faillissement van THQ, vond SEGA het tijd de licentie op zich te nemen en ontwikkelaar Relic Entertainment het recht te geven Warhammer 40.000: Dawn of War 3 te creëren, met base building. Op Gamescom mochten we met de singleplayer campagne aan de slag, maar Daniël was onlangs in Londen om voor het eerst zijn handen te leggen op de multiplayer. En wat waren het harde potjes!
Multiplayer op Acheron
Warhammer 40.000: Dawn of War 3 pakt de beste elementen van de vorige delen en laat dan ook base building terugkeren! Op kleine schaal, want het draait op de planeet Acheron voornamelijk om het trainen van units en de vijand plat te leggen. Je start met een enkel gebouw en met een aantal werkers kun je per factie – de Space Marines, Eldar en Orcs – diverse gebouwen plaatsen om uiteindelijk een groots leger te hebben staan. We speelden in Londen een aantal 2 vs. 2 matches die er hard aan toe gingen. Vooral het eerste potje was behoorlijk pittig, want mijn teamgenoot en ik kozen beiden voor de makkelijkste factie, de Space Marines. Doordat onze concullega tegenstanders twee verschillende facties kozen, konden ze een heel andere strategie inzetten.
Het doel van Dawn of War 3 is dan wel het neerhalen van de vijand, maar daar zul je een aantal stappen voor moeten zetten. Zo moet je eerst de shield generator uitschakelen, waarna de grote turret vernietigen en de power uitschakelen volgen. De tegenstander is dan verloren. Maar, per factie zijn vijf elites te kiezen die het tij kunnen doen keren. Zo heb je veelal basiseenheden om mee te vechten, maar ook tanks, robots en mythisch-achtige wezens. De heroes zijn een stuk sterker en zeker de hogere tiers heroes zijn angstaanjagend.
Toen we onze eerste match verloren, gingen we voor een andere strategie. Andere facties en een strategie van aanvallen bepalen. De Space Marines zijn bijvoorbeeld goed voor early game en dus sterk om te rushen, terwijl de Eldar mid game en de Orcs late game sterker zijn. Zodoende kun je communiceren of rushen een goed idee is, of de rush van de vijand eerst tegenhouden en dan zelf toeslaan. De balans hierin is goed gevonden, want zodra je mid of late game zit, moet je als Space Marines op gaan passen. Onze rush tijdens een match werd bijvoorbeeld gestopt en daarna is het voor beide partijen lastig te overheersen. Voorbeeld: een mislukte rush werd uiteindelijk een potje van een uur, omdat elke partij aan het upgraden was en er constant aan beide kanten een stroom aan vijanden werd gestuurd en er lang geen winnaar uit kwam.
Overzicht?
Wat snel opvalt is dat de maps zijn opgebouwd als een soort League of Legends. De uitvoering is echter totaal anders, maar er zijn verscheidene punten op de map die je over moet nemen om resources en energie te krijgen. Hiermee kun je gebouwen plaatsen en units trainen. In het begin voelt het als een flinke binaire code. Dawn of War 3 geeft je namelijk zoveel informatie, zoveel kleine details per unit, per gebouw, per upgrade, per Hero et cetera. Het is even puzzelen waar alles voor dient en zelfs na een aantal potjes spelen weet je nog maar een fractie van de game. En dat is voor zo’n kort event zonde, want je wilt een strategiegame een groot deel van de dag spelen om alles – of in ieder geval veel meer – te ontdekken.
Sommige RTS-games pak je snel op, Dawn of War 3 is een uitzondering. Het mist her en der overzicht en je wordt overrompeld door informatie, functieomschrijvingen en meer. De game bevat natuurlijk een fantasy-setting en je weet soms totaal niet waar iets voor dient. Overzichtelijk is het dus niet in het begin, maar het spel voelt dan gelukkig wel voor de diehard speler. Hoewel het base builden behoorlijk karig is, heb je genoeg ruimte voor de rest. En dat is begrijpelijk, want door de diversiteit in units zijn er legio tactieken te verzinnen en heb je daar je handen vol aan. Neem je langzame, maar ijzersterke units mee of ga je vooral voor long-ranged eenheden? Een gulden middenweg is er altijd, tactieken om de vijand in de hoek te drijven zijn er genoeg. Leer elke factie van binnen en buiten kennen en je komt achter de sterke en zwakke punten. Op den duur weet je hoe je het beste kunt rushen of een potje juist kunt rekken om je elites in te zetten en met een geavanceerd en geüpgraded leger ten strijde te trekken.
Voorlopige conclusie
Met Warhammer 40.000: Dawn of War 3 lijken fans eindelijk weer lekker gemaakt te worden, want de strategiegame voelt enorm lekker. Het gemis van base building in Dawn of War 2 wordt deels goedgemaakt in dit derde deel, al ligt de focus op de gevechten en het vernietigen van specifieke elementen. De drie facties voelen aardig gebalanceerd en elke unit heeft een sterk en zwak punt, waardoor de overwinning nooit direct duidelijk lijkt. Weet je een rush van de tegenstander te stoppen, dan kan het een lange, adrenaline pompende match worden en dat is positief. De Space Marines, Eldar en Orcs verschillen tevens ook genoeg van elkaar om eigen tactieken te hebben. En bovendien zit Dawn of War 3 vol met upgrades, heroes en elementen om de game volledig om te gooien. We moeten wachten tot de release op 27 april, maar Warhammer 40.000: Dawn of War 3 kan een lekkere RTS worden!
De basebuilding miste ik enorm in deel 2.. Deel 3 ben ik enorm benieuwd na.