Review: Resident Evil 7: Biohazard

Beware, beware because you’re in for a scare! Resident Evil 7: Biohazard is er eindelijk en dus schuiven we gezellig aan bij de familie Baker voor een heerlijk maaltje. Capcom heeft zijn best gedaan om dit spel te distantiëren van de voorgaande spellen in de Resident Evil-serie. Ze beginnen met een schone lei en de vraag is of Capcom de oude fans weer kan aanspreken. In de preview heb je al uitgebreid kunnen lezen wat mijn eerste indrukken van Resident Evil 7: Biohazard waren, maar nu is het tijd voor het echte werk!

Zeker Baker

In Resident Evil 7: Biohazard speel je als Ethan Winters die op zoek is naar zijn vriendin Mia. Mia is al een aantal jaar vermist en na een vreemde oproep wordt Ethan naar het huis van de familie Baker gelokt. Vervolgens begint je gestoorde avontuur in het huis van de familie en komen vele groteske gruwels om de hoek kijken. De familie Baker houdt er nogal sinistere praktijken op na en het is aan jou om de weg naar veiligheid te vinden.

Het verhaal van Resident Evil 7: Biohazard is verknipt, maar niet spectaculair. De presentatie van de familie Baker is het meest interessante aspect van het verhaal, maar dat heeft vooral veel met de atmosfeer te maken. De Bakers zijn duidelijk niet helemaal honderd en vormen een bedreiging, omdat ze niet met een simpele kogel in het hoofd gestopt kunnen worden. Als speler krijg je het gevoel dat je hulpeloos bent tegenover de Bakers, om nog maar te zwijgen over de andere monsters in het huis.

In de versie die ik voor mijn preview speelde was de introductie niet aanwezig, waardoor de context voor mij nogal ver te zoeken was. Gelukkig heb ik nu de introductie ook goed kunnen ervaren en dat is geen overbodige luxe, want de game heeft deze context duidelijk nodig. Mijn eerste indruk van Ethan was tijdens mijn preview-sessie namelijk niet denderend, maar gelukkig is dat wat bijgesteld. Door middel van aantekeningen en foto’s worden kleine hints gegeven over wat er met de familie is gebeurd en hoe het zover heeft kunnen komen. Zo zie je maar weer hoe belangrijk context en setting voor een spel is.

Puzzelpret

Capcom is in Resident Evil 7 weer teruggekeerd naar de oude formule van de serie. Het gros van de game ben je bezig met het oplossen van puzzels om verder te komen en dat gaat gepaard met de menig vijandige ontmoetingen. Het huis van de Bakers bevat namelijk veel geheime deuren, schuilplekken en puzzels. Ethan moet vanaf het moment dat zijn avontuur begint al direct aan de slag, maar niet zonder consequenties. De vader van het huis, Jack Baker, maakt zijn ronde door het huis en zal genadeloos toeslaan als hij je vindt.

Het verschil tussen Resident Evil 7 en zijn voorgangers is dat de game nu in first-person in plaats van een perspectief vanuit de derde persoon. De klassieke Resident Evil-spellen hadden stroeve controls om het de speler lastiger te maken en dat is in Resident Evil 7 nog steeds het geval. Het huis zit vol met smalle gangetjes en krappe kamers, dus tijdens gevechten is er weinig ruimte om te manoeuvreren. Niet dat dit in een open ruimte wel zou kunnen, want Ethan is niet bepaald Usain Bolt. De beste man loopt zelfs tijdens het rennen nogal langzaam, terwijl vijanden juist heel snel kunnen zijn.

Dat brengt mij naar een puntje van frustratie, want zoals ik eerder beschreef loopt onze grote vriend Jack Baker al vanaf het begin door het huis. Ethan heeft in het begin van de game nog niet de middelen om Jack af te weren en dus volgt een kat en muisspel a laTom en Jerry om hem af te schudden. Echter, Jack is veel sneller dan Ethan en dus is het een probleem om hem af te schudden. Zelfs als je dat wel lukt blijft hij negen van de tien keer doodleuk rond het gebied hangen waar je nou net moet zijn. Daarbij krijg je ook amper ruimte om na te denken waar je heen moet of hoe je verder kan. Tijdens interactie met voorwerpen en het op de kaart kijken pauzeert het spel niet, dus Jack is vrij om te doen wat hij wil. Het doet sterk denken aan Nemesis van Resident Evil 3, maar dat maakt het niet minder vervelend.

Bazige bijters

Het spreekt voor zich, maar Ethan krijgt tijdens het verloop van het spel steeds meer wapens tot zijn beschikking. Net als de klassieke Resident Evil-spellen moet je goed op je ammunitie en levensmiddelen letten omdat je al snel verlegen zit om kogels en geneesmiddelen. Het is mogelijk nieuwe kogels en levensmiddelen in elkaar te zetten als je de juiste materialen verzameld hebt, maar dat moet je strategisch gebruiken. De materialen zijn ook maar beperkt, dus als speler moet je nagaan wat je op dat moment echt nodig hebt. Ook moet je rekening houden met de hoeveelheid spullen die je mee kunt dragen, want je komt veel belangrijke voorwerpen tegen die je nodig hebt voor een puzzel. Het maakt vooruit plannen lastig, omdat je nooit weet wanneer je weer eens in het nauw wordt gedreven. Bovendien bevat het spel ook uitdagende ‘boss battles’.

Waar Resident Evil 7 wel moeite mee heeft is het geven van feedback tijdens de baas-gevechten. Doorgaans zijn gevechten met bazen best wel vermakelijk. Het komt regelmatig voor dat je iets speciaals moet doen om een baas uit te schakelen naast de reguliere regen van kogels. Toch is het vaak lastig om te zien of wat je doet echt werkt. De bazen kunnen veel schade weerstaan zonder een duidelijke que te geven of wat je doet ook echt effect heeft. Wees echter niet bang, want met genoeg doorzettingsvermogen kun je ze neerhalen.

Horrorscoop

Een belangrijk onderdeel van het spel is natuurlijk de horror. De voorgaande delen van Resident Evil werden meer gezien als actiegames, omdat de focus op horror steeds meer werd verruild voor explosies. Dat neemt niet weg dat Capcom in elke Resident Evil wel een unieke atmosfeer weet vast te leggen zoals de geïsoleerde Oost-Europeaanse krochten in Resident Evil 4 of het gevaar van het klamme Afrika in Resident Evil 5. Elk deel heeft zijn eigen charme en prikkelt de speler op een andere manier en dat is in Resident Evil 7 niet anders. De familie Baker heeft een authentiek enge ‘hillbilly-vibe’ waarvan je weet dat je ze tegen zou komen als je ooit eens een bezoekje aan Louisiana in Amerika zou brengen.

Grafisch ziet het spel er fantastisch uit voor wat het probeert te doen. Capcom heeft geprobeerd alles er zo realistisch mogelijk uit te laten zien en dat is ze aardig gelukt. Het spel is duidelijk nog steeds een spel, maar op sommige momenten voelt het huis van de familie Baker wel levensecht aan. Een enkele keer is het wel voorgekomen dat vijanden lichtelijk begonnen te glitchen zoals toen ik gepakt werd in een deurpost. Het spel teleporteerde zowel mij als de vijand ineens achter de deur waarna het domme beest ineens vast zat tussen een muur en achter een open deur. Het arme monster wist niet hoe hij de deur dicht moest doen om er langs te kunnen en besloot in schaamte te despawnen. Het gebeurt niet vaak, maar soms kan er wel eens een klein incident plaatsvinden..

Om het spel op een andere manier te beleven kun je ervoor kiezen het spel in virtual reality te spelen. Resident Evil 7 is namelijk op de PlayStation 4 beschikbaar op PlayStation VR en wordt laten ook beschikbaar in VR op andere apparaten. Het spel is zowel met als zonder VR te spelen dus het biedt alleen en andere spelervaring. Hierbij moet ik wel benadrukken dat ik het spel nog niet in Virtual Reality heb gespeeld, maar dat komt nog. Wel heb ik al een aantal momenten meegemaakt waarvan ik zeker weet dat ze speciaal voor VR zijn vormgegeven.

Conclusie

Resident Evil 7: Biohazard is in zijn kern een goed spel dat voor horror-fanaten zeker de moeite waard is. Als ik een vergelijking zou moeten maken komen Outlast en P.T. (Silent Hills) direct naar boven. Het voelt als een fusie tussen die twee games. Het spel heeft wat schoonheidsfoutjes in de uitwerking zoals bijvoorbeeld het geven van feedback tijdens baasgevechten, maar niets dat niet te overzien is. Het narratief voelt wel wat leeg aan, omdat er vrij vroeg duidelijk is welke kant het spel op gaat en er naast wat losse hints niet veel uitgebeeld wordt. De puzzels in het spel zijn goed te doen als je een beetje geduld hebt en alle kamers goed doorzoekt. De VHS-segmenten breken de normale gameplay wat op en bieden soms nog een echte hoofdkraker. Fans van de oude Resident Evil-spellen zullen prettig verrast zijn met het eindresultaat, ook al mis ik persoonlijk wel de oude cast.