Tijdens mijn vorige Master X Master preview werd ik rondgeleid door een coöp-missie om een beetje feeling te krijgen voor de spelmechanieken die ‘MXM’ onderscheiden van andere MOBA’s. De map Titan Ruins zal veel ervaren MOBA-spelers echter bekender voorkomen: twee teams van vijf spelers (iedere speler als altijd met twee ‘Masters’) die zich verdelen over drie gespiegelde lanes en proberen de vijandelijke basis te vernietigen. In dit geval eentje die de term ‘Titan Core’ draagt. Ondertussen worden beide teams, enigszins volgens verwachtingspatroon, versterkt door computergestuurde minions. Laten we dus eens kijken hoe de vernieuwende factoren het doen in deze meer traditionele spelmodus…
Strijd der Titanen
Laten we beginnen bij het begin: hoe komt Titan Ruins aan zijn naam? Die is te danken aan de Titans die een team komen ondersteunen op het slagveld. Elke keer als een team honderd punten verdient, bijvoorbeeld door vijanden te doden of een objective te veroveren, verschijnt er een Titan aan de kant van dat team. Deze Titans hebben twee effecten: ze geven de teamleden een bonus én zorgen ervoor dat het vijandige team een flinke baas moet verslaan. In totaal zijn er drie typen Titans, die elk andere bonus bieden. Ook hierin is bepaald niet veel afgeweken van de standaardformule. De eerste Titan geeft een defensieve bonus. De tweede zorgt voor hogere overlevingskansen door stamina regeneration en life steal een boost te geven en de derde Titan is gespecialiseerd in de offensieve kant van het verhaal.
Als een Titan sterft, dropt die een Titan Shard. Als je zeven van die objecten veilig naar de Titan Core van je team weet te loodsen (geen gemakkelijke taak), kan één van je teamleden zelf in een Titan Incarnate veranderen. En waar je als normale speler kunt schakelen tussen twee karakters, kun je als Titan Incarnate schakelen tussen twee aanvalsmodi: een richt zich op het uitschakelen van spelers en andere bewegend gespuis, de andere op het vernietigen van gebouwen – waaronder de vijandelijke Titan Core.
Titaan onder de MOBA’s?
Ik hoor het je denken: leuk, al die gameplay-beschrijvingen, maar hoe speelt het nou? Kort gezegd: vermakelijk, maar verre van revolutionair. Als je al eens eerder een MOBA hebt gespeeld, vind je in Master X Master niet veel nieuws onder de zon. Ja, het schakelen tussen twee Masters kan een potje in het begin omdraaien. Echter, de woorden ‘in het begin’ zijn hier de sleutel. Na een tijdje weet je wel welke speler welke karakters onder de knoppen heeft, vooral als de communicatie binnen je team een beetje op orde is. Het pluspunt is dat de nadruk op communiceren nog wat groter wordt, maar al met al is en blijft de game een vrij standaard MOBA die eigenlijk in alles aanvoelt als een League of Legends of een Dota 2.
Dat is jammer, want er zit écht wel potentie in MXM. NCSoft weigert helaas om al te radicaal af te wijken van de MOBA-formule die we kennen, waardoor het uiteindelijk toch weer aanvoelt als de zoveelste game binnen het genre. Ik juich de vernieuwingen toe, maar alsjeblieft: voer het verder door! Verander bijvoorbeeld ook eens wat aan dat typische (en naar mijn mening schijtirritante) looptempo, of verander het minion-systeem. Denk groter, niet kleiner; alleen zo kun je je als MOBA-ontwikkelaar onderscheiden binnen de behoorlijk verzadigde markt.
Voorlopige conclusie
Net als in de video preview van mijn mede-Brabo’s Tom en Marcel kan ik niet heen om het dertien-in-een-dozijngevoel waar Master X Master je mee achterlaat. Het wisselen tussen Masters is innovatief en het kán potjes compleet omdraaien, maar op den duur weet de tegenstander natuurlijk ook wel welke karakters jij speelt. Dit geldt des te meer als de communicatie tussen de vijandelijke teamleden goed in orde is. Kortom: qua opzet probeert NCSoft wel íéts nieuws te doen, maar ik betwijfel of het radicaal genoeg is om MXM te onderscheiden van de, uhm, titanen in het genre…
