Square Enix heeft altijd een houtje gehad van dingen op hun eigen manier doen. Dat is niet erg, want een eigen identiteit hebben is belangrijk als ontwikkelaar. World of Final Fantasy is een goed voorbeeld van wat de identiteit van Square Enix nou precies inhoudt. Met deze schattige game doet Square Enix eer aan hun meest bekende franchise, Final Fantasy. In de preview heb je kunnen lezen hoe mijn eerste indrukken met het spel waren en ga ik dieper in op de art-style die bij de meeste mensen waarschijnlijk doet denken aan een Funko-pop.
Eerbetoon
Hoewel de meningen over elk deel in de Final Fantasy-reeks verdeeld zijn blijft de serie ongekend populair. Veel prijzende tongen spreken van de moeder aller JRPG’s omdat er zoveel bekende mechanieken uit de serie overgenomen zijn in soortgelijke games. Dat neemt niet weg dat Square Enix altijd iets anders probeert te doen met Final Fantasy. Voor een eerbetoon aan de Final Fantasy-serie maakt dat het voor World of Final Fantasy wel lastig, omdat er zoveel verschillende gameplay-elementen samen moeten komen in een functioneel pakketje. Gelukkig kan ik melden dat World of Final Fantasy erin slaagt voor het merendeel de juiste elementen te pakken!
Opvallend genoeg zijn de oude spelmechanieken niet genoeg voor Square. Naast de bekende elementen als turn-based combat, aanvallen en vijanden doet World of Final Fantasy er nog een uniek schepje bovenop met het stacking-systeem en het spelen met groottes van de hoofdpersonages. Square toont hiermee aan dat dit spel niet alleen op de glorie van de oude games meerijdt, maar ook zijn eigen ding doet. Om het eerbetoon helemaal af te maken komen er een aantal bekende gezichten van het Final Fantasy-universum langs.
Gigalo
World of Final Fantasy volgt het verhaal van de tweeling Lann en Reyne, die aan geheugenverlies leiden en zich ineens in een vreemd avontuur bevinden. Ze worden naar een andere wereld geleid en komen hier in aanraking met kleine monsters die Mirages heten. Lann en Reyne komen erachter dat ze de kracht hebben om de kleine beestjes te vangen en zelf te gebruiken. Pokémon? Jazeker, dat doet veel denken aan Pokémon. De Mirages hebben verschillende groottes en kunnen evolueren om nieuwe vormen aan te nemen.
Het verhaal van World of Final Fantasy is wel een heikel punt. World of Final Fantasy voelt in zijn uitvoering van het verhaal soms nogal schizofreen aan. Het ene moment is alles heel lichthartig, grappig en vrolijk en het andere moment is het weer enorm serieus. Er zijn tal van andere spellen die dat ook doen, maar emotionele of serieuze momenten komen niet echt sterk over als je naar schattige chibi’s zit te kijken. Dit zit hem voornamelijk in de uitwerking van emotie en diepgang omdat de artistieke stijl van World of Final Fantasy dat een beetje in de weg staat. Lann en Reyne kunnen in hun Jiant-vorm makkelijk gezichtsuitdrukkingen maken die passen bij een gegeven situatie, maar het is heel moeilijk om dramatische momenten serieus te nemen als een kleine bobblehead met een klein scala aan gezichtsuitdrukkingen probeert geëmotioneerd over te komen. Het helpt dan ook niet dat het verhaal zelf al niet veel soeps is en op trouwe Square Enix-wijze aan de man gebracht wordt, verwarrend en dromerig dus. Hoofdpersonages Lann en Reyne zijn redelijk geschreven maar beginnen met hun trekjes soms irritant te worden. De momenten met bekende Final Fantasy-iconen kunnen soms echter wel voor leuke momenten zorgen die het doorspelen weer waarde geeft.
Knokkende kleintjes
Het vlees van de game is natuurlijk het knokken! De oude turn-based vechtstijl is helemaal terug met een vers randje. Doorgaans is de bedoeling dat de hoofdpersonages en de vijanden allemaal automatisch op een tijdlijn omhoog klimmen. Het personage dat de top bereikt mag een beurt maken en verschijnt vervolgens weer onderaan. De snelheid van je personage heeft invloed op hoe snel je op de tijdlijn beweegt, dus een sneller personage betekent sneller aan de beurt zijn. Al met al is het vanzelfsprekend, maar er zijn opties die een heel andere speelervaring kunnen geven. Er is namelijk de mogelijkheid om te kiezen of de tijdlijn stil staat of door gaat als er iemand aan de beurt is. Als je ervoor kiest om de tijdlijn stil te zetten tijdens je beurten krijg je wat ruimte om na te denken over wat je precies gaat doen. Thrillseekers kunnen ervoor kiezen om beurten van vijanden door te laten lopen terwijl er commando’s gekozen wordt. Voor ieder wat wils dus.
Verder kun je instellen of je een klassiek commando-menu wilt hebben of gewoon met shortcuts werkt. Het is mogelijk om via de shortcuts bij commando’s te komen, maar dat is wel weer een extra knop die steeds ingedrukt moet worden. Shortcuts zijn dus situationeel. Het gros van de spelers zal gewoon met het klassieke menu aan de slag gaan. Tijdens gevechten is het kiezen van een strategie altijd aan de speler. Alle essentiële aanvalsmogelijkheden zijn van de partij.
Kekke stack
Wat voor nieuws World of Final Fantasy tijdens de strijd naar de tafel brengt is het opstapelen van je teamleden. Een voordeel van een stapel is dat alle personages hun krachten delen dus aanvallen en statistieken als levenspunten worden samen gevoegd. Daarentegen heb je dan maar één eenheid op de tijdlijn om een beurt mee te maken. Stapels zijn verdeeld in leden van verschillende groottes in de klasse Small, Medium en Large. Er kan maar één personage de rol van die groottes voldoen en Lann en Reyne moeten er ten alle tijden in zitten. De hoofdpersonages nemen in hun Jiant-vorm de positie van Large in en als Lilikin zijn ze Medium. Het leuke is dat je voor Lann en Reyne in beide vormen een verschillend team in elkaar kan zetten. Het kunnen wisselen van gedaante maakt dat de grijze massa lekker kan puzzelen over wat een fijne set-up is per situatie.
De Final Fantasy-iconen doen ook meer in het spel dan alleen hun koppie laten zien. Na het ontmoeten van de helden krijg je de mogelijkheid ze te gebruiken in gevechten, maar dan moet je wel eerst hun medaille kopen. Er is de mogelijkheid om drie van deze medailles op te spelden en mee te nemen de strijd in. Elke held doet iets anders en dat gaat natuurlijk gepaard met toffe filmpjes die zijn of haar karakteristieken goed weergeven. Sephiroth keilt bijvoorbeeld een gigantische meteoor op de vijand terwijl zijn intimiderende themasong speelt. De helden oproepen verveelt nooit, maar helaas is het niet mogelijk om ze continu aan de mouw te trekken. Voor het oproepen van de helden heb je te maken met een speciale meterbalk die eerst gevuld moet worden. Het is voor de echte Final Fantasy-fanaat smullen om deze iconen hun ding te zien doen. Slabbetje om, want dat wordt kwijlen omdat het er werkelijk fantastisch uit ziet.
Conclusie
World of Final Fantasy is voor de echte Final Fantasy-fans een snack die niet genegeerd mag worden. Dit spel heeft waarde en doet zeker een hoop dingen goed, zoals bijvoorbeeld het vechtsysteem en de mooie graphics. Personen die niets met Final Fantasy hebben, maar wel van dit soort games houden, kunnen ook zeker vermaak uit World of Final Fantasy halen maar zullen veel referenties missen wat niet ten goede komt, gezien de mindere kwaliteit van het verhaal. De gameplay is sterk genoeg om het spel zelf te dragen maar valt misschien wel meer in de niche-zijde van het spectrum.
