Paper Mario Color Splash is dé game die moet bewijzen dat de Wii U nog niet dood is en vormt daarmee de laatste exclusieve titel voor de thuisconsole van Nintendo van dit jaar. Dit nieuwste deel in de Mario spin-offreeks stuurt de de Italiaanse snorremans op pad om kleur terug te brengen naar het verbleekte Prism Island, maar weet Color Splash zelf echter ook evenveel kleur te brengen in onze gamecollectie? Wij bespreken het voor je!
Eigenlijk hebben de Paper Mario-RPG’s al vanaf het begin een speciaal plekje veroverd in het hart van de meeste Nintendo-fans. Van het heerlijke artistieke stijltje tot de geweldig geschreven humoristisch dialogen in de games. Bijna alles deed de serie goed voor de fans! Voor velen kwam daar vier jaar geleden een verandering in met Paper Mario: Sticker Star op de Nintendo 3DS, die ons ineens grotendeels afscheid liet nemen van de RPG-onderdelen van de serie. In plaats daarvan kregen we een action-adventure-game, wat tegen het zere been stootte van veel fans.
Van stickers naar kaarten
Met Color Splash wil ontwikkelaar Intelligent Systems nu daarom een nieuwe inrichting inslaan om het oude én nieuwe fans naar de zin te maken. Zo keert deze deze nieuwste Paper Mario niet terug naar de RPG-roots van de serie, maar slaat de game ook niet blind dezelfde route in als diens handheldvoorganger. Enerzijds kun je namelijk lekker ouderwets naar hartenlust losgaan in turn-based battles, maar anderzijds krijgen we wat nieuws in de vorm van een kaartsysteem. Tijdens het avontuur vindt onze platte held namelijk allerlei kaarten die hij in moet zetten om te kunnen aanvallen. Dit varieert van de welbekende hamer en sprong tot meer extreme aanvallen, zoals het inzetten van een brandblusser of een theepot. Helaas brengt dat nieuwe systeem ook een hoop frustratie met zich mee.
Wanneer je namelijk een aanval wil selecteren en uitvoeren, word je elke keer gedwongen om door een heel rijtje aan commando’s te gaan op je GamePad! Per beurt moet je een kaart kiezen, deze inkleuren met verf en deze vervolgens nogmaals selecteren om daarmee aan te vallen. Een snelle battle zit er hierdoor niet meer in. Hoewel je gelukkig al wel snel meerdere kaarten per beurt in kan zetten en de besturing via de geavanceerde settings (wat vrij paradoxaal is) iets gebruiksvriendelijker kan maken, blijft het allemaal een stuk omslachtiger dan zou moeten. Hierdoor voelen de gevechten soms meer als werk aan dan lol. En dat is een regelrechte dooddoener voor een game.
Ondanks het omslachtige GamePad-systeem, zit Color Splash technisch gezien wel interessanter in elkaar dan Sticker Star. In tegenstelling tot die game voelt het nu namelijk wel (gedeeltelijk) aan alsof je de gevechten ergens voor doet. Veel vijanden laten namelijk hamertjes vallen, waarmee de papieren snorremans zijn verfmeter kan uitbreiden. Hierdoor kun je steeds meer verf dragen, wat je nodig zult hebben om de sterkere kaarten in de game te gebruiken tegen de ook steeds sterker wordende vijanden. Daarnaast kun je speciale zeldzame Thing-kaarten vinden (een variant van de Thing Stickers uit Sticker Star), die je realistische uitziende voorwerpen laten gebruiken in de papieren wereld en die nodig zijn voor bepaalde puzzels en boss battles. Naast dat deze kaarten goed zijn voor een ultieme aanval, zijn zij ook nog eens goed voor een heerlijk schouwspel op je televisie!
Artistieke climax!
Waar Paper Mario: Color Splash het duidelijk wel beter doet dan ooit tevoren, dat is op grafisch gebied. Man, wat is Color Splash een kunstwerk! Nog nooit leek een deel binnen de serie zo erg op papier: van de kleurrijke personages tot zelfs de kleinste onderdelen in de levels! Ondanks dat dit één van de laatste titels voor de Wii U zal zijn, bewijzen Intelligent en Nintendo hiermee wel nog eenmaal waar de thuisconsole al die tijd toe in staat was. Bij elk onderdeel van de game voelt het namelijk alsof je naar een interactief kunstwerk aan het kijken bent, wat het tot een zeer indrukwekkende grafische climax maakt.
Conclusie
Eerlijk gezegd is Paper Mario: Color Splash niet de titel geworden waar ik op hoopte. Ondanks het feit dat de game technisch gezien iets meer te bieden heeft dan zijn voorganger op de Nintendo 3DS, keert ook dit deel niet echt terug naar de geweldige roots die we kennen uit de klassiekers (zoals Paper Mario: The Thousand-Year Door). De innovatie die we daarvoor in de plaats krijgen, is voor mij eerder een bron van frustratie dan écht de broodnodige vernieuwing. Begrijp me niet verkeerd, Color Splash is geenszins een slechte game. Sterker nog, de game vormt één van de interessantere titels in het Wii U-assortiment – vooral door de verbluffende grafische stijl en de heerlijke dialogen in de game – en verdient zeker gespeeld te worden. Toch zal Color Splash helaas geen tijdloze klassieker worden.
