Het is zaterdagmiddag en de GamersNET Vriendendag is in volle gang. Samen met gewaardeerd bezoeker UncreatedKoen speel ik een potje FIFA 16. Ik ben in de aanval met ons aller vertrouwde N.E.C. Nijmegen, en sta met een nauwe 1-0 voor. Dan breekt Koen plots door. Twee spelers van hem tegen drie verdedigers van mij. Vanaf de zijkant stroomt zijn linksbuiten op, en ik ga er met twee spelers heen. De eerste wordt uitgekapt, en de tweede komt aanstormen om zijn schouder erin te zetten. Mijn keeper beschermt de korte hoek, en laat daarmee de andere kant compleet onbewaakt. Met een simpel passje langs mijn keeper en een intikkertje van de tweede aanvaller is het plots 1-1. Een typisch FIFA-goaltje, en dat heeft iedereen op de Vriendendag kunnen horen aan mijn gebulder…
FIFA 17 is het 23ste deel in de serie, als de we talloze World Cups, Streets, Managers en EK’s niet meetellen. Het nieuwste deel in de serie leunt op vernieuwing. Tijdens de verschillende presentaties rondom de E3 krijgen we The Journey voorgeschoteld, een speltype waarin je de jonge Alex Hunter op en rond het veld volgt op zijn weg naar de top. Daarnaast bevat FIFA 17 voor het eerst in de franchise de werkelijke managers langs de kant van het veld, wat aangekondigd werd door Jose ‘The Special One’ Mourinho. Hoewel FIFA waarschijnlijk een van de meest conservatieve series is in de game-industrie, hebben deze veranderingen de serie toch zeker goed gedaan.
Voorbeschouwing
De FIFA-franchise heeft al sinds mensenheugenis een grotere fanbase dan concurrent Pro Evolution Soccer. Is dat terecht? In de drieëntwintig jaar dat de serie bestaat, is er nog maar weinig veranderd aan het concept. Je hebt voetbalteams, speelt wedstrijden, en moet kampioen worden. Over de laatste jaren zijn er een aantal features bijgekomen, zoals het manager-speltype, de profcarrière en het alom bekende FIFA Ultimate Team (FUT). Over het algemeen wordt de serie elk jaar nét iets mooier, en nét iets moeilijker. Waar het in FIFA 2005 nog mogelijk was om direct vanaf de aftrap te scoren, is dat tegenwoordig aanzienlijk lastiger.
De game loopt op de nieuwe Frostbite engine, net als Battlefield en Star Wars: Battlefront, en ziet er behoorlijk uit. Ten opzichte van vorig jaar is de game niet veel mooier geworden, en dat is jammer. Wat wel tof is, is het feit dat je spelers daadwerkelijk gaan zweten naarmate ze langer in het veld staan. En niet alleen een plakkerig shirt, maar daadwerkelijk een glimmende nek en zweetstraaltjes langs het hoofd.
Het is ook fijn om weer eens te spelen met alle teams uit de grote Europese competities. Toen ik vorige week non-stop Pro Evolution Soccer speelde voor de review, miste ik teams als Bayern Munchen en Manchester United enorm. Klein nadeel is dat Corinthians en Flamengo exclusief aan PES voorbehouden zijn, maar erg relevant zijn deze Braziliaanse teams niet voor ons Nederlandse spelers.
Warming up
Iets wat in mijn ogen wél jaarlijks veranderd in de FIFA-serie is de focus van moeilijkheid. In het vorige deel lag de focus in mijn optiek namelijk heel erg op het verdedigen. Als speler had je meer controle over je verdediging, en werd het stoppen van een aanval een soort van minigame. In FIFA 17 ligt de focus dan weer vooral op de aanval. In het offensief heb je als speler veel meer mogelijkheden. (Steek)passes zijn vrij, en je zal dus zelf met je stick de gewenste schietrichting moeten kiezen. Datzelfde geldt voor doelpogingen. Zoals het gros waarschijnlijk wel gemerkt heeft, is het in FIFA 17 veel moeilijker om te scoren dan in zijn voorgangers.
Onder het aanvallen, vallen ook de dode spelmomenten. De corners, vrije trappen en penalty’s zijn op de schop gegaan, en worden nu (op penalty’s na) vertoond vanuit het perspectief van de televisiecamera, in plaats van over de schouders van de spelers. Tijdens penalty’s is dit perspectief wel behouden, en ook tijdens vrije trappen kan je hiervoor kiezen.
De dode spelmomenten zijn niet alleen in perspectief, maar ook in techniek aangepast. Corners neem je voortaan door een gele stip in het zestienmetergebied te bewegen, en de gewenste plek voor je voorzet te kiezen. Penalties is niet langer louter het indrukken van de schietknop, je stick naar links of rechts bewegen, en bidden dat de keeper niet de goede hoek kiest. Om strafschoppen te benutten kies je eerst de positie achter de bal, vervolgens kies je tijdens de aanloop je hoek én hardheid van het schot. Deze techniek is bijzonder lastig onder de knie te krijgen, maar ik heb al een aantal keer de keeper verschalkt met een rollertje in de hoek. Vrije trappen is een verhaal apart. Het perspectief van boven is een vloek, want je bent het volledige overzicht kwijt van wat er zich voor je afspeelt. Kies je ervoor een vrije trap te nemen vanuit het perspectief achter de speler, dan kies je ook hier de positie achter de bal, neem je de aanloop, en bepaal je de schotkracht. Minimaal net zo lastig onder de knie te krijgen, maar kan prachtige vrije trappen a la Roberto Carlos opleveren als je het goed doet.
Wedstrijd
FIFA kent, net als altijd, de vertrouwde modi. Je kan aan de slag als manager, een vriendschappelijke wedstrijd spelen met je favoriete team, profvoetballer worden en samen met je vrienden of alleen een toernooi afwerken. In al die modi zit eigenlijk geen veranderingen, want ja: never change a winning team. De echte vernieuwingen zitten hem in de langverwachte verhaalmodus The Journey en het FIFA Ultimate Team.
In The Journey krijg je Alex Hunter onder de knoppen. Beginnend op een veldje ergens in Londen zie je hem in een jeugdelftal kampioen worden. Negen jaar later. Alex heeft een voetbal-academie doorlopen en krijgt de kans zich te bewijzen voor de ogen van tientallen scouts. Uiteraard krijgt de jonge Hunter een profcontract. Veel meer ga ik niet verklappen over de modus, behalve dan dat het veel beter is dan wat je ervan verwacht. The Journey voelt als een combinatie van een Telltale-game en een ouderwets potje FIFA, en dat is heerlijke koele douche na een warme dag.
Tijdens de vele momenten naast het veld krijg je de kans om ofwel cool, ofwel vurig, ofwel gebalanceerd te reageren. Hoe je ook reageert, het zal consequenties hebben op de band met je fans, de manager of je teamgenoten. Op het veld krijg je een aantal doelstellingen, die je dient te behalen voor extra beloningen en respect van de manager. Hoewel ik er niet veel over mag zeggen, is The Journey zeker een grote vooruitgang voor de franchise. Deze nieuwe toevoeging biedt makkelijk een aantal uur aan speelplezier bovenop je standaard FIFA-fun.
De meest gespeelde modus van FIFA — FIFA Ultimate Team of kortweg FUT — is ook op de schop gegaan. Naast alles wat er vorig jaar inzat, kent de modus vanaf dit jaar ook FUT Champions en Squad Building Challenges. Die eerste is een spelmodus waarin je je dient te kwalificeren voor de Weekend League. Wanneer dat eenmaal is gelukt, kan je meedoen voor verschillende in-game beloningen en een plekje op de maandelijkse Leaderboards. In de Squad Building Challenges krijg je een bepaalde opdracht waarmee je een team samen dient te stelen, zoals spelers uit dezelfde competitie of van dezelfde nationaliteit. Ook hiermee zijn verschillende beloningen te verdienen, en de modus werkt nauw samen met de companion app.
Nabeschouwing
FIFA 17 blinkt ditmaal uit in iets wat we niet van de serie gewend zijn: vernieuwing. Met The Journey en onlinemodus FUT Champions heeft de EA Sports twee geweldig vermakelijke en vernieuwende elementen toe weten te voegen aan de game. Met name het verhaal rondom Alex Hunter in The Journey weet je als speler erin te zuigen, en laat je Hunters grootste fan worden. FUT is, tezamen met The Journey, wederom het vermakelijkste van de game. Het samenstellen van een eigen team blijft een geweldige bezigheid, en met een eigen team de allerbeste van de wereld worden blijft een droom voor iedereen.
Toch zitten er nog steeds verbeterpuntjes in de game. De nieuwe invulling van de dode spelmomenten is eigenlijk té complex voor een game als FIFA, al kan het voor vrije trappen wat meer vrijheid geven. Daarnaast lijkt het scoren moeilijker te zijn dan voorheen, en zou ik liegen als ik zeg dat er nog geen controller gesneuveld is hierdoor. Het grootste minpunt? Youri Mulder en Evert ten Napel. De kwelgeesten uit mijn nachtmerries zijn zelfs doorgedrongen tot The Journey. Electronic Arts, geef ons volgend jaar gewoon Sierd de Vos…