Dead Rising 4

Scepsis, dat is vooral waar de E3 hands-on van Dead Rising 4 me mee achterliet. De onduidelijkheid over wat het wil zijn, de nog wat logge controls, een aantal complete crashes van de demo bovendien: het was allesbehalve veelbelovend voor het eindproduct. Anderhalve maand passeert en ik tref mezelf in een knus kamertje, gevuld met drie leden van de pers en evenveel afgezanten van Capcom. Een tweede kans voor Dead Rising 4 om alsnog te overtuigen, los van de voorgaande flater. En ja, de scepsis lijkt ingedaald: Dead Rising 4 kan hard maken wat het nu uiteindelijk wil gaan brengen. En dat wordt hard.

Westerser dan ooit

Mijn grootste twijfels over Dead Rising 4 kwamen voort uit onduidelijkheid. Enerzijds wil Capcom terug naar de wortels van Dead Rising, terwijl de game over de afgelopen tien jaar toch een significante draai in toon heeft gemaakt. Weliswaar gaan we terug naar het pittoreske Willamette met oorlogsheld annex fotograaf Frank West, maar van de overwegend Oosterse invloeden van dat origineel is nagenoeg niks meer over. Dat creëerde een soort tweestrijd in mij. Die eerste Dead Rising wist met de soms wat bizarre toon een warm plekje in mijn hart te veroveren, terwijl de verwesterde vervolgen dat sentiment niet over konden brengen. Deze combinatie van de twee deed mij afvragen wat Capcom nu echt wilde bewerkstelligen met deze hommage.

Inmiddels is het meer dan duidelijk: Capcom settelt niet voor een mengelmoes van beide windstreken, maar blijft volledig trouw aan de formule van de latere delen uit de franchise. Frank en Willamette komen in volle glorie terug, maar nu in het radicale, over-the-top sausje waar we inmiddels aan gewend zijn geraakt. Droge one-liners, de meest bizarre wapens en vooral meer vrijheid dan ooit. Weg met tijdslimieten en verplichtingen: als jij een kwartier lang met een volautomatische katapult zombies af wil schieten op een nog grotere massa aan ondode lijken, doe dan lekker je ding. Capcom moedigt je nu juist aan om nóg uitbundiger te denken in je speelstijl. Dat wapen kan gekker, met kerstversiering en confetti bovendien.

“Duuude, wat nou als je een mechanische ijsco-moordmachine kon zijn? Dude.”

Dat is vooral wat de hoofdnoot van een hedendaagse Dead Rising-game is geworden. De wandelende lijken, de survivalmechanieken, de nieuwe omgevingen: het zijn allemaal middelen om jezelf in de meest bizarre zombiescenario’s te gooien. Het draait er niet om of je fatsoenlijk overleeft, maar meer in wat voor bizarre stijl je dat doet. Het uitgebreide scala aan geïmproviseerde wapens, voertuigen en vooral de uiteenlopende combinaties die je daarvan kunt maken, zijn hierin je grootste vriend. En ja, ook deze keer heeft Capcom zijn uiterste best gedaan om de meest waanzinnige voorwerpen om te toveren tot dodelijke verdedigingsmiddelen. Bijna alsof de bedenkers tijdens creatieve vergaderingen eerst gezamenlijk een enorme toeter oproken, en ze vervolgens bij elk ‘Wat als’-vraagstuk meteen aan het programmeren zijn geslagen.

In eerdere Dead Rising-games was het al mogelijk om wapens en voertuigen met elkaar te combineren voor nog meer zombie-moordplezier, in Dead Rising 4 wordt het ook mogelijk om Frank te ‘combineren’. Her en der kunnen spelers een zogenaamd Exo-pak vinden, dat an sich al aardig dodelijk kan blijken. Echter, door deze te upgraden met bijvoorbeeld een ijscomachine, enorm nepkanon of een arcadekast, wordt de pret groter en stijlvoller bovendien. Ruk zombies uit elkaar als een natte tosti, doorboor ze met een middeleeuwse kanonskogel of laat een slushie-tornado los op een menigte lijken. Capcom houdt uiteraard een boel van deze combinaties over aan het element der verrassing, maar in de korte demonstratie werd wel duidelijk dat dit soort ongein meer dan ooit de hoofdnoot van de game moet worden.

Ook in ‘losse’ wapens is variëteit te vinden. Denk bijvoorbeeld aan een Blanka-masker dat Frank omtovert tot een niet te stoppen klappenmachine, of de ‘Gandelf’-staf die magische en dodelijke elfjes afvuurt op je rottende tegenstanders. Dit soort unieke wapens zijn er in allerlei soorten en maten, vaak gelinkt aan een bijbehorende omgeving of voorafgaande queeste om te voltooien. Een dergelijk wapen daadwerkelijk gebruiken is leuk, maar een deel van de charme moet vooral voortkomen uit het opsporen en verdienen van dit kaliber gereedschap.

Een vrijer Willamette

Desalniettemin moet ook een groter gevoel voor vrijheid een pijler worden voor de Dead Rising-liefhebbers. Het nieuwe Willamette bevat, naast het iconische winkelcentrum, tal van omgevingen en stijlen. In totaal moet de speelbare oppervlakte van Dead Rising 4 net zo groot zijn als diens voorganger, maar dan met diepgang, interieur en hoogteverschil. Van dorpsstraatjes en ondergrondse tunnels tot gebouwen in de steigers en afgelegen landhuizen: er moet overal een uniek stukje lol te vinden zijn. Daarvoor wordt Willamette ook volgeplempt met allerlei verschillende overlevenden, losse stukjes verhaal en een boel optionele opdrachten.

Franks horloge en het tijdslimiet zijn overboord gegooid, waardoor spelers meer het gevoel moeten krijgen dat ze hun eigen verhaal mogen maken in Dead Rising 4. Dat wil echter niet zeggen dat alle vorm van tijdsdruk verdwijnt uit de formule. Capcom belooft namelijk een vrij dynamisch systeem voor overlevenden in Willamette, waarbij groeperingen elkaar (zonder tussenkomst van jou) om kunnen leggen of de stad uit kunnen vluchten. Mocht je dus zo veel mogelijk inwoners van het dorpje willen redden, dan zal je misschien toch een beetje vaart moeten maken, voordat het te laat is.

Horloge weg, camera terug

Ook Franks iconische camera is weer terug voor een partje extra lol in Dead Rising 4. Tijdens de E3 preview leek het fototoestel te zijn vervangen door de mogelijkheid om selfies te maken, maar nu blijken ze beide geïmplementeerd te zijn. Goed nieuws voor de liefhebbers van het origineel, waarin het optionele kiekje schieten tot hilarische memento’s kon leiden. In Dead Rising 4 kan de vernieuwde camera je hints geven over kastjes met mogelijke loot of licht speurwerk tijdens side quests, maar bovenal biedt het weer die mogelijkheid om jezelf expressionistisch te uiten. Capcom werkt nog aan een hub om je beste kiekjes op te kunnen delen, maar ook zonder die feature is de camera het juiste middel om meer gevaarlijke situaties aan te gaan, al is het maar voor dat perfecte plaatje of een stomme selfie met een zombie.

Voorlopige conclusie

De scepsis die ik voorheen voelde bij Dead Rising 4 lijkt vernietigd te zijn: Capcom heeft bewezen een eigen plekje in het zombie-survivalgenre te hebben gevonden. De Oosterse wortels zijn uit de grond gerukt en Dead Rising 4 wordt de viering van alles waar de serie nu voor staat, mét de beste protagonist weer terug in de schijnwerpers. Willamette belooft tal van over-the-top en ondode ongein te bieden, en Frank staat paraat met droge one-liners en zijn trouwe fototoestel.

Elk aspect van de game lijkt een middel te zijn om de meest wazige zombie-avonturen voor jezelf uit te stippelen, waarbij bizarre wapens te allen tijde een glimlach op je gezicht proberen te toveren. De vraag blijft dan echter hoeveel variatie Capcom kan implementeren in de game. Uiteraard is het leuk om over-the-top te gaan en in de meest gekke scenario’s te duiken, maar wordt het dan op den duur niet één pot nat? We gaan het beleven, hoogstwaarschijnlijk op 6 december, op zowel Xbox One als Windows 10.