Space Hulk is goed materiaal voor een game. Het populaire bordspel van Games Workshop dateert alweer uit 1989 en in 1993 bracht Electronic Arts de naam naar de pc als real-time, tactisch avontuur. In 1995 verscheen een first person-variant en zo volgden nog wel meer uitingen van de strijd tussen de Space Marines en de Genestealers uit het Warhammer 40.000-universum. Hoewel de game uit 1995 gelijkenissen laat zien, is Space Hulk: Deathwing veel meer een first person shooter. Tijdens de Gamescom was er bij uitgever Focus Home Interactive gelegenheid om te zien hoe dit in zijn werk gaat.
Strength in numbers
Kenmerkend voor het bordspel is dat de Space Marines zwaar in de minderheid zijn. De buitenaardse Genestealers zijn een ras dat in veel opzichten doet denken aan de groteske wezens uit de filmserie Alien. Ze overwinnen door hun superieure aantallen en naderen ongezien uit de schaduwen. De Space Marines hebben echter wapens zoals de Storm Bolter en de Power Fist en beschikken over krachtige manieren om de Genestealers te decimeren voordat ze dichtbij kunnen komen. Precies dat is de situatie in Space Hulk: Deathwing.
Claustrofobisch en paaseitjes
Een Space Hulk is een soort samensmelting van meerdere ruimteschepen en puin en is een levensgevaarlijke plek om te zijn. In Space Hulk: Deathwing bevinden de Space Marines zich op een Space Hulk en spelers kunnen rekenen op claustrofobische omgevingen, waarin de lore van Warhammer 40.000 terug te vinden is. De herkenning komt terug in de diverse omgevingen, die feitelijk dienstdoen als de verschillende scenario’s uit het bordspel. Uiteraard ook bij de wapens en de verschijningen van de Space Marines en de Genestealers. Daarnaast belooft men dat er voor de fans van de serie behoorlijk wat easter eggs terug te vinden zijn.
Het zandlopergevoel
Space Hulk: Deathwing is solistisch te spelen met de steun een aantal computergestuurde medestanders, of coöperatief met een aantal online medespelers. Van de actie mag je een klassiek first person shooter-principe verwachten, maar wel met een tactische inslag. Het bordspel is gebaseerd op smalle gangen en gesloten deuren en dat is nu niet anders. De keuze moet bijvoorbeeld gemaakt worden om een deur gesloten te laten of juist niet. Forceer je een deur, dan zullen de Genestealers een nieuw pad hebben om je te overrompelen. Verzegel je de deur, weet dan dat ze hoe dan ook een manier vinden om je te besluipen. Ook hier komt dus het principe van het bordspel terug, want waar je daarbij tijdens de Space Marines-beurt beurt een zandloper hebt lopen, is er ook nu voortdurend het gevoel dat er snel beslist moet worden om onheil te voorkomen. Bij de solistische ervaring is het mogelijk om de andere Space Marines strategische commando’s te geven en daarbij moet je onder andere denken aan het verdedigen van een positie. Een beetje als overwatch in het bordspel.
Schaduwspel
De Genestealers zijn zoals gezegd talrijk en duiken op uit de schaduwen. Ook hier komt het bordspel terug, want het idee is een beetje als de blips, waarmee de Genestealer-speler met een onbekend aantal vijanden jacht maakt op de Space Marines. Door de snel groeiende aantallen zullen de Space Marines hun best moeten doen om te overleven en daarbij loopt het team geheid schade op. De schade wordt verdeeld over de verschillende ledematen en te veel schade betekent dat bepaalde functies uitvallen. Mocht je wapen blokkeren, dan kun je met melee-aanvallen van je afslaan, maar bij voorkeur houd je de Genestealers op afstand. Er zijn echter verschillende typen Genestealers en, anders dan in het bordspel, zelfs soorten die met raketwerpers op je kunnen schieten.
Voorlopige conclusie
Op het oog komt het idee geweldig tot leven en in ieder geval is de sfeer goed neergezet. Omdat het een kijken-niet-aanraken-sessie betrof, is er nog niets te zeggen over het gevoel en het samenspel in de game. De actie ziet er in ieder geval lekker bruut uit en eigenlijk lijkt Space Hulk: Deathwing een beetje de Alien-game die Aliens: Colonial Marines had moeten zijn.
