Mario Party Star Rush

Mario Party is een sociale game pur sang. Al in 1999 bracht de serie vrienden en familie bij elkaar en wist Nintendo het begrip ‘bordspellen spelen’ opnieuw te definiëren: met z’n allen rond de tv gekluisterd zitten. Dat is ook precies waar ik aan denk wanneer ik de naam ‘Mario Party’ voorbij hoor komen: chips, bier, cola en met z’n allen schreeuwend proberen om de minigames tot een goed einde te brengen. Mario Party: Star Rush slaat wat dat betreft een vreemde weg in. Nintendo probeert wederom om ‘bordspellen spelen’ opnieuw te definiëren, maar gaat dit keer nog een stap verder. In plaats van dat we ons verzamelen rond de tv, speelt iedereen nu op zijn eigen 3DS, mogelijk zelfs in compleet verschillende ruimten. Bordspellen spelen zonder elkaar te zien – ‘sociaal doen’ voor generatie Z. Slaat Mario Party: Star Rush de plank volledig mis, of raak je later dit jaar wederom dobbelverslaafd?

Toad Scramble

Mario Party: Star Rush is een Nintendo-game zoals we gewend zijn: weinig verschillend van zijn voorganger, maar met één vernieuwing die de boel net weer fris weet te maken. Dit keer is dat de Toad Scramble-modus. Hierin begint iedere speler als Toad en het unieke is dat iedereen tegelijkertijd dobbelt. Alle spelers bewegen dus simultaan over het bord en in de minigames is ook iedereen welkom. Minutenlang op je beurt wachten is er niet meer bij en dat zorgt ervoor dat het speltempo een stuk hoger ligt.

Helaas heeft dit één groot nadeel: one-device multiplayer is niet meer mogelijk. Doordat alle spelers tegelijkertijd deelnemen aan de minigames heb je echt één 3DS per speler nodig. Het is nog steeds mogelijk om een lokale multiplayer-connectie op te zetten, maar dan moet je er wel voor zorgen dat al je vrienden een 3DS tot hun beschikking hebben. Tegelijkertijd is het wel ludiek van Nintendo dat niet iedereen Mario Party: Star Rush in zijn bezit moet hebben om de game te spelen, al is momenteel nog niet duidelijk of alle spelers van de volledige game kunnen genieten, of dat het hier slechts gaat om een verkapte demo.

Ogen dicht

Maar goed, doe je ogen even dicht en stel je voor dat je drie vrienden hebt gevonden die allemaal een 3DS hebben. Jullie zitten in dezelfde kamer, worden omringd door drank en borrelnootjes, en zijn klaar voor de volwaardige Star Rush-ervaring. Zie je het voor je? Neem dan maar van mij aan dat je niet teleurgesteld zal zijn. Mario Party: Star Rush lijkt namelijk heerlijk uitgebreid te worden en vooral de eerdergenoemde Toad Scramble-modus zorgt voor leuke vernieuwingen. Zo start in deze modus iedereen met zijn eigen Toad-personage, maar op het spelbord kun je andere Nintendo-karakters tegenkomen. Die sluiten zich dan bij je aan en ieder personage heeft zijn eigen krachten. Mario beschikt bijvoorbeeld over een extra dobbelsteen die 7, maar ook 0 kan gooien.

Daarnaast helpen je Nintendo-vriendjes je tijdens minigames. We zagen bijvoorbeeld een minigame waarin je appels moest oprapen en op dat moment kwam de computergestuurde Mario handig van pas, want de besnorde loodgieter bleek over goede buk- en grijpskills te beschikken. Over die minigames gesproken, zorg ervoor dat je verwachtingen niet te hoog liggen. Ik kon namelijk weinig vernieuwing bespeuren. Gelukkig zijn Mario Party-minigames als een potje goed schijten na een avond stappen: dat gaat nooit vervelen.

Voorlopige conclusie

Mario Party: Star Rush voelt enigszins beperkt aan door het ontbreken van een one-device multiplayer, maar tegelijkertijd opent dit de weg naar toffe vernieuwingen. De Toad Scramble-modus lijkt erg vermakelijk te worden en doordat iedereen tegelijkertijd met zijn dobbelsteen gooit, ligt verveling een stuk minder op de loer. Ik denk dan ook dat Star Rush niet zozeer een vervanging is van Mario Party 10, maar meer een aanvulling op. Wil je ouderwets bank-, chips- en schreeuwplezier, dan is de Wii U-versie nog steeds de beste keus. Wil je ook genieten van de typische Mario Party-fun wanneer je vrienden niet in de buurt zijn, dan lijkt Star Rush een meer dan waardig alternatief te gaan bieden.