De Texaanse ontwikkelaar Gearbox is momenteel vooral bekend van de Borderlands-games en in minder mate van de ogenschijnlijk ter ziele gegane Brothers in Arms-franchise. De eerste nieuwe game van Gearbox voor de huidige generatie consoles is echter geen voortzetting op een bekende gameserie. In plaats daarvan heeft de studio het moment aangegrepen om een volledige nieuwe IP in de markt te zetten: Battleborn. Een verstandige zet? Je leest het in deze review.
Hokjes
Het kort en krachtig omschrijven van Battleborn is geen sinecure, want de game laat zich niet in een van de gekende hokjes stoppen. Een first person-shooter met flinke MOBA-invloeden is nog de beste beschrijving voor Battleborn. In de game trek je met een van de vijfentwintig gevarieerde karakters ten strijde en ieder personage heeft zo zijn eigen specialiteit, die geuit worden in een tweetal actieve vaardigheden. Zo beschikt Miko over helende krachten, is Benedict met zijn rocketlauncher en jetpack ideaal om minions af te slachten en is Deande, met haar Holotwin en mogelijkheid om tijdelijk onzichtbaar te worden, ideaal om andere spelers te doden. Net zoals in MOBA’s duren potjes in Battleborn relatief lang, met een limiet van dertig minuten, en stijgt je karakter gedurende zo’n potje in level. Iedere keer als je in level stijgt, kun je een upgrade activeren. Hierbij dien je te kiezen tussen een tweetal opties, waarbij de keuze veelal zal afhangen van je speelstijl en tegenstanders.
Bereik je het vijfde level, dan krijg je tevens de beschikking over een derde vaardigheid. Deze kracht is een stuk sterker dan de andere twee, wat dan wel weer resulteert in een veel langere herlaadtijd. Deze derde vaardigheid kan, mits goed gebruikt, een behoorlijke impact hebben op het spelverloop. Zo kan Oscar Mike bijvoorbeeld een airstrike oproepen, waarmee je zonder problemen een aanvalsgolf minions tot schroot reduceert en waardoor vijandige spelers een flinke portie health verliezen. Doden zul je je tegenstander niet snel, tenzij die al de nodige health is verloren, want de time-to-kill is relatief hoog, zoals gebruikelijk in een MOBA. Gedood worden levert je tegenstander immers behoorlijk wat XP op, wat weer voor extra vaardigheden kan zorgen, en daar blijft het niet bij. Naar mate het potje vordert, wordt de respawn-tijd steeds hoger en dus is een dode speler een behoorlijke aanslag op je team. Het is dan ook vaak belangrijker om levend te blijven, dan middels een mogelijke zelfmoord-aanval je tegenstander proberen uit te schakelen.
Het belang van samenspel moet daarbij ook niet onderschat worden, want een goed samengesteld team kan zonder meer de doorslag geven. Het is niet moeilijk voor te stellen dat een vijftal healers of assassins het bijzonder lastig krijgt tegen een evenwichtig samengesteld team, ook als de individuele vijf spelers van dit tweede team wellicht wat minder goed zijn. De gameplay in Battleborn vereist sowieso meer tactisch vernuft dan enkel het strategisch upgraden en inzetten van je vaardigheden. Er is namelijk ook een belangrijke rol weggelegd voor Shards, die je verdient door minions te verslaan en op een aantal plaatsen in iedere map op kunt pakken. Deze shards kun je gebruiken ter verdediging om turrets op bepaalde plaatsen te bouwen en versterken, maar ook in het offensief door extra krachtige minions op te roepen. Beide niet onbelangrijk, want in Incursion ben je afhankelijk van de minions die de verdediging van je tegenstanders verzwakken zodat je zelf toe kunt slaan. In Meltdown dien je de minions zelfs richting de vijand te begeleiden om te scoren.
Net niet
Naast Incursion en Meltdown bevat de multiplayer van Battleborn ook nog een meer klassieke shooter-modus: Capture. Ook hierin speel je met vijf tegen vijf, maar zijn de computergestuurde minions achterwege gelaten. Dit zorgt er direct voor dat dit ook de minst interessante modus van de drie is, aangezien de hele spelbalans en dynamiek in Battleborn is gebouwd om deze minions. Indien je niet zo’n fan bent van multiplayermodi en liever in je eentje aan de slag gaan, kun je tevens aan de slag gaan met de verhaallijn van Battleborn. Ben je echter op zoek naar een echte singleplayer-ervaring, dan kun je Battleborn beter links laten liggen. De verhaalmodus is namelijk gebouwd om in co-op te spelen en zo gebruik te kunnen maken van de uiteenlopende vaardigheden van de diverse Battleborn-karakters. Hoewel de verhaalmodus voldoende content bevat en ook zeker op zichzelf staat, valt het sowieso wat in het niet bij het uiterst vermakelijke Incursion en Meltdown. Het verhaal, dat eenzelfde flauwe humor als de Borderlands-games kent, weet nauwelijks te interesseren en de missies zijn vaak net iets te lang.
Zowel multiplayer als co-op voelen daarnaast wat ongepolijst af. Dit komt naar voren in tal van kleine zaken, zoals het ontbreken van de mogelijkheid om voorafgaande aan een multiplayerpotje te wisselen van karakter als blijkt dat je team niet heel gebalanceerd is en het feit dat je bij het online spelen van de co-op niet zelf het level kunt kiezen, maar dient te stemmen uit een selectie van chapters. Daarnaast heeft Gearbox op het technische vlak zijn zaakjes simpelweg niet op orde, wat er toe leidt dat de framerate op drukke momenten bij tijd en wijlen behoorlijk inkakt. Het zorgt ervoor dat dergelijke drukke momenten nog chaotischer worden, terwijl het soms sowieso al lastig is om het overzicht te bewaren. Zeker voor melee-karakters doet Battleborn behoorlijk chaotisch aan. Doordat er van alles tegelijkertijd gebeurd, zoals de inzet van tal van skills, is het lastig je te oriënteren en is de feedback of je klappen doel treffen niet altijd even duidelijk.
Conclusie
Met Battleborn heeft ontwikkelaar geëxperimenteerd met het toevoegen van MOBA-elementen aan een shooter en dit experiment kan geslaagd genoemd worden. In tegenstelling tot het inspiratieloze Capture lenen de MOBA-achtige multiplayermodi Incursion en Meltdown zich zonder meer voor tientallen uren vermaak. Met vijfentwintig uiteenlopende karakters, die ieder weer op diverse manieren gespeeld kunnen worden, biedt Battleborn heel wat variatie en bevat de multiplayer ook een flinke portie diepgang. Toch verdient Battleborn geen onverdeeld enthousiasme, want daarvoor kent de game toch ook net iets teveel zwakke punten. Zo doet de game soms wat ongepolijst en chaotisch aan en weet de verhaalmodus niet echt te overtuigen. Gamers die op zoek zijn naar een toffe singleplayer- of een traditionele multiplayer-shooter zijn bij Battleborn dan ook niet aan het juiste adres. Ben je echter niet bang voor wat MOBA-elementen en wil je graag in teamverband een potje knallen, dan is Battleborn zeker het overwegen waard.