In 1997 keek ik uit naar één game in het bijzonder. Ik vermaakte mij prima met titels als Wipeout, Porsche Challenge en Tekken 2, maar Final Fantasy 7 zou het voor mij helemaal gaan worden. Dat wist ik dankzij de preview van een Engelstalig magazine al vrij zeker. Vooral de voor die tijd enorm mooie achtergronden en de belofte van een diep en omvangrijk verhaal, deden mijn persoonlijke hype-o-meter ver uitslaan. Natuurlijk was ik lang niet de enige. De uiteindelijke eerste kennismaking was even een valse start, omdat ik mij door mijn premature enthousiasme wat had verkeken op de grafische kwaliteit van de personages. Als de dag van gisteren kan ik mij herinneren hoe ik Cloud op het station van Midgar uit de trein zag springen en dacht: “Is dit het?”
Lang duurde die eerste teleurstelling niet, want de gedetailleerde omgevingen en vooral de emotionele verhaalvertelling zorgden ervoor dat mijn initiële verontwaardiging geheel verdween. Het was een mooie bewustwording dat het grafische aspect ondergeschikt is aan een goed verhaal in het RPG-genre. Nadat ik ongezond veel uren in de wereld van Final Fantasy 7 had doorgebracht, konden het achtste en negende deel mij niet in dezelfde mate bekoren – zelfs al was FF9 best aardig. De avonturen van Tidus en Yuna waren in Final Fantasy 10 op de PlayStation 2 een flinke stap voorwaarts, maar het vervolg – het eerste vervolgdeel in de franchise – kon mij niet vermaken. Final Fantasy 12 viel mij zelfs erg tegen en heb ik tegen mijn natuur in niet eens uitgespeeld. Wat betreft Final Fantasy 13 besloot ik het bij de eerste van de Lightning Saga te laten. Van de twee MMO-delen heb ik alleen Final Fantasy 11 daadwerkelijk gespeeld en aan deel veertien ben ik nooit toegekomen. Wat mij betreft behoren deze ook tot een genre voor gamers met veel meer tijd. Het is dus enige tijd geleden dat ik het Final Fantasy-universum binnenstapte, maar toch begint het met Final Fantasy 15 aan de horizon flink te kriebelen. Vijf redenen waarom.
1. Onvoorspelbare summons
De summons zijn een wezenlijk onderdeel van de Final Fantasy-ervaring en sinds de beroemde ‘Knights of the Round’ summon is er veel gebeurd. Voor Final Fantasy 15 belooft Square Enix variabele summons, die afhankelijk zijn van de situatie. De Eidolons maken deel uit van de spelwereld en hebben een eigen taal en agenda. Ze hebben geen concrete interesse voor de mensenwereld en hun krachten oproepen is onvoorspelbaar. Als voorbeeld gaf Square Enix aan dat het mogelijk is dat een Eidolon met rotsen gaat gooien of er een enorme spreuk tegenaan gooit. Er zijn echter ook situaties waarin de Eidolon je in de steek laat en ze zullen in een dungeon heel anders reageren dan boven de grond. Hoe het principe is uitgewerkt blijft nog even de vraag, maar de beelden zijn tot op heden spectaculair.
2. Vissen
Het is natuurlijk bijzaak, maar vissen in games is gewoon cool. Mij zie je niet real-life in nat gras bij de waterkant mijn gezin ontvluchten, maar lekker ontspannen digitaal visjes hengelen is wel aan mij besteed. Zo kon ik in een grijs verleden met een huisgenoot uren op Baars vissen met Big Bass Fishing en in Breath of Fire 3 heb ik ook flink wat uren aan de waterkant gezeten. Er zijn nog veel meer voorbeelden, zoals de cultklassieker Nier, die van Tom een schandalig laag cijfer kreeg. Het vissen kan dus ook in Final Fantasy 15, want protagonist Noctis houdt wel van een lijntje uitwerpen.
3. Een trouwe viervoeter
In het echte leven heb ik niets met honden. Mijn kapster heeft een Chihuahua – ja, de spelling heb ik even opgezocht – de buren hebben een Labradoodle en hier en daar lopen Golden Retrievers door de wijk. Het zijn prima beesten, zolang ze niet in mijn huis rondruften. In de gamewereld ligt de situatie anders en in Fallout 4 heb ik Dogmeat maar een paar keer weggestuurd. Metal Gear Solid 5 heeft D-Dog en Grand Theft Auto 5 heeft een plaats voor Chop, maar ook Final Fantasy heeft met Umbra mooi een trouwe viervoeter in huis.
4. Fun quests
Met dik 200 quests is er meer dan genoeg te doen en Square Enix werkt aan meer. De fun quests worden echter de kers op de appelmoes. Het vissen is al genoemd, maar ook het beloofde Chocobo Racing is een lekker tijdverdrijf. Waarschijnlijk is daar zelfs in-game geld mee te verdienen en hoe mooi zou het zijn als er nog veel meer plezier verstopt zit in de wereld? Kaarten, mini-games of zelfs een heus casino? Yes please! Het is toch het leukste om recalcitrant van de verhaallijn af te stappen?
5. Geen sequel
De studio heeft geen intentie om vervolgdelen te maken. Dat is goed. Gewoon een volwaardig, op zichzelf staand genummerd deel, waar geen uitmelkprincipe aan verbonden is. Dat is tenminste op dit moment de belofte en waarom zouden wij de Japanners wantrouwen? Zekerheid is er natuurlijk nooit, want Final Fantasy Versus 13 kwam er immers ook niet zoals bedoeld. De veranderde plannen, die voortkwamen uit de populariteit van Lightning, hebben geleid tot Final Fantasy 15 en het wachten daarop is later dit jaar gelukkig eindelijk voorbij.
Natuurlijk zijn er nog meer redenen te noemen om uit te kijken naar Final Fantasy 15, maar de eindredactie liet een langere lijst niet toe. Je kunt wel jouw mening in de reacties zetten! Waarom kijk jij uit naar de aankomende Final Fantasy? Of zal deze titel jou jeuken? Laat het ons weten!
Is het normaal dat ik echt niks heb met zulke games 🙂
Vind het wel knap dat je als uitgever voor een game 15 delen kan maken en nog steeds hebben dat mensen het willen spelen.
Er is niks mis met je. Bij twijfel kun je een huisarts consulteren.
Het is ook niet zozeer een game met vijftien delen, maar grotendeels een verzameling op zichzelf staande titels met een aantal wederkerende thema’s.
Jouw columns vind ik altijd erg vermakelijk, maar jouw redenen gaan mij er niet toe bewegen om deze game te halen. Ik heb afgelopen week de demo gedownload, en ik loop er niet echt warm voor. Ik moet ook eerlijk zeggen dat eht waarschijnlijk al 20 jaar geleden is sinds ik de laatste FF-game gespeeld heb. Deze serie doet mij niet echt iets.
Maar ja. Ieder zij eigen ding, zullen we maar zeggen. 😉
Ik kijk in ieder geval wel uit naar je volgende column 🙂
Ik ben echt dik benieuwd naar deel 15 nu nog de ps4 winnen daarna staat deze game zeker op mijn wenslijst
Haha, nou dank je. En…de redenen die ik aanvoer zijn er natuurlijk maar vijf. Ik heb bewust gekozen voor aspecten die niet direct voor de hand liggen. Natuurlijk zijn er meer en misschien voor anderen overtuigendere zaken te noemen. Als het genre – of specifiek het Final Fantasy-gebeuren – je niet ligt, dan is dat toch ook prima?
Dus eerst de PS4 winnen en daarna de game kopen. Dan ik de kans statistisch gezien klein dat je Final Fantasy XV gaat spelen. 😛
Ik heb mij prima vermaakt met de FFXIII reeks. Deze game staat al enige tijd op de lijst. Maar door de lange periode van stilte rond de game die er is geweest en de naamsverandering die is doorgevoerd werd dat enthousiasme een stuk minder en werd er op sommige momenten gevreesd dat de game er nooit zou komen. Na een (zeer) lange periode van stilte is er dan nu de grote presentatie geweest die de stilte ging verbreken en die de mensen weer enthousiast voor de game moesten maken.
Eerder werd FF XIII Versus als een wat duistere tegenhanger van FF XIII gepresenteerd. Nu is er toch een wat andere weg ingeslagen zoals we zagen met de presentatie van FF XV kort geleden. Waar de landschappen en de grafische pracht vooral werden getoond. De game heeft dus na 10 jaar na zijn officiële aankondiging nu dan ook heel wat te bewijzen. Is er niet teveel hooi op de vork genomen? Zijn er niet teveel verwachtingen en ambities verschoven van waar eigenlijk naartoe werd gewerkt? Zullen de mensen die de ontwikkeling vanaf het begin hebben gevolgd nog steeds prettig verrast zijn of juist teleurgesteld? Kortom, mijn grote vraag blijft of de ambities die men voor de game heeft waar gemaakt kunnen gaan worden. En dat weten we pas als de game uit is.
Lol 😆 dat niet maar wel veel eerder dat ik t kan spelen