Final Fantasy Explorers

Bij de naam Final Fantasy gaat het altijd een beetje kriebelen. Zeker als het een titel voor de Nintendo 3DS betreft, waarbij de belofte is dat het Final Fantasy-universum gecombineerd wordt met het Monster Hunter-principe. Op avontuur dus om monsters te vellen en dat ook nog coöperatief met getemde monsters of mede-gamers op onze planeet. Het eindproduct dat Final Fantasy Explorers heet, schiet echter op een flink aantal punten tekort en wat erg mooi had kunnen zijn, ontstijgt helaas niet middelmaat. Het kan beter meteen maar gezegd worden.

Geen Euro 95 ongelood, maar kristallen…

Zoals bijna altijd als het het Final Fantasy betreft, zijn er kristallen in het spel. Op het eiland Amostra zijn ze een natuurlijk fenomeen en ze fungeren als brandstof voor de moderne technologie. De kristallen liggen natuurlijk niet zomaar voor het oprapen, maar worden fel bewaakt door diverse monsters en bazen die wij dankzij de games in de franchise zo goed kennen. Om de kristallen toch te kunnen gebruiken voor de evolutie van de maatschappij, roepen de eilandbewoners de hulp in van Explorers, stoere helden die de vaardigheden en moed bezitten om met het vuile monstertuig af te rekenen. Jij bent zo’n Explorer, maar dat had je vast al geraden.

3D is nee

Het meest opvallende bij deze 3DS-titel is de volledige afwezigheid van het stereoscopische 3D-effect. Met een wat jongere doelgroep in gedachten is dat voor sommigen wellicht geen bezwaar en toegegeven: het toch al niet erg mooie Explorers zou er vast niet beter van zijn geworden. De game heeft online namelijk last van slowdown en waarschijnlijk zou die met de toevoeging van meer detail nog erger worden. Wat overblijft is een wereld die ronduit saai is, waarin het plezier met name moet komen uit de gevechten. De 3DS is natuurlijk niet het systeem voor piekfijne plaatjes, maar er zijn games die het veel beter doen dan Final Fantasy Explorers.

Samen sterk

Het ‘avontuur’ is solistisch te spelen, alleen doe je Final Fantasy Explorers dan tekort. De ervaring is bedoeld om samen met anderen te spelen, hoewel samenspel wel gesimuleerd kan worden door monsters aan je zijde te rekruteren. Natuurlijk zijn menselijke bondgenoten een stuk slimmer dan de AI-creaturen die je voor je kunt winnen. Het voordeel van de monsterlijke bondgenoten is echter dat je ze met elkaar kunt laten fuseren zodat er één sterker exemplaar overblijft. De menselijke mede-avonturiers evolueren echter ook continu. Je kunt op jacht gaan met maximaal vier spelers en het spelprincipe is dan dat je samen monsters gaat verslaan. Bij de gevechten zijn verschillende rollen te verdelen, waarbij één speler bijvoorbeeld als tank optreedt en een ander juist op afstand blijft.

MMO zonder de eerst M

Door te vechten verzamel je Resonance-punten en als je daar genoeg van in je zakken hebt zitten, wek je een Crystal Surge op. Deze levert meestal een buff op voor je gezelschap, maar zorgt er nu en dan ook voor dat er een zeldzaam monster opduikt. De buffs stellen je verder in staat om de vaardigheden die je bezit aan te passen en naar wens te voorzien van verschillende bijkomende effecten. Het systeem gaat best ver en stelt je in staat om een personage te laten groeien met een unieke set vaardigheden. De aanpassingen kun je doen in verschillende dorpjes, waar je ook uitrusting en wapens kunt bemachtigen. Je bezittingen kunnen ook verbeterd worden met de juiste materialen en het is zelfs mogelijk om je personage het uiterlijk van een klassiek Final Fantasy-personage aan te meten. De aanwezigheid van maar liefst eenentwintig verschillende jobs biedt verdere diepgang, maar deze diepgang kan niet verhullen dat er verder sprake is van een vrij middelmatige MMO-ervaring. De M van Massive moet je in dit geval niet letterlijk nemen. Het gaat om het idee.

Er is gewoon niet zoveel te doen, behalve monsters verslaan en items verzamelen. De gevechten op zich zijn redelijk onderhoudend, maar komen ook met frustraties. Zo is het target-systeem niet ideaal omdat de game een sterke voorkeur heeft om te locken op bazen in plaats van een monster dat dichterbij staat. Wil je juist niet direct de baas op zijn kloten geven, dan moet je overstappen op het handmatig selecteren van een vijand en dat maakt de speelbaarheid lastig. De besturing van de camera is ook vrij moeizaam, tenzij je gebruikmaakt van de Circle Pad Pro. Doe je dat echter niet, dan zit je met de vierpuntstoets opgescheept om het overzicht te bewaren.

Conclusie

Final Fantasy Explorers is een fanservice die zijn charme heeft. De game zit vol met herkenbare elementen uit het Final Fantasy-universum en die uiten zich in de personages, het monstertuig en de verschillende jobs en uitrustingen. Samen op jacht gaan naar bazen en kristallen is onderhoudend genoeg, maar de herhalende gameplay is niet geschikt voor uitgebreide speelsessies. Het Monster Hunter-principe blinkt natuurlijk nooit uit door de variatie, maar het feit dat er ook weinig eyecandy te vinden is, helpt niet bij het vasthouden van de aandacht. Op zich een redelijke titel voor de 3DS, maar alleen voor fans van Final Fantasy die geen bezwaar hebben tegen een oppervlakkige variatie op Monster Hunter.