Razer Diamondback Chroma

Tijdens het prille eerste era van eSports was het Razer die voor het eerst tot de gamer sprak met de technologie die de elektronische atleten nodig hadden. In 2004 verscheen de originele Razer Diamondback op de markt, een destijds futuristisch precies model en bij uitstek dé muis voor de zichzelf respecterende gamer. Het werd in mum van tijd een iconische bestseller. Tien lange jaren passeerden en in de tussentijd zijn er weliswaar wat veranderingen aan de Diamondback-formule geweest, maar sinds 2007 heeft Razer de Diamondback laten varen om te focussen op andere accessoires en hardware.

Nu komt de Diamondback echter terug, als een ode aan de legende van weleer. Voor een richtprijs van honderd euro tik je nu de Razer Diamondback Chroma op de kop: een muisje met grofweg hetzelfde fysieke ontwerp als dat van de voorouder, maar technologisch hevig verbeterd en bovendien voorzien van Razers inmiddels iconische Chroma-verlichting. Dat klinkt allemaal aardig en wel, maar sinds het verdwijnen van de legende is deze markt wel verzadigd met honderden andere goede game-muizen, wat ons aanbrengt bij de hamvraag. Is de Diamondback vandaag de dag nog steeds on top of its game?

Smal, subtiel, sexy

Als ode aan het origineel is het niet gek dat de nieuwe Diamondback in diens design oogt als de klassieke Razer-muis. Het betreft een zwart, ‘ambidextrous’ (geschikt voor zowel links- als rechtshandigen) vormgegeven apparaatje met een subtiel gewicht van 89 gram schoon aan de haak. Met het langwerpige en smalle lichaam is de muis ideaal voor de gamer met langere vingers en een niet al te brede handpalm. In mijn geval sluit de Diamondback heerlijk aan op mijn relatief kleine rechterhand en de bijbehorende tengere vingers. Gamers met wat grotere klauwen zullen echter op moeten passen dat hun een deel van hun palm niet over de mousepad gaat schuren, mochten ze dit model voor ogen hebben.

Wat wel meteen opvalt aan de Diamondback, is dat het zonder meer een erg uitgesproken model is. De vormgeving voor de hand is dus al vrij selectief en niche, maar ook het gewicht van het hele vehikel moet je echt aanspreken. Hoewel het design robuust en stevig in elkaar zit, blijft het een relatief licht muisje, waarvan het gewicht verder niet aangepast kan worden. Menig goedkoper game-muis geeft je toch de kans om te sleutelen aan de massa of zelfs de handligging, maar met de Razer Diamondback Chroma moet het eigenlijk in één keer klikken tussen de gamer en de muis. Op het gebied van uiterlijk én het gevoel van het verplaatsen ervan. Gelukkig bleken de Diamondback en ik bij onze blind date al een aardige match te hebben. Ergens voelt het apparaat me eigenlijk nog een beetje te gewichtsloos, maar met wat gewenning konden we er samen uitkomen. Zo ben ik dan ook wel weer in mijn relaties.

Heerlijk onder de vingers

Als de nieuwe Diamondback je lekker onder je vingers ligt en je het gewicht kunt waarderen, is het een bijzonder fijn apparaat in het gebruik, zeker in hevige game-sessies. Met slechts 1 milliseconde responstijd, tot 50 g acceleratie (491 meter per seconde kwadraat) en de aardige precisie van een 16,000 DPI 5G laser sensor is de Diamondback in ieder geval een koploper op het gebied van technische specificaties. Lang niet elke gamer zal al die technische specs tot het uiterste benutten, maar het is in ieder geval goed om te zien dat Razer inzet op de toekomst. Een DPI-verhouding van 16,000 is momenteel namelijk een beetje overkill, maar als mooie 4K-monitoren straks in de uitverkoop liggen, is het fijn om te weten dat je muis met zijn tijd en de resolutie meekan.

In dit geval werd de Diamondback getest met meerdere applicaties, waaronder Adobe Photoshop en het epische Star Wars: Battlefront. En wat blijkt? Alle technische vooruitgang heeft het iconische model geen windeieren gelegd. Zowel op hogere als lagere dots per inch-verhouding blijft de sensor precies presteren, terwijl het geheel altijd wendbaar blijft door het minieme gewicht. Ook de ‘klik’ van de twee prominentste knoppen voelt bijzonder fijn en precies, met een subtiele feedback in gevoel en geluid. Zo wist ik binnen een mum van tijd meerdere Stormtroopers met precieze lasers neer te poffen en bleek anderzijds de fotobewerking voor GamersNET me aardig vlot af te gaan. Als aanwijsapparatuur is de nieuwe Diamondback in ieder geval geslaagd.

Sidebitches

Maar ook hier kan een kanttekening niet uitblijven. Hoewel de strakke en symmetrische vormgeving van de Diamondback Chroma het beestje een verleidelijk overkomen geeft, komt het de zogenaamde sidebuttons helaas niet ten goede. Het apparaat heeft namelijk, naast de linker- en rechtertoets en een (overigens erg fijn) robuust scrollwiel, nog twee extra programmeerbare knoppen aan beide zijdes. Smalle klikkertjes, die bovendien nog relatief ver ingedrukt moeten worden. Niet alleen voelt de feedback van deze zijknoppen wat goedkoper, de ligging is ergens ook wat onpraktisch bedacht. De twee knoppen die je aan de kant van je duim vindt, zijn nog gemakkelijk te vinden en te bedienen. Maar weinig kans dat het je lukt om die twee aan de weerszijde met je pink in te drukken, zonder je hele hand te moeten verplaatsen. In een verhit potje gamen, kun je dus beter uitgaan van twee programmeerbare knoppen in plaats van vier. Die andere twee sidebitches zijn gewoon te lastig om te vingeren.

“Chroma, Chroma, Chroma, Chroma, Chroma Chameleon”

Als er iets is waar de Razer Diamondback Chroma op weet te scoren, dan moet het toch wel de zelf te programmeren led-verlichting zijn. Tal van diverse lichtanimaties, ruim zestien miljoen verschillende kleuren en dat bovendien in die gelikte, matzwarte behuizing. Het is zonder twijfel een smaakkwestie, maar persoonlijk zie ik deze muis als een kunstwerkje voor op het bureau. De afwerking van het geheel is fenomenaal, de verlichting kan lekker fel en contrastvol zijn en het design lijkt tijdloos. Als het aankomt op de Chroma-lijn van Razer, moet dit wel het paradepaardje zijn. Waar andere Chroma-modellen soms wat minder sterk uitspatten of de verschillende ledjes van elkaar te onderscheiden zijn, is de Diamondback een puur genot voor het oog. Geloof me: hiermee houd je LSD-happende hippies langer bezig dan een lavalamp.

Ook de bijbehorende software is een noemenswaardig pluspunt voor Razers herziende legende. Aan de hand van het inmiddels bekende Razer Synapse kun je technische instellingen aanpassen, tot in de diepste puntje je Chroma-verlichting tweaken en bovendien statistieken en zogenaamde heatmaps van allerlei games registreren en opslaan. Concurrerende accessoire-fabrikanten hebben tegenwoordig ook vaak een dergelijke ‘hub’ voor hun apparatuur, maar naar mijn idee biedt Razer nu de beste. De Chroma Configurator biedt ongekend veel mogelijkheden om de led-lampjes naar jouw smaak te laten vloeien, ademen, golven of pulseren en met de uitbreiding van de Chroma Workshop kunnen ook derde partijen zelf applicaties en profielen maken voor Chroma-apparatuur. Zo is het design van de Diamondback erg uitgesproken, maar kun je er haast oneindige twists en tweaks aan geven als het aankomt op de stijlvolle verlichting.

Conclusie

Het moge duidelijk zijn: de Razer Diamondback Chroma is een uitzonderlijke fijne muis, mits het vehikel goed in jouw fysieke hand én persoonlijke smaakpalet ligt. Het smalle en subtiele design maakt dit een erg uitgesproken muisje, die bij een specifieke doelgroep (met lange vingers, zonder twijfel) zeker hoge ogen zal gooien. Qua verlichting, technische features en vooral vormgeving heeft de nieuwe Diamondback de wind in ieder geval goed in de rug. Jammer is alleen dat de zijknoppen lijden onder het strakke ontwerp en dat hierdoor wellicht ook wat extra massa ontbreekt aan het geheel. Dan maken die verleidelijke lichtjes misschien nog een boel goed, maar voor velen waarschijnlijk te weinig om in te stappen op de prijs. Ben je echter een gamer die een lichtere, subtiele muis kan waarderen en minder behoefte heeft aan extra knoppen of andere of poespas, dan is de Razer Diamondback Chroma misschien ook wel jouw sexy speeltje voor aan het bureau.