Grand Ages: Medieval

Mark Rutte en Geert Wilders, Donald Trump en Hillary Clinton, Kim Jong-un en Park Geun-hye. Hoewel ze het niet allemaal met elkaar eens zijn, zullen deze personen het ongetwijfeld stuk voor stuk erkennen: het leiden van een land is niet gemakkelijk. Nu niet en honderden jaren geleden was dat niet veel anders. Ten tijde van de Middeleeuwen, bijvoorbeeld. Talloze koninkrijkjes gingen hun eigen weg en het was maar weinigen gegeven om daar een eenheid van te smeden.

King of Europe

Toch is dit je doel in Grand Ages: Medieval: totale heerschappij. Uiterst ambitieus, want je start slechts met één klein dorpje op een zeer uitgestrekt landkaart. Langzaam, maar gestaag, kan je je rijk echter uitbreiden, totdat je een speler wordt waarmee rekening gehouden moet worden. Je bent immers niet alleen op de wereld en ook andere leiders zien het als hun roeping om keizer, koning of dictator van Europa en omstreken te worden.

Centraal in Grand Ages: Medieval staat het produceren en verhandelen van goederen. Hierbij is het belangrijk om te weten dat iedere stad maximaal vijf goederen kan produceren en dat er in totaal twintig verschillende producten zijn waarmee je je inwoners kunt verblijden. Ook moet je rekening houden met het feit dat niet iedere grondstof overal gedolven kan worden. Erts of metaal kan je bij bergen vinden, dierenhuiden zijn in een beboste omgeving vindbaar en voor het vangen van vis is het best handig om in de buurt van een rivier of oceaan te zijn. Daarnaast vereisen sommige producten één of meerdere grondstoffen, zo zijn wol en dierenhuiden nodig voor luxe kleding.

It’s a trap!

Het gebruik van handelaren, die goederen inkopen en aan andere steden doorverkopen, is dus essentieel. Het verdien- en handelsmodel in Grand Ages: Medieval kent echter wat valkuilen, die ook in de campaign, die in het begin als tutorial dienst doet, niet vermeldt worden. In tegenstelling tot bij veel andere strategiespellen ben je namelijk juist niet gebaat bij overproductie, terwijl je snel geneigd bent om je productie zo ver mogelijk op te krikken. De prijs van goederen is, zoals de economische wetten ons leren, namelijk afhankelijk van het aanbod. Een groot overschot aan brood, zal de prijs hiervan flink drukken, waardoor het ineens immens lastig kan worden om een winstgevend rijk te besturen.

Voor het maken van winst ben je namelijk grotendeels afhankelijk van de handelsroutes. Je kunt wel belasting heffen in je steden, maar het bedrag dat je hiermee verdiend is dikwijls niet eens genoeg om die stad zelf winstgevend te houden. Het is daarnaast zeer belangrijk om te weten dat iedere stad in financieel opzicht op zichzelf staat. Je kan dus een goed belegde boterham verdienen door bepaalde goederen van stad A naar stad B te brengen, daar te verkopen en vice versa. Daarmee bevat Grand Ages: Medieval nog een andere element dat indruist tegen de logica. Voor de winst van je rijk is het namelijk beter om het eerdergenoemde wol en de dierenhuiden niet in dezelfde stad te produceren als de luxe kleding. Hierdoor moet de ‘luxe kleding’-stad immers behoorlijk wat goederen inkopen bij de ‘dierenhuiden-en-wol’-stad, waardoor de kassa voor jou, als grote leider, rinkelt. Hoewel het economische vlak van Grand Ages: Medieval dus uitstekend is uitgewerkt, worden belangrijke elementen hiervan in de game onvoldoende uitgelegd en zonder de bovengenoemde kennis kostte het mij diverse pogingen voordat ik überhaupt een klein rijk neer kon zetten dat niet binnen de kortste keren bankroet was.

Plata O Plomo

Natuurlijk is er meer dan het maken van handelsroutes en de productie van goederen. Zo kan je steden uitbreiden met een klein aantal gebouwen, moet er diplomatie bedreven worden met andere rijken en bevat de game ook een militair aspect. Waar het handelsdeel in Grand Ages: Medieval echter behoorlijk diepgaand is, geldt dat voor de andere aspecten veel minder. De diplomatie doet veel denken aan het systeem bij de Civilization-reeks, waarbij je handelsverdragen en militaire allianties kunt smeden, vaak in ruil voor een tegenprestatie zoals een smak geld. Mocht je er met praten niet uitkomen, heb je altijd nog de mogelijkheid om de wapens op te pakken en zo de tegenstand het vuur aan de schenen te leggen.

Het vechtsysteem biedt helaas weinig ruimte voor tactische vernuftigheden, strategische manoeuvres zijn grotendeels uitgesloten en er rest je weinig meer dan het sturen van je soldaten naar de tegenstander en hopen dat jouw leger groter is dan het zijne. Als je diverse upgrades hebt doorgevoerd, die je verdient door je rijk uit te breiden, heb je de beschikking over een stuk of vijf verschillende eenheden plus één of meerdere regiospecifieke soldaten. Hierbij geldt het bekende ‘steen-papier-schaar-principe’, waarbij speerdragers bijvoorbeeld krachtig zijn tegenover cavalerie, maar kwetsbaar tegen ridders en boogschutters. Het gebruik van een groot leger is, zeker in het begin, dan ook vooral een laatste redmiddel voor als al het andere gefaald heeft. De opbouw en het onderhouden van een grote groep soldaten kost namelijk heel wat resources en je moet behoorlijk kapitaalkrachtig zijn om zo’n leger langere tijd te kunnen onderhouden.

Conclusie

Grand Ages: Medieval kan vooral omschreven worden als een strategiespel dat slechts voor een niche geschikt is. Wil je epische middeleeuwse veldslagen leiden of de mooiste steden bouwen, dan ben je bij deze game aan het verkeerde adres. Het opbouwen van een groots rijk in Grand Ages: Medieval vraagt vooral de opbouw van een stabiele economie. Zodat je, als je het concept eenmaal doorgrond hebt, door het produceren van een juiste hoeveelheid goederen en creëren van degelijke handelsroutes genoeg financiële draagkracht hebt om je koninkrijk te vergroten, goedschiks of kwaadschiks. Hoewel er genoeg over Grand Ages: Medieval te klagen valt, doet het datgene wat het wil doen, goed. De andere elementen, met name het vechtsysteem, hadden baat met wat meer aandacht.