Review: Rare Replay

Banjo, Conker, Rash, Joanna Dark, Horstachio: stuk voor stuk legendarische iconen uit de wereld der games. Allemaal kinderen uit de net zo iconische digitale baarmoeder van gameontwikkelaar Rare. Deze Britse ontwikkelstudio viert dit jaar haar dertigste verjaardag en dat wordt gevierd met Rare Replay: een degelijke geprijsde bundel van dertig klassiekers uit de Rare-fabriek. Van lage resolutie NES-spelletjes tot Xbox 360-hits: Rare Replay belooft je bakken aan nostalgisch gameplezier.

Geen remakes

Laat het duidelijk wezen: Rare Replay is géén remake, de game dient als een soort legale emulator voor dertig van Rare’s grootste games. Denk aan de destijds revolutionaire platformer Banjo-Tooie voor de Nintendo 64 of de legendarische beat ‘em up Battletoads uit 1991. Alle games van weleer zijn netjes geëmuleerd op de Xbox One, zonder dat er daarbij daadwerkelijke veranderingen aan het uiterlijk of de feel van de game zijn gemaakt. Weliswaar worden sommige van de klassiekers geleverd als backwards compatible Xbox 360 Arcade-titels, die op hun beurt al een visuele of grafische poetsbeurt gehad hebben. Zo verschenen eerder al 1080p-versies van Perfect Dark en Banjo-Tooie als downloadbare games op de Xbox 360, logischerwijze zijn die versie meegeleverd in Rare Replay, in plaats van emulaties van de originele Nintendo 64-games.

Maar verder waarborgt Rare te allen tijden het originele gevoel van de oude klassiekers. De respectievelijke controls zijn omgezet naar de Xbox One-controller en in de games wordt (indien van toepassing) ook netjes verwezen naar de Xbox One-knoppen die nu van toepassing zijn. In veel gevallen draaien de emulaties ook prima en is het bij oude 2D-games vaak ook nog eens mogelijk om in real-time stukken van de emulatie terug te spoelen om over te doen. Dat wil echter niet zeggen dat het altijd vlot werkt, aangezien de echt verouderde games nog met regelmaat een kleine hick-up meemaken. Besturing die niet naar behoren werkt of het vastzitten in een klassiek arcade-leaderboard, her en der word je er nog even mee lastiggevallen.

Uiteindelijk doen die kleine foutjes weinig af aan het geheel. Rare weet namelijk op een sfeervolle wijze de magie van de oude games te bundelen. Middels een stijlvol theatermenu kun je door alle aanwezige games bladeren, wat klassieke kennis opdoen en genieten van oude artwork en soundtracks. De ietwat oudere gamer kan zich zo in korte tijd laten overspoelen met massa’s nostalgie. In een mum van tijd zoef je immers van een ultieme retrogame als Atic Atac naar een wat latere succesformule als Viva Piñata, allemaal lekker lui vanaf de bank.

Bonuscontent als drijfveer

Dat wil echter niet zeggen dat Rare Replay zich enkel laat drijven door de gebundelde games. Rare is zo vriendelijk geweest om elke game te voorzien van een aantal unieke opdrachten of, in het geval van latere hits, een mijlpaal voor het behalen van Gamerscore. Door de klassieke games te spelen en opdrachten te voltooien, stijg je in rang in het interactieve theater van Rare. Door hogere levels te behalen speel je tal van unieke bonuscontent vrij, dat voor de echte Rare-fan een potje genieten zal zijn. Denk aan videodocumentaires over het maken van bepaalde games, leuke inside facts van de studio en nooit eerder vertoond artwork van gecancelde projecten van Rare. Een leuke ode aan de studio voor de fanaten van diens games, maar bovendien ook een goede drijfveer om bij zo veel mogelijk games een paar pogingen te wagen.

Voor de connaisseur

Rare bundelt met Rare Replay dus een boel aardige retro-emulaties met een dozijn degelijke (Arcade-)titels van de Xbox 360 en dat zou eigenlijk al genoeg waar voor je geld moeten zijn, maar dat kan ik niet helemaal beamen. Rare Replay is bij uitstek voor de connaisseur of de wellicht ergens snobistische gamer. De bundel is meer voor de retrofanaat die alles nog eens mee wil maken, dan voor de jonge gamer die nog wat in te halen heeft. Weliswaar staan games als Banjo-Tooie en Perfect Dark nog steeds als een huis, maar veel van de inbegrepen oudere games zullen voor de jeugdige gamefanaat niet bepaald vermakelijk meer zijn. De tand des tijds is niet evenredig hard geweest voor elk van de aanwezige spellen, waarmee het gros van die echt oude klassiekertjes (Slalom, Jet Pac) eigenlijk alleen maar vermakelijk zijn voor de gamer die er warme herinneringen bij op kan halen. Een kwestie van retrosmaak, zullen we maar zeggen.

Conclusie

Al met al is Rare Replay een bom van een gamebundel geworden. Voor een relatief klein prijsje kun je dertig klassiekers oppakken, die allemaal goed te spelen zijn en trouw aan hun origine blijven. Of je daadwerkelijk met alle dertig uit de voeten kan, is wellicht een kwestie van smaak, maar een groot deel van de aanwezige klassiekers hebben hun magische touch van Rare nog steeds. De game gunt je in ieder geval tal van games en een geinige drijfveer om zo veel mogelijk terug in de tijd te duiken, wat een mooie geste is. Of je al die 16-bits en lage polygonen-nostalgie nu nog te harden vindt, dat is nog maar de vraag, maar Rare Replay is zonder meer een zeer degelijke ode aan de grandeur die Rare als gameontwikkelaar heeft neergezet over de jaren.