Als Peter aan je vraagt of je mee wil op perstrip voor Wargaming, of meldt dat je een Wargaming afspraak hebt op de Gamescom, 100 procent kans dat je een World of.. game te zien of te spelen krijgt. Maar nee, dat percentage is gedaald, want Wargaming dacht: “Laten we eens gek doen!” De grote baas van het bedrijf was in de jaren ’90 groot fan van de diepgaande ‘4X’ sciencefiction strategieserie Master of Orion. Er gebeurde niets meer met de reeks, maar toen deze een paar jaar geleden op een veiling werd aangeboden, smeet Wargaming met geld en nam de baas de licentie over. En zie hier, een nieuwe Master of Orion. In een strak jasje, maar net zo authentiek en diep als toen.
Explore, Expand, Exploit en Exterminate
Master of Orion, dat zich in de ruimte afspeelt, behoort tot het strategische turn-based 4X-genre en de subtitel verklapt al waar het voor staat, waar ook Civilization en Total War toe behoren. En deze reboot moet authentiek blijven aan de serie en daarom wordt het spel ook grotendeels hardcore. De bedoeling van Master of Orion is een civilisatie opbouwen op verschillende planeten. Je moet het universum dus gaan ontdekken en met wat doe je dat? Inderdaad, met ruimteschepen. Natuurlijk begin je met vrij weinig schepen en door planeten te ontdekken, daar een beschaving op te bouwen, voedsel te produceren en de economie te laten groeien, bouw je steeds meer op om het universum verder uit te pluizen. De game genereert iedere keer een andere galaxy, waardoor elk potje vrij dynamisch kan zijn, plus dat er vier verschillende galaxies zijn met type planeten. Is er bijvoorbeeld veel begroeiing, zijn de planeten vooral droog of zijn er juist veel grondstoffen te vinden. Dit ligt aan de leeftijd van de melkweg en omdat het willekeurig is, verandert het hierbinnen ook weer. Daarnaast zijn de seed nummers willekeurig, die je aan vrienden kunt geven om mee te spelen.
Elke strategiegame bevat natuurlijk facties of rassen, Master of Orion heeft er bij release tien, waarvan er nu een aantal bekend zijn: Alkari, Darlock, Mrrshan en Psilon. De Alkari is een eervol vogelras, de Darlock hebben goede spionnen die technologie van anderen kunnen stelen, de Mrrshan is een vriendelijk kattenras, maar kunnen slinkse backstabbers zijn en de Psilon is een intelligent ras dat creatief is en een technologie boost kan krijgen. Je zult vast een voorkeur hebben en dat heeft deels te maken met de omgeving waarin je speelt. Kies je een melkweg waar technologie gemakkelijk op te zetten is, dan zou de Psilon een simpele keuze zijn. Dit zal vast niet altijd opgaan en vandaar dat je ook gewoon een ras kunt kiezen dat je lekker vindt spelen.
Koloniseren
Vooral het ontdekken is dus een groot onderdeel in Master of Orion. Zo zijn er veel onbewoonde planeten waar je zonder hommeles kunt vestigen, maar er zijn natuurlijk ook bewoonde gebieden. Er zijn mogelijkheden om met deze NPC’s vrienden te worden en te onderhandelen voor voedsel, technologie of andere spullen, maar je kunt de planeet ook koloniseren. Dit kan, afhankelijk van welk ras je bent, goed- of kwaadschiks. Als je inzet op defensie, zul je misschien sneller een gebied of vijand aanvallen en de planeet kwaadschiks overnemen met bijvoorbeeld Frigates (aanvalsschepen). Belangrijk is echter wel om je verscheidene schepen in te zetten om een planeet te onderzoeken. Met de Scout vind je vlug nieuwe planeten binnen de melkweg, waar je informatie over kunt winnen. Is het bewoond, welke ondergrond heeft het, zoals vulkanen, gif, groen, bevat het essentiële grondstoffen, is het toegankelijk etc.
Ben je positief gestemd over deze planeet, dan kun je hem gaan bewonen. Voedsel verbouwen om je populatie te vergroten, fabrieken neerzetten, research doen en je economie te laten groeien. Hier komt een stuk micromanagement bij kijken en als je alles zelf in handen wilt houden, dan ben je continu aan het switchen van planeet. Bij de Total War-serie kun je steden beheren en in Master of Orion doe je dit dus met hele planeten. Ook kun je het managen uit handen geven door er een generaal op te zetten. De autobuild-functie gaat aan en je hoeft amper meer om te kijken. Maar is er dreiging gaande, kan het verstandig zijn de functie op een planeet van economie naar defensie om te zetten of het tijdelijk weer volledig in eigen handen te nemen. Oorlogsschepen bouwen kan nooit kwaad en je een beetje kunnen verdedigen is fijn.
Hoe dieper, hoe beter
Wargaming wil met deze game natuurlijk een aardige doelgroep aan gaan spreken en met Master of Orion gaat het twee kanten op. Aan de ene kant is het een hele diepgaande strategiegame met alle micromanagement, maar de ontwikkelaar wil het spel ook toegankelijk maken voor nieuwelingen. Je kunt in de game veel, en dan heb ik het over onder andere het kiezen van technologieën. Zo zijn er 75 tech groups en lopen er tientallen schakels van ontwikkelingsfase naar ontwikkelingsfase. Je ziet door de bomen het bos niet meer, maar daar is een aardige oplossing voor. Als je weet wat je wilt ontwikkelen, welke kant je op wilt en welke technologie je graag wilt onderzoeken, dan kun je opzoeken welke je dan moet kiezen. Master of Orion kent een heuse zoekfunctie en als je bijvoorbeeld een planeet wilt ‘terraformen’, dan typ je dat in en zie je een lijn verschijnen naar deze technologie. Het zijn die kleine hulpmiddelen, net als de autobuild-functie, om het spel net wat toegankelijker te maken voor de minder hardcore gamer.
De game krijgt tevens te maken met wormholes om andere gebieden te verkennen. Het is mogelijk met een schip een zwart wormhole in te gaan, dat stabiel is. Maar er bestaan rode wormholes en die zijn instabiel, waardoor je ze alleen met een bepaalde technologie veilig in kunt gaan. Naast zulke verschijnen bevat het spel ook random events, zoals treasures, technologieën die te vinden zijn en doordat Master of Orion turn-based is, kan er elke beurt iets veranderen. Na elke beurt ga je een jaar verder in de tijd, dus de toekomst kan nieuwe mogelijkheden bieden en je een ander soort overwinning schenken. Je kunt de game immers op diverse manieren winnen, door bijvoorbeeld vechtend alle vijanden uit te schakelen (maximaal negen tegenstanders), maar ook door diplomatie of zelfs door de beste leider in het universum te zijn, de Excellence Victory genoemd. Zodoende zijn er tig manieren om je te onderscheiden, je te verdiepen in bepaalde technologieën en je strategie te kiezen voor de beste overwinning. Potjes kunnen volgens de ontwikkelaar twee uur duren, maar ook tien uur, afhankelijk van de hoeveelheid spelers en rondes, waar je bijvoorbeeld een cap van 500 beurten op kunt zetten.
Voorlopige conclusie
Master of Orion is gewoon even een zijproject van Wargaming, maar belooft een diepgaande terugkeer van de oude strategieserie. Het bedrijf wil authentiek blijven aan de reeks en doordat de baas van Wargaming fan is van de games, weet hij hoe ze het aan moeten pakken. Een nieuw sausje met hetzelfde diepgaande systeem. Master of Orion brengt de sciencefiction turn-based strategie terug met tien rassen, 75 tech groups, het ontdekken en koloniseren van planeten binnen een gekozen melkweg en een eigen strategie voor diverse soorten overwinningen. We kunnen ongelooflijk veel gaan doen in de game dat het misschien wel wat te hardcore wordt, maar door de keuze de micromanagement uit handen te geven, een zoekfunctie te introduceren en je wat meer aan het handje mee te laten nemen, oogt Master of Orion al iets toegankelijker. Hou je van dit genre, de sciencefiction, diepgaande gameplay, planeten onderzoeken en potjes die uren kunnen duren? Dan kun je deze zeker in de gaten gaan houden.
